[hülyaa]

merhaba üç_gömlek;
öncelikle teşekkür ediyorum aktardıklarınız için.çok doğru korkularımın üstüne gittikçe aslında kaybolmuyorlar aksine daha çok korkuyorum.yanlızlıktan korktukça yanlız kalıyorum,karanlıktan korkum aklıma geldiğinde evde yanlızken elektrikler anıden gidiyor v.s v.s...
dikkat ettim neden daha çok korkarsam (özellikle benim UYANIŞ dediğim bu geçiş döneminde) korkularım süratle gerçekleşiyor.sanki birşeylerin hızını arttırmışım gibi.içimden bir ses bana; bak çok uğraşıyorsun araştırıyorsun korkularında hızlanıyor geri çekil diyor.ancak ben kendime asla diyorum,çünkü korkularımı kendimin yarattığının farkındayım.geçmişimde yaşamış olduğum şeyler(bilinçaltıma öğretilenler)insanların doğru bildiği yanlışlar yüzünden en önemlisi kendimi henüz keşfedememiş olmamdan kaynaklı korkularımın,aslında gerçek dışı hayaller olduğunun farkındayım.ve geçenlerde korktuğumda şöyle bir yöntem denedim;oturduğum yerden kalktım tüm odaları dolaştım,kendi kendimle konuştum sonra oturdum ve düşünmeye başladım,beni mutlu eden şeyleri,oluşmasını istediğim hayallerimi,sevdiklerimi sevginin özellikle altını çiziyorum,inandığım sevdiğim ne varsa aklıma getirdim ve birden korkularımın kaybolduğunu gördüm.Birde kendime sebeplerini sordum tek tek hepsi de beni çocukluğuma götürdü....
kısacası aslında farkındayım ama belleğim bazen kendini yormayı istemiyor..düşünmeyi reddediyor...eeee işine geliyor tabiii eskiden kendi istediği gibi kararlar alıp duruyordu ohhh ne ala...ama şimdi farkındalığımın farkında bu yüzden de beni en zayıf yerimden vurmaya çalışıyor..oda korkularım...ama unuttuğu bir şey var kendinden çok ama çok daha tesirli olan sevginin enerjisi ve gücü.bende bunun farkındayım
paylaşımlarınız için teşekkür ediyorum.sevginin gücü demek herkezde aynı işliyor.
bu cümleniz gerçekten çok doğru,
<bence sevgiyle bir şeyi istediğimiz zaman;istediğimiz şey bize doğru koşuyor.bizimle beraber olmak için uğraşıyor.tıpkı;güzel insanların bizi çevresinde pervane gibi döndürdüğü,çektiği,etkilediği gibi.>
sevgiyle kalın....