[Işıldayan Safir]

Serpil hanımcım,

Aslında sorun bağımlılıklarımız değil kendimize olan güvensizliğimizmiş. Burada kişilik bozukluğu olarak anlatılan konuysa tamamen güvensizlik duygusuyla alakalı. İnsanları gözümüzde fazla büyütüyoruz belki de. Ben de asla tiyatroya yalnız gitmezdim. Kulağa saçma geliyor. Bu tür aktivitelerde yanımda arkadaşlarım olmalıdır. Onları tiyatroya gitmeye teşvik eden bendim ama tek başıma gidemiyordum. Ama baktım millet de iş yok habire onun işi çıkıyor günleri uymuyor aldım bileti ve gittim. Belki de arkadaşlarımla birlikteyken eğlendiğimden daha çok eğlendim. Size de kesinlikle tavsiye ederim. Saçma da gelse deneyin.

Bu inanca sahip olmamızın nedeni birilerinden güç almaya o kadar alışmışız ki dışarı bile neredeyse çıkamayacağız yalnız ki ben alışverişe bile yalnız gidemezdim. Hatta arkadaşlarımı bıktırmıştım. Kimse benimle gelmek istemiyordu. Bir takım anlaşmalar yaparak zorla yalvara yalvara götürüyordum. Aynı mağazaya bir daha girmicem söz filan gibi. Aslında kortuğumuz şey tamamen yalnız olmaktır. Belki de kendimizle baş başa kalmaktan korkmak... İnsanın en iyi arkadaşı kendisidir derler. Biz kendimizi böyle değersiz görürken neden tek kalmak isteyelim ki? Ben odamda yalnız yatamazdım ve hep gerekçem şu olurdu: Odam da yalnız yatamam. Eğer gece bir hırsız gelirse ya da bilmediğim varlıklar kendimi koruyamam. Varlıklardan korunmak için bile birilerinin yardımına ihtiyaç duyuyordum. Hiç gelmemelerine rağmen böyle bir korkum ve inancım vardı. Başkaları benim bu tavrıma gülüyordu ama yanımda bir kişi bile olsa kendimi güvende hissediyordum yeter ki yalnız olmayayım diyordum. Aynen konuda bahsedildiği gibi her şeyi göze alabilirdim. Tek olduğumda korkudan ödüm patlıyordu. Bu duruma da korku değil korkaklık denildiğini sonradan anladım. Bunu aştığım için çok mutluyum.

Onaylanma duygusu içimizde çok yoğun. Ayrıca beklentiler içindeyiz. Ben son zamanlarda ısrarla yaşadığım olaylardan alacağım dersi bulamadım. Sonra anladım ki aslında tüm bunlar bana beklentisiz olmayı öğretmeye çalışıyor. İnsanlardan beklenti içinde olmayı bıraktım o nedenle. Çünkü farkettim ki bende benden beklenti içinde olunmasından rahatsızım. Ama kendim aynısını yapıyorum. Siz de büyük ihtimalle farketmişsinizdir insanlara bu kadar bağlı yaşadığınız ve her şeyde söz hakkı tanıdığınız zaman insanların da sizden beklenti içine girdiğini ve bunları gerçekleştirmek ve gerçekleştirmemek arasında sıkışıp kaldığınız zamanları...

Her zaman söylenen klasik bir laf vardır: "Kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yapma." Ben bunu farkettim ve beklenti içinde olmayı bıraktım. Sanki kara bulutlar dağılmaya başladı. Bunu yapmak zor tabii ama biraz farkındalıkla üstesinden gelemeyeceğimiz hiçbir şey yok.

Bu sorunlara ne sebep oldu bilemiyorum. Önceden özgüvensizliğimin nedenlerini arardım. Özellikle pimpirikliliğinden dolayı annemi suçlardım kısa bir süre öncesine kadar. Görüşlerim değişmedi ama suçlamayı ve neden aramayı bıraktım. Çünkü bunların beni çözüme ulaştırmadığını gördüm. Şimdi odağımı değiştirdim. Geçmişi kabul ettim ve şimdi ne yapabilirim dedim. Herhalde bu neden böyle oldu neden şöyle oldu diye yakınmaktan daha iyi bir soru oldu.

Hala kızgınlıklarım var. Bazı kararları almamda yine güç alıp sonra tepetaklak edildim. Ama artık üzülmeyi bıraktım. Neden beni hayal kırıklığına uğrattıklarını düşünmeyi de... İsteyen istediğini düşünsün umrumda değil. Hiçbir şey beklemiyorum insanlardan. Rotam belli artık. Kimseye hayatım hakkında verilecek önemli kararlarda söz söyleme hakkı vermiyorum. Kısaca kırmızı ışık devreye girdi.

Memnuniyetsizliğinizin sebebini çok iyi anlıyorum. Aşmak çok zor gerçekten ama harekete geçmeniz gerekir. Tek başınıza sosyal hayatın içine girmeye korkuyorsanız girin. Her şeyin iyiye gittiğini göreceksiniz. Ayrı eve çıkabilmeniz de cesaret gerektiren bir şey çok önemli bir adım atmışsınız keyfini çıkarın. Endişeleriniz yüzünden sevinip kendinizi takdir bile edemiyorsunuz. Başarınızı kabul edin. Yalnız olduğunuzu düşünmeyin. Muhtemelen etrafınızda insanlar varken de kendinizi yapayalnız hissediyordunuz. Yorumlamak doğru değil ama ben de durum bu.

Bence siz yolu yarılamışsınız. Daha güzel haberlerinizi okumak dileğiyle.

Sevgiyle kalın, sağlıkla nefes alın.

[_pretty_]

merhaba Zerynthia , güzel yazın için çok teşekkür ederim.ben aslında sorunlarımın bu durumdan kaynaklandığına 8-9 aydır farkettim.Ve kendimi geliştirme adına önemli adımlar atıyorum.Oyüzden tökezliyorum biraz.Bu siteyede ulaşmam rastlandı değil, hayatta hiç bir şey tesadüf değil aslında.30 yıl boyunca hep birilerine bağımlılığım vardı.onlar yoksa güvenim yoktu.dediğin gibi problemin ana kaynağı güvensizlik.Bunun farkına vardığım içinde kendimi şanslı hissediyorum.
günlüğünü bitirmek üzereyim.çok sevdim seni.Çok gelişmeler yaşamışsın.Darısı hepimizin başına.sevgiyle kal