Küçük Prens

[Pamukk]

….
-hayır, dedi küçük prens, ben bir dost arıyorum. 'evcil' ne demek?
-bu, insanların pek aldırmadığı bir şey. 'insanlarla bağlar kurmak...' demektir evcilleşmek.
-bağlar kurmak mı?
-elbette, dedi tilki. sen benim için tıpkı yüz binlerce küçük oğlan çocuğu gibi bir küçük oğlan çocuğusun şimdi. ve benim sana gereksinimim yok. senin de bana gereksinimin yok. ben de senin için tıpkı yüz binlerce tilki gibi bir tilkiyim. beni evcilleştirirsen birbirimize gereksinimimiz olur. sen benim için dünyada tek olursun. ben de senin için dünyada tek olurum...
...
ne var ki tilki konusuna döndü:
-benim yaşamım çok monoton. tavukları avlarım, insanlar da beni avlarlar. tüm tavuklar birbirlerine benzerler, insanlar da öyle. bu da biraz canımı sıkmıyor değil. ama beni evcilleştirirsen yaşamıma bir güneş doğmuş olacak,yaşamım sevince, mutluluğa boğulacak. o zaman tanıdığım tüm ayak seslerinden farklı bir ayak sesi duyacağım. çünkü tanıdığım o ayak sesleri beni yerin altına kaçırtır. senin ayak sesin beni inimden dışarıya çağıracaktır, bir müzik gibi. hem sonra, baksana! orada, buğday tarlalarını görüyor musun? ben ekmek yemem. buğdayın bana yararı yoktur.buğday tarlaları bana bir şeyi anımsatmıyorlar. bu da ne kadar üzücü! ama senin saçların altın renginde. beni evcilleştirirsen, bu ne harika bir şey olur! altın rengindeki başaklar seni bana anımsatır. ve başaklarda rüzgarın sesini duymak hoşuma gider...
tilki susup uzun uzun küçük prens'i süzdü:
-senden rica ediyorum. lütfen beni evcilleştir!dedi.
“elbette” dedi küçük prens. “ama pek fazla vaktim yok. yeni arkadaşlar edinmem ve birçok şeyi anlayabilmem gerekiyor.”
“sadece evcilleştirdiğin kişiyi anlayabilirsin” dedi tilki. “insanlarınsa hiçbir şeyi anlayacak vakitleri yoktur. her şeyi dükkandan hazır alırlar. ve arkadaşlar dükkanlarda satılmadığı için de, hiç arkadaşları olmaz. eğer bir arkadaşın olsun istiyorsan, evcilleştir beni!”
“ne yapmam gerekiyor peki?” diye sordu küçük prens.
“çok sabırlı olman gerekiyor. önce çimenlerin üstüne, biraz uzağıma oturmalısın. ben gözümün ucuyla seni izleyeceğim, sen hiçbir şey söylemeyeceksin. sözcükler yanlış anlamalara neden olurlar. ama her gün, biraz daha yakına gelebilirsin.”
ertesi gün küçük prens yine geldi.
“her gün aynı saatte gelmelisin” dedi tilki. “örneğin öğleden sonra saat dörtte gelirsen, ben saat üçte kendimi mutlu hissetmeye başlarım. zaman ilerledikçe de daha mutlu olurum. saat dörtte endişelenmeye ve üzülmeye başlarım.mutluluğun bedeliniöğrenirim.
ama günün herhangi bir vaktinde gelirsen, seni karşılamaya hazırlanacağım zamanı asla bilemem. insanın gelenekleri olmalıdır.
“gelenek nedir?”
“bu da çok sık unutulan bir şeydir” dedi tilki. “bir günü diğer günlerden, bir saati diğer saatlerden ayıran şeydir. örneğin, şu benim avcıların da gelenekleri vardır. perşembeleri kızlarla dansa giderler. bu yüzden de perşembe benim için harika bir gündür. üzüm bağlarına kadar yürüyebilirim. ama avcılar dansa herhangi bir gün gitseydi, benim için hiçbir günün özelliği olmayacaktı ve asla tatil yapamayacaktım.”
böylelikle küçük prens tilkiyi evcilleştirdi. ve ayrılma vakti geldiğinde “ah! sanırım ağlayacağım” dedi tilki.
“bu senin hatan” dedi küçük prens. “ben sana zarar vermek istemedim. seni evcilleştirmemi sen istedim.
“doğru, haklısın” dedi tilki.
“ama ağlayacağını söyledin!”
“evet, öyle.”
“o halde bunun sana hiçbir yararı olmadı.”
“hayır, oldu. buğday tarlalarının rengini gördükçe seni hatırlayacağım. şimdi git ve güllere bir kez daha bak. o zaman kendi gülünün evrende eşsiz ve tek olduğunu anlayacaksın. sonra bana veda etmek için buraya geri döndüğünde, sana hediye olarak bir sır vereceğim.”



"- yıldızları vardır insanların, ama birbirlerine benzemezler. yolcular için kılavuzdur bunlar; kimileri için yalnızca birer küçük ışıktır, bilginler için sorundur her biri. benim işadamıma göre altın değerindedirler. ama tüm bu yıldızların sesi sedası çıkmaz. senin öyle yıldızların olacak ki kimseninkilere benzemeyecek.
- ne demek istiyorsun?
- geceleyin gökyüzüne baktığında, ben bunlardan birinde olacağım, bunlardan birinde güleceğim için, sanki tüm yıldızlar gülüyormuş gibi gelecek sana. gülmesini bilen yıldızların olacak.

yine güldü.

"ve üzüntün hafiflediğinde (zaman bütün acıları hafifletir) beni tanımış olmak hep seni mutlu edecek, dostum olarak kalacaksın. benimle gülmek isteyeceksin.. ve kimi zaman gidip öylesine, keyfince pencereyi açacaksın. dostların senin gökyüzüne bakarak güldüğünü görünce şaşacaklar. o zaman onlara diyeceksin ki: "evet, yıldızlar beni hep güldürür!" seni deli sanacaklar. ben sana da pek güzel bir oyun oynamış olacağım."
geceleyin yıldızlari seyredeceksin.benim ülkem o kadar küçük ki yıldızımın nerede olduğunu sana gösteremem.böylesi daha iyi.benim yıldızım senin yıldızlarindan biri olacak.öyle ki tüm yıldızlari seyretmekten hoşlanacaksin..tümü senin dostun olacak.bak,sana şimdi bir armağan vereceğim..


"yıldızlardan birinde ben yaşıyor olacağım. ben gülüyor olacağım bir tanesinde. ve geceleyin gökyüzüne baktığında bütün yıldızlar gülüyor gibi olacak... yalnızca senin gülen yıldızların olacak!"


“acı çekiyormuş gibi bakacağım. biraz da ölüyormuşum gibi... evet, öyle. bunu görmeye gelme. görmeye değmez."

"gelmemeliydin. acı çekeceksin. ölmüşüm gibi olacak, ama ölmeyeceğim..."

"anlamalısın. çok uzak. bu gövdeyi oraya taşıyamam. çok ağır."

"atılmış, eski bir deniz kabuğu gibi olacak. bunda üzülecek bir şey yok..."




…..
küçük prens çölde yürüdüğü süre içinde sadece tek bir çiçekle karşılaştı. bu çiçeğin taç yaprakları çok azdı. önemsiz bir çiçekti bu.

“günaydın” dedi küçük prens.

“günaydın” diye yanıtladı çiçek.

“insanlar nerede?” diye sordu küçük prens kibarca.

bu çiçek insanları ömründe sadece bir kez görmüştü. o da, çölden bir kervanın içindeki insanlardı.

“insanlar mı? insanlarla yıllar önce karşılaşmıştım. yedi-sekiz taneydiler. ama onların nerede olduklarını kimse bilemez. rüzgarla birlikte dolaşır dururlar. kökleri yoktur insanların. bu yüzden de bir yere bağlanamazlar.”

“hoşça kal” dedi küçük prens.

“hoşça kal” dedi çiçek.


''n'oublie pas, dit le renard, c'est le temps que tu as perdu pour ta rose qui fait ta rose si importante. -c'est le temps que j'ai perdu pour ma rose... fit le petit prince, afin de souvenir.''

unutma, dedi tilki, gülün için harcadiğin zamandir gülünü bu kadar önemli yapan. - gülüm için harcadiğim zaman... dedi küçük prens, hatirlamak için...


“Hiçbiriniz benim gülüm gibi değilsiniz. Çünkü henüz hiçbiriniz evcilleşmediniz. Ve siz de hiç kimseyi evcilleştirmediniz”
“Evet, güzelsiniz. Ama boşsunuz. Sizin için kimse yaşamını feda etmez. Yoldan geçen herhangi biri, benim gülümün de size benzediğini söyleyebilir. Ama benim gülüm sizin her birinizden çok daha önemlidir. Çünkü ben onu suladım. Ve onu camdan bir korunakla korudum. Önüne bir perde gererek rüzgarın onu üşütmesini engelledim. Tırtılları onun için öldürdüm ( ama birkaç tanesini kelebek olmaları için bıraktım). Onun şikayetlerini ve övünmelerini dinledim. Ve bazen de suskunluklarına katlandım. Çünkü o benim gülüm.”


“Senin yaşadığın yerdeki insanlar,” dedi küçük prens, “bir bahçenin içinde binlerce gül yetiştiriyorlar ve yine de aradıklarını bulamıyorlar.”
“Doğru, bulamıyorlar” dedim.
“Ve aslında aradıkları şeyi tek bir gülde, ya da bir avuç suda bulabilirlerdi.”
“Evet, haklısın” dedim.
“Ama gözler göremez. İnsanın kalbiyle bakması gerekir.”


daha sonra küçük prens yüksek bir dağa tırmandı. kendi volkanlarından başka dağ görmemişti; onlar da yalnızca dizlerine kadar geliyordu. sönmüş olan volkanını tabure olarak kullanıyordu. kendi kendine, "bu kadar yüksek bir dağın tepesinden herhalde bütün gezegeni, bütün insanları görürüm..." dedi.
ama uçları iğne gibi sipsivri kayalardan başka bir şey göremedi. "günaydın," dedi nazikçe.
"günaydın... günaydın... günaydın..." dedi yankı.
"kimsin?" dedi küçük prens.
"kimsin... kimsin... kimsin?..." dedi yankı.
"arkadaşım olur musunuz? yalnızım..." dedi küçük prens.
"yalnızım... yalnızım... yalnızım..." dedi yankı.
"ne tuhaf bir gezegen!" diye düşündü küçük prens. "kupkuru ve sipsivri; ürkütücü ve sert. insanlarında da hayal gücü yok. ne söylerseniz aynısını yineliyorlar. benim gezegenimde bir çiçeğim vardı. önce o söze başlardı..."



……….

"çölü güzel yapan" dedi Küçük Prens, "bir yerlerde bir kuyuyu gizliyor oluşu...".

………


`sen de kendi kendini yargılarsın, diye karşılık verdi kral.en zoru da budur.insanın kendini yargılaması başkasını yargılamasından daha zordur.iyi yargılamayı başarırsan, gerçek bilge olduğunu kanıtlamış olursun.`


"doğru.herkesten ancak verebileceğini istemek gerek dedi kral."

[Pamukk]

[Pamukk]

hayatımda okuduğum en güzel kitaplardan biri olan ve çocuklardan önce büyüklerin okuması gereken bu kitabı aşağıdaki linkte bulabilirsiniz...

http://kucukprens.org/kitap/