Değişim Basit Birşeydir Sadece Bunun Üzerine Çalışcaksın

[AvareAşık]

Evet arkadaşlar herkese merhaba
size kendi hayatımdan bahsetip nasıl değiştiğimi anlatmaya çalışıcam
anne ve babamdan hayatım boyunca beni en çok yetiştirmeye eğitmeye kalkan ilgi duyan genelde annemdir babam genelde benle fazla konuşmuyordu zaten genelde sorunlu bir baba yapım vardı ufakken baya olaylar yaşamıştım aile içi bunlarda büyük ihtimal beni etkiledi
babam agresif sinirli hayattta fazla mutlu olmayan bir adamdı genelde iş yerinde bile anlaşamadığı insanlar çok olurdu hatta önceden ailesi(yani babası ve kardeşi ) ile birlikte aynı dükkanda çalışıyorlardı. ama her zaman babamla anlaşamadıklarını bilirim çünkü ufakken yazları genelde dükkana götürürdü beni işi öğrenmem zorlukları görmem için falan filan işte.Ve babam amcam ve dedemle anlaşamadığı için onlar ayrı bir dükkan açıp babama dükkanı bıraktılar çünkü çekilmez adamdı.(ama ne olursa olsun babamdı o benim babamdı ne kadar sevgisini gösteremesede göstermek istediğini beni korumak istediğini biliyordum ama onunda zamanındaki başarızlıkları onu bu hale getirmişti )
daha fazla ayrıntıya girmek istemiyorum yani burdan kısaca babamda psikolojik sorunları olan hayatta mutlu olmayan bi insan olmaya getiriyorum.Bu yüzden genelde ben hep karamsar düşünen ve kendine güveni olmayan bir insandım yapabilceğim becerebileceğim bir şey bile olsa insanların içinde topluluk içinde hep hata yapmaktan korktuğum için yapamazdım hep yapacağım hatayı düşünürdüm kendime inanmazdım.
bu sadece beni kendi elimde olmadığı halde beni etkileyen nedendi. Şimdik size kendi elimde olduğu halde bu altyapı yüzünden değiştiremedim 8. sınıf sonu ve insanın hayatı önemli bir şekilde etkileyen lise hayatımı kısa kısa anlatıcam
devamını sonra anlatırım artık

[cekuku]

takipteyim konuyu biraz bana yakın buldum

[AvareAşık]

Şimdi 8.sınıf sonlarına doğru gene belli arkadaşları olan o zmn bu eziklik hissetmeye başladığım zamanlar herneyse oks ye girdim ve orta derecede puan aldım daha fazlasını alırdım ama beni etkileyen olaylar bunda pek başarılı olmamı sağlamadı.o puanla anadolu lisesine yerleştim.
Okul bitince yazın elektronikçide işe girdim.İşte bi eleman yüzünden biraz çileli geçti ama genelde iyidi.Daha sonra bu çalıştığım iş yerinde aileme bilgisayar diye yalvarmam yüzünden bana toplama bilgisayar şiparişi verdiler ve bilgisayar geldikten bir hafta sonra işi bıraktım ve bilgisayar dönemi başlıyor bilgisayarı alınca doğal olarak mutluyum ama işte onu işe yarıcak bişeyde kullanmayınca seni daha çok batırıyor.Daha sonra devam edicem

[Değişmek]

takipteyim

[AvareAşık]

Evet eve bilgisayar geldi ve ondan sonra dipe doğru vuruş başladı benim için , zaten bilgisayar olmadan öncede olan sıkıntı bilgisayarla aşırı derecede tetiklendi.
Benim komşum olan arkadaş online oyunlar oynuyordu ve bu oyunları överek benimde başlamamı sağladı başta iyi güzeldi ama sonra yavaş yavaş hayattan kopuyordum biri beni dışarı çağırdığında yok kanka siz gidin ben gelmicem derdim ailem dışarı çıktığında ben evde kalcam ailem köye gitceğinde ben evde kalcaktım çünkü çok önemli işlerim vardı ve beni bu oyunlara başlatan arkadaş beni yarıyolda bırakmıştı.Neyse liseye başladık ben orda 2-3 kişi benim gibi böyle online oyun oynayanlarla arkadaşlık kurdum ilk sene iyi güzeldi tabi arkadaşlarla takılma açısından sonuçta aynı ortak noktan vardı. okuldan birlikte kaçardık onlar gelir bizim evde kalırdı ben onlara giderdim. Ama bu güzel yanı kötü yanı artık millet seni böyle hep oyun oynadığın için hor görmeye başlamıştı mahalledeki arkadaşların artık fazla takmıyordu seni. Ailemle hergün kavga etmeye başlamıştım bu online oyunlar yüzünden interneti kestiler nafile bu sefer cafelere kaçardım beni bu oyunlara alıştıran arkadaş sanırım 3 ay sonra bu oyunlarla olan bağını koparmıştı artık ailesi nasıl yol izledi bilmiyorum(bana göre kesinlikle ailenin iyi rehberlik etmesi gerekiyor çünkü o yaşlarda nasıl davrancağını tam kestiremiyon ve bişeye kapılıp gidiyorsun) zaten derslerde almış başını gidiyordu devamsızlık sınırda bi ara sınıfta kalcam diye çok korkuyordum. Veli toplantısı olduğu günler ben eve en geç gelebileceğim saatte gelirdim(veli toplantılarını annem mahallade oturan sınıf arkdaşımın annesinden öğreniyordu zaten 2 kere gitti ondan sonra bir daha gelmedi çünkü bana artık senin başarızlığını görmeye dayanamıyorum içim el vermiyor diyordu.Öğretmen benim notlarımı sınıftaki durumumu anlatmaya başladığında annem saklancak yer arıyormuş(ama hak veriyorum tabi) ).Çünkü o günler gerçekten hatırladığım en berbat günler bide babamımda işleri yolunda gitmediği zaman geldimi işte o zmn o ev cehennem gibi gelirdi zaten adam agresif bide ters bir günü olursa bide benim olaylar offf çok berbat günlerdi.Her neyse 1. sınıfı öyle böyle kalmadan bitirdim ve daha ilk seneden psikolojik olarak çökmüştüm.Çünkü tanıdığım herkes beni küçümsüyordu ters ters bakıyorlardı yolda görsem kimsenin ipinde değildi bu beni bitirmişti dışarı çıkma isteği gelmiyordu.
1. sınıfı özet geçersem en sade böyle olr heralde

[Janer]

Knight online oynadım 7 yıl . Sonunda kazandığın tek şey oyundaki hatıraların ve başarıların onlar da zaten kimsenin umrunda olmuyor . Biraz zaman geçtikten sonra senin bile umrumnda olmuyor . Sen böyle anlatınca o günler aklıma geldi . Hatta babam bir ara oğlum psikolojik sorunun mu var neden odandan çıkmıyorsun demişti :) .

[AvareAşık]

Arkadaşlar bu lise bölümünü özet geçicem kısaca söylemek gerekirse
lisede bilgisayarda oyun oynamak la geçirdim ne kendimi geliştirmekle uğraştım ne de derslerime, ygs, lys ye ağırlık verdim boşvermiştim arkadaşlarla aram hiç yoktu okula gidip geliyordum mahalledeki arkadaşlarımla takılırdım basketbol filan oynardım.(bilgisayar başından kalkınca)Aslında basketbol oynamayı severdimde okulda filanda oynardım ama kendime güvenim olmadığı için genelde pas bile atmazlardı.öyle bi takımdaki boşuğu doldururdum orda.Herneyse lisedeki arkadaşlarım beni hep hor görürlerdi ama ben bunun pek düşünmüyodum yani çabalamıyodum üstüne gidip ve öyle liseyi bitirdik. Şimdi ne değişti peki diye sorarsanız üniverstedeyim ve üniversitenin ilk yılı çok zorlanmıştım hemde baya bi çok lisedeki gibi olmucaktım kendi kendime daha farklı olucam diyordum ama hep lisedeki olaylar aklıma ve garip bir dehşete düşüyordum anlamadığım bir anda sanki herşey benim için bitmiş artık bir çıkış yolu yokmuş gibi geliyordu.Bu düşünce işte beni bitiriyordu kendimi kendimi yememi sağlıyordu.Ama sonra birşey anladım ben kendim için hiç yararlı birşey yapmıyordum ruhu mu geliştircek bedenimi geliştircek bunun için kendime görevler koydum mesela üni. okuyorum ve ilk görevim bunu başarıyla bitirmek sonra boş zamanlarımda artık oyun oynamıcaktım kendimi daha yararlı hissetceğim işlerle uğraşcaktım spor yapmaya başladım hergün şınav hergün mekik daha iyi görünmek daha güçlü görünmek için ve sonra insanların bana bakışının değiştiğini farkettim bana saygı duyuyorlardı bana çalışmamı takdir ediyorlardı ve bu bana bi anda güven aşılamaya başladı ve kafama bir şey dank etti ve bana göre her insanın çalışması çalışması ama mutlaka çalışması lazım çünkü çalışmak insana bi işe yaradığını hissettiriyor. Allah inşallah hepinize çalışma azmi verir. Yazın evde boş duran arkadaşlara tavsiyem mutlaka bir yerde iş arayın evde boş durmak sizin kendi kendinizi yemenizi sağlar. Gerçekte çalışmak insanı güçlendiren birşey hep de altın bileziğiniz olur her ihtimale karşı :D
evet arkadaşlar beni kendime getiren olay buydu çalışmak ufakkende işte çalışırdım. yani liseye kadar babamın yanında çalışmışlığım amcamın yanında elektronikçide çalışmıştım.ama lise zamanı sanki bi boşluk yani kayıp ne öğrendim diye sorarsanız pek bişey yok 4 sene evde dursam heralde ygs lys de bile daha iyi puan alırdım. Berbat bir lise hayatı geçirmiştim. şöyle de düşünmeyin lise hayatı bütün ömrünü etkiler diye bi ara düşünüyordum hatta bazı amerikan filmlerindede vardı böyle kafama bile takılmış baksanıza :D lisede hiç bir kızla çıkmadım hiç arkadaş ortamım olmadı ama kendime geldiğimde bunları düzelttim. Bu sadece benim için hayatın bir karanlık dönemiydi herkesin hayatında bir karanlık dönem olur ve herkeste bunu aşabilir.
İnşallah herkes bu forumdaki bütün kardeşlerim(özelliklede siz çünkü siz kendinizi biliyorsunuz ve buna çözüm arıyorsunuz) hayattaki korkularını yener Allah herkese yardım etsin
Bir de arkadaşlar hayatta herşeyi öğrenmeye çalışın boşvermeyin .

[AvareAşık]

Janer Nickli Üyeden Alıntı

Knight online oynadım 7 yıl . Sonunda kazandığın tek şey oyundaki hatıraların ve başarıların onlar da zaten kimsenin umrunda olmuyor . Biraz zaman geçtikten sonra senin bile umrumnda olmuyor . Sen böyle anlatınca o günler aklıma geldi . Hatta babam bir ara oğlum psikolojik sorunun mu var neden odandan çıkmıyorsun demişti :) .

aynen kardeşim bende 3 sebe knight online oynamıştım. Dediğin gibi kimsenin umrunda olmuyor sana hiç bir getirisi yok. bende odadan çıkmazdım ben sandalyede otururdum arkamda olaylar gelişir dünya döner benim hiç birşey le alakam olmazdı savaş çıksa umrumda olmazdı o derece kaptırmıştım zamanında tamamen kayıptı. Ara sıra gene böyle online oyun isteği geliyor ama kendime engel olabiliyorum. İnsanda nasıl bir his bıraktıysa uyuşturucu gibi gördünmü bi yerde canın çekiyor

[Kararli3521]

Sanırım bu online oyun benide etkilemiş bir ara bende bağımlıydım :D ve kız olmama rağmen düşünün.Oyundan önce konuşkan rahat doğaldım.Sonra oyuna bi başladım hayatım hep oyun oldu.Ablam izin vermezdi oynamamı yasaklardı geçer ağlardım :DNeyse sonunda çok saçma olduğunu anladım ve oyunu bıraktım.Ama bıraksam ne yazar artık değişmiştim.İçime kapanık ve utangaç bir insan oldum çıktım.Şimdide bunu aşmaya çalışıyorum.İnş.eskisindende iyi bir karakter kazanırım.