[kediiicik]

okulların açılmasını istemiyorum. yine aynı sıkıntılar, yine aynı sorunlarla karşılaşıcam. korkuyorum. kendimi ne kadar geliştirmiş olsam da, olmuyor işte. diğerlerini kıskanıyorum.
arkadaşlarım var ama o kadar karmakarışık şeyler ki içinden çıkamıyorum. yakın olduğum insanlar grup grup dağılmışlar. 9. sınıftan beri yakın olduğum insanlar daha hanımefendi ve yanlarında biraz daha rahat hissetiklerim. ama onlarla bişeyler yapamıyoruz.
öteki taraftan sıra arkadaşım çok dışadönük bir kız. istediğim bütün özelliklere sahip. onunla 3 yıldır sıra arkadaşıyım ama anca bu sene yakınlık kurabildik. şimdi ise, bilmiyorum. belki benim aramıza koyduğum mesafelerle uzaklaştık, belki de onun. böyle olmak beni üzüyor. senenin başlarında her akşam telefonda mesajlaşırdık konuşurduk. 1 aydır telefonda konuşmuyoruz neredeyse onunla. 15 tatile girdik ve bir mesaj bekliyordum, napıyorsun nasılsın gibisinden. yok. okulun açılacak olması biraz da onunla ilişkimde napacağım telaşını getiriyor. onun yanında kendimi küçük hissetmeye başladım son zamanlarda. belki benim kuruntularım bilmiyorum ama, sanki o beni ezik gibi görüyormuş gibi geliyor, sanki benimle vakit geçirmek istemiyormuş gibi. böyle hissettikçe kasılıyorum yanında. kasıldıkça uzaklaşıyorum, sessizleşiyorum, sessizleştikçe o da kopuyor benden. kısır döngü böyle devam ediyor. canımı sıkıyor böyle olmak.
çevremdeki insanları görüyorum. arkadaşlarıyla konuşuyorlar buluşuyorlar vakit geçiriyorlar. bende onlar gibi olmak istiyorum. ama olmuyor işte. ben konuşamıyorum. ben mesaj atamıyorum. ben buluşamıyorum. diğer arkadaş grubumdan ses soluk yok. ne arıyorlar ne soruyorlar. buluşalım desem ık mık yüz saatte anca ayarlarız. bir kere buluşulur, aradan çıkartılıverir buluşma, tamam. başka da yok.
böyle olunca iyice yalnızlaşıyorum. evet arkadaşlarım var. dershanemde seviliyorum orada iyi arkadaşlıklar edindim. geçen senek sınıfımdan arkadaşlarım var onlarla yakınım. sonra 9. sınıftan beri süren yakın arkadaşlarım var. sıra arkadaşımla olan arkadaşlığım var(ki başlı başlına problem şu anda) yeni sınıfımdan bir kaç yakın arkadaşım var ama. amaları da var işte. hiçbiri benim gerçekten yakın arkadaşım değil ki şu anda. yeni sınıfımdaki arkadaşlarıma ve sıra arkadaşıma mesaj atmaya çekiniyorum. çünkü onlar fazla sosyaller yanlarında kendimi çok küçük hissediyorum.
bir türlü istediğim arkadaşlığı kuramadım. kıskanıyorum onları böyle olunca. bende mesajlaşabileceğim, rahatça konuşabileceğim, hadi çıkalım bugün şuraya gidelim diyebileceğim bir arkadaş grubum olsun istiyorum. iletişimimin hiç kopmayacağı.
bunların hepsi sorun yaratıyor bana. bu yüzden o hayata katılmak istemiyorum. okulun açılmasını istemiyorum. okulun açılması bir sürü sorunu getirecek. ve göstermek zorunda olduğum çaba beni korkutuyor.
bu durumda olmak da canımı sıkıyor. böyle evde kös kös oturmak asosyalliğin diplerinde yaşamak da canımı sıkıyor.
ben böyle olmaktan yoruldum artık
değişim oluyor. oluyor da hala aynı sıkıntılar devam ediyor. sıkıldım kendimden. sabırsızlığımdan da sıkıldım. aynı şeyleri yaşamak, aynı ezici hissi yaşamak istemiyorum artık. bu kaçıncı istemeyişlerim, bu kaçıncı yakınmam. değişmek istiyorum artık. şu histen kurtulmak istiyorum