[serper]

ipekibrisim Nickli Üyeden Alıntı

merhaba, çocuk eğitimcisi değilim elbet, ama deneyimlerimi paylaşabilirim.
5,5 yaşında bir oğlum var ve ben ilk başlarda annemin bana davrandığı gibi davranıyordum oğluma. ama annemle benim aramda bir kaç ufak fark vardı. durup düşünüyor, sorguluyor ve değiştirtirmeye çaba gösteriyordum. görünürde ben oğlumu büyütürken aslında oğlum beni büyütüyordu. ilk başlarda çocuğu azarlayarak yasaklayarak kaşlarımı çatarak çok sıkı iletişim kurmayarak terbiye etmeye çalışıyordum. iyi sonuçlar alamadıkça bi yerde bir hata var dedim. düşündüm ki bu davranışlar bana ait değil. çocuğumla ilgilenirken kendi çocukluğumdan anılar canlanıyo hep gözümün önünde. annemin beni genelde yalnız bıraktıgını, hatalarımda çok yüksek sesle azarladığını, dövdüğünü, benimle oyun oynamadığını, beni pek çok şeyden kısıtladığını, sevdiğim şeyleri kısıtladığını vs vs vs hep böyle anlarda hatırladım buldum çıkardım. ve bütün bunları kendi oğluma da yaşatmamaya karar verdim. sonuçta benim annem anneliği o kadar biliyordu, en iyi bildigi şekilde yaşamaya çalışyordu. ama ben de bunların doğru olmadığını biliyorum. en azından çekirdek inanç hakkında bilgim var ve oğlumun herhangi bir trauma yaşamaması için elimden geleni yapacağıma inanıyorum.
hayat bir sınav.. sadece bizim için değil çocuklarımız için de öyle. her nefeste yeni bir şey öğrenerek yaşamak dileğiyle.....

merhaba ipekibrişim,

bende seninle aynı sorunu paylaşıyorum maalesef. aramızdaki fark sen kendini düzeltebilmişsin, iyileştirebilmişsin ne güzel. ama ben aynı annemin bana davrandığı gibi davranıyorum hala kendimi değiştirmeye çabalıyorum ama olmuyor.