[Pamukk]

Arkadaşlar sizinle kendimle ilgili güzel bir değişimi paylaşmak istiyorum..Yaşadığım o kadar şeyden sonra yaşamanın bir anlamının kalmadığını,hatta yaşamanın çok daha fazla acı verdiğini düşünerek bu dünyadan ayrılmak için Allah'a dua ettiğim günler vardı.O kadar dipteydim düşünün,çok kolay geliyordu ''gitmek''(o kelimeyi kullanmak istemiyorum ö ile başlayan)

Telkinlerdeki 2.haftamda kendimde arttık farkettim ki benim için yeni bir hayat başladı,yeni bir bakış açısı,daha önce kendimi cok zorlasam da asla sahip olamadığım.Farkettim ki artık ben ne kadar kötü hissetsem de asla bu dünyadan gitmeyi isteyecek kadar artık dipte değilim.Böyle düşünceleri aklıma bile getiremiyorum,Allah getirtmesin ve büyük acı yaşatmasın tabii ama çok depresif hissettiğim zamanlar olsa bile ben aşşağı düşerken içimden birşey beni yakalayıp yukarı çıkarıyor.Allaha çok şükür.Ve hayatımda illa sevdiğim veya beni özel anlamda seven biri olmasa da içimde güzel saf bir sevgi hissediyorum,ne bileyim sevildiğimi belki bir varlık tarafından..

Sevgiler