[Berilce]

Merhaba,
sizin de yaşadığınız gibi olaylar ve davranışlar her ailede rastlanılan şeyler, annenizin ezildiğini düşünüyorsunuz, haklı olarak,
ama bu durumlara müsamaha gösteren de yine anneniz... Belki de o da kendini öyle ifade ediyor, eğer ki çocuklarına ya da başkalarına şikayet etmiyorsa! Bir ailede daima ezilen bir taraf oluyor, ya da ezilen demek doğru mu? bir taraf daha özverili oluyor. Türk toplumu ataerkil ve hala erkek çocuklarına büyük önem veriliyor, son yıllarda aileler biraz daha çocukerkil yapıya döndüler ama genellikle erkek çocukları daha fazla yüceltiliyor, özellikle de dedeler, nineler tarafından... Bazen tarafını tuttuğumuz kişilerinde zayıflıkları, hataları olabilir, bunu yıllar geçince daha iyi anlarsınız diye düşünüyorum...Biz de böyle böyle ruhsal açıdan büyüyoruz, yaşadığımız olaylarla...

[emy]

Berilce Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba,
sizin de yaşadığınız gibi olaylar ve davranışlar her ailede rastlanılan şeyler, annenizin ezildiğini düşünüyorsunuz, haklı olarak,
ama bu durumlara müsamaha gösteren de yine anneniz... Belki de o da kendini öyle ifade ediyor, eğer ki çocuklarına ya da başkalarına şikayet etmiyorsa! Bir ailede daima ezilen bir taraf oluyor, ya da ezilen demek doğru mu? bir taraf daha özverili oluyor. Türk toplumu ataerkil ve hala erkek çocuklarına büyük önem veriliyor, son yıllarda aileler biraz daha çocukerkil yapıya döndüler ama genellikle erkek çocukları daha fazla yüceltiliyor, özellikle de dedeler, nineler tarafından... Bazen tarafını tuttuğumuz kişilerinde zayıflıkları, hataları olabilir, bunu yıllar geçince daha iyi anlarsınız diye düşünüyorum...Biz de böyle böyle ruhsal açıdan büyüyoruz, yaşadığımız olaylarla...

Annem emekli hemşire..Bizi zor şartlarda büyüttü.Küçükken bakıcılarla büyüdük okul çağına geldiğimizde de yalnızlık kendini içten içe hissettirdi.En çok üzüldüğümde eve geldiğimde kapıya hep anahtar merasimi yaşatmak zorunda kaldığımdır.Hiç unutmam ilkokula giderken annem boynuma kalınca bir ipe anahtar geçirerek sıkı sıkı bağlamıştı kaybedersem sokakta kalabilirdim çünkü anne yüreği..Annemi bile yeni yeni anlamaya başladığımı hissediyorum aklımda eskiden hiç yer etmeyen detaylar bir bir belirmeye başlıyor.Şimdi annem emekli oldu onun bıraktığı yerden ben devam ediyorum. İş arkadaşlarının annemin bıraktığı belli bir sevgi ve saygı birikimi üzerinden benimle muhatap olması da işe başladığımda ayrı bir motivasyon kaynağı oldu. Düşünüyorum da bu insanlar yabancı arada ne kan bağı var ne de zoraki bir durum.Hep dışarıdan duymuşumdur herzaman en yakınlarından korkucaksın diye..Demek genelde böyle gelişiyor bu durumlar. Yani demek istediğim şu hayatımda herşeyi hatta kendimi bile defalarca sorgulayan bir insanım.Onca muhakemenin sonucunda annemin eksileriyle beraber artılarının da kayda değer boyutta olduğunu ve sonunun böyle gelişmemesi gerektiğini düşünüyorum.Eğer birşeyleri yanlış yapıyorsa diğer arkadaşları da ondan uzak dururdu. Ama bu sadece aile içinde vücut buluyor.Bir türlü çözemiyorum,çalıştıkça daha da içinden çıkılmaz duruma geliyorum.
Umarım hepimizin hayatında olumlu gelişmeler olur.