[maviinci]

eseski Nickli Üyeden Alıntı

arkadasımn yanında sorun yok ama arkadasm başka biriyle tanıstrrsa cok kötü hissedyorm yani tanımadgm insanlarn yanında kendimi konuşacak bi konu bulamyrm... yolda biri bişey soracak olsa ona bile tırsıyorum ya bildiğim yerden gelmezse diye:) öğretmen oldum bu sene okadar korkuyormm ki

çok iyi, hayırlı olsun hocam anladım, bunları ben de yaşadım bir dönem; sonra ne oldu biliyor musun? yeni tanıştığım insanlarla samimi olmak zorunda olmadığımı farkettim. öyle değil mi, arkadaşınla sence neden samimisin? beraber geçirdiğiniz onlarca, belki yüzlerce gün vardı; bu yüzden konuşacak şeyler buluyorsun.. ama yeni tanıştığın biriyle konuşacak konu bulamamak bence normal.. ama bu noktada başka ne yapılabilir diye düşündüm ve aklıma birşeyler geldi.. Mesela hepimizin ortaklaşa yaptığı birşeyler vardır değil mi.. burcu vardır mesela herkesin; ya da sevdiği bir sanatçı, müzisyen, uğraştığı bir spor vardır. mesela muhabbet biraz ilerledikten sonra "sen neler yapıyorsun Bay A" diyebilirsin mesela, sonra arkası çorap söküğü gibi geliyor.. okuyor musun şeklinde bir soru olabilir, çalışıyor musun diye sorulabilir.. bir söz biliyorum; ya "bir yol bul, ya bir yol aç.." ya da yoldan çekil kısmı da var ama bu sitede ona yer yok sorulacak soruları yol olarak düşünürsen, tek yapman gereken biraz düşünmek ve soruyu sorup ona patronun kim olduğunu göstermek şu an nerede öğretmenlik yapıyorsun? mesela bence bahsettiğin çekincelerin "kaygı"ların olduğunu ifade ediyor.. yani, küçük bir güven sıkıntısı var; ama bu farkındalıkla ve etraftaki insanlarla konuşarak-çevre edinerek aşılabilecek birşey.. bak, biraz da bencilce gözükebilir ama sadece bir durum bu; kötü bir niyetim yok. sıkıntıya düştüğüm ve kendi içimde büyük sorunlar yaşadığım zamanlarda hastaneye, acile gidiyorum. etrafa biraz bakıyorum. orada insanlara bakıyorum, bin bir türlü sıkıntısı olanları görüyorum. o zaman anlıyorum ki benim çektiğimi düşündüğüm problemler koca bir hiç.. poff! yok oluyorlar. çünkü zaten yoklar :) zihnin boş kalıyor, birşeylerle uğraşmak, zihni işletmek ve bunları düşünmemek çok etkili oluyor.. bunun içinse "olumlama" öneriyorum. kendi cümlelerini kendin yazacaksın, zihninin ne şekilde çalışmasını istiyorsan. örnekler bulup onlara göre hareket edebilirsin.. bir de, "sedona yöntemi" var. bende gayet etkiliydi, ona da bakmanı öneriyorum. kendine 3 soru soruyorsun yalnızca ve değişimin keyfini çıkarıyorsun son olarak, "bilişsel terapi"yi kendin de uygulayabiliyorsun bir yere kadar:

http://www.kitapyurdu.com/kitap/default.asp?id=96684

bu kitapta oldukça sağlam bir yöntem öğretmiş, anlatmış.. 300 sayfa kadar olmalı ama değiyor inan her sayfasına. zaten 9 10 tl birşey.

kurtulabilirliğinizde ısrar ediyorum..