[Merto]

Mutlu olmak için; kendime İnsan olma izni veriyorum;
Üzüntü, korku ve acı gibi duygularımı kabul ettiğimde, dogal olarak onların üstesinden gelmeye çalıştığımı farkettim. Negatif ya da pozitif duygularımı reddettiğimde, hayal kırıklığı ve mutsuzluğa yol açıp izin vermiş oluyorum...
Pisikoloji biliminin şu anki doğrularına göre;" İnsan haz takıntılı bir varlık ve değerli bir yaşamın tüm sıkıntılardan arınmış bir yaşam olduguna inanıyor." Bu inancıma bağlı olarak da, acı hissettiğimde bende bir şeylerin yanlış olduğunu düşünmeye başlıyorum haliyle.

Aslında, eğer üzülmezsem ya da sinirlenmezsem bir şeylerin yanlış olduğunu düşünmeliyim. Sonuçta beden, zihin ve duyguları kullanarak deneyim yaşayan bir varlığım ve dünyada acı veren, öfkelendiren olaylar karşısında duyarsız kalanlar psikopatlar ve ölüler değilmidir?
Acı, üzüntü, hayal kırıklığı gayet insani duygular değilmidir?
Acılarımın, üzüntülerimin üstesinden gelebilmek için onları bastırmak yerine kabullenebilirim. Duygularımla ve aklımdan geçen öfkeli düşüncelerle özdeşleşmeden onları önce kabul edip, esiri olmadan yaşayıp - deneyimleyip - etrafından dolaşmak yada bastırmak yerine içinden geçebilirim.