hayalayaz

bende bir alkoliğin kızıydım...her akşam içerdi babam..o, kendisine alkolik demezdi ben akşamcıyım derdi..gerçektende akşama kadar çalışır ve akşamları içerdi.ama ister sabah içsin ister akşam içkisiz duramayan insan bağımlıdır...şiddette gördük..şiddet olarak aklına ne gelirse ( çok detaylı yazmıyorum..vefat etti ben herşeye rağmen onu özlüyorum) ama ben onu hep sevdim..alkolü bırakması için hastaneye yatırmayı çok istedim kabul etmedi..sonunda vefat etti..şimdi geriye dönüp baktığımda, onu yargılamadığım için..ona önerdiğim her şeyi sevgiyle yaptığımı anladığı için benimle arası iyiydi..aile hayatı yaşayan insanlardan, dört dörtlük değilse bile asgari bir davranış bekliyoruz haklı olarak..anne anneliğini bilmeli babada babalığını..sorumluluklarından kaçacaklardıda bizi niye dünyaya getirdiler diyoruz...utanıyoruz onlardan ..her anne baba gibi olmadıkları için..toplum önünde onlara özürler bulmak onların çocuğu olmak yıpratıyor bizi...sevgimizi unutturuyor bu durum çoğu zaman, sana önerebileceğim tek şey var naçizane.. onu olduğu gibi kabul et yaptığı her şeye rağmen..çok zor biliyorum..bu satırları okurken beni parçalamak istiyceksin..ama bunun tek yolu bu..onu anlamaya çalışmak ve ona sevgiyi..her şekliyle sözel dokunsa vs..sevgiyi her şekliyle vermek tek çare bu...onunla konuşmak bıkmadan usanmadan konuşmak..iki kelimenin biri seni seviyorum olmalı..onlar kendi değersizlik duyguları içinde boğuluyorlar..sevgimiz can simidi oluyor..bu babanı düzeltirmi bilmiyorum...benim babamda işe yaramıştı..herkesi lokma lokma doğrasa benim gözümün yaşına kıyamazdı..herkes ölüme bir şekilde gidiyor..bizim babalarımız uçakla gitmeyi tercih ediyorlar..halbuki yaşasaydı neler yapardık..belki hayatımız boyunca hiç olmadığımız kadar mutlu olurduk..ama yapacak bir şey yoktu ona ölmeden önce sevgimi vermekten ve verdiği kadarıyla sevgisini almaktan..sözlerimi bir türlü bitiremiyorum..sana yazmak yazmak yazmak istiyorum..mümkün olsa o, üzüntünü ellerimle alıp yok edebilirim..allah yardımcın olsun...sevgili nurhanza onlara duyduğumuz sevgi asla yok olmuyor...belki öfkeyle kırgınlıkla bastırıyoruz..ama yok olmuyor önce kendi içindeki sevgiyi ortaya full çıkar ve ona bunu göstermekten çekinme...yanlış yaptıklarında onları eleştirdikmi , hani beni seviyordun derler..sevginin seni kör etmediğini,yaptığı her şeye rağmen onu sevdiğini ama böyle davranmaya devam ederse hastalanıp öleceğini söyle..buna dayanamaz..aslında bağımlı insan duygusal insandır..kıyamaz evladına...ama sesini yükseltme..sakin olmaya çalış..sesini yükselmeden yüzünün ifadesi zaten ona her şeyi anlatacaktır...kısa zamanda en azından sizin yanınızda dengeli olmaya çalışacaktır..allah kolaylık versin...