[sweeet]

Oley. Aranızda başarılı bir konuşma geçmiş bence. Belki de daha önce hiç bunlar dillenmemişti. Kesinlikle arkadaşlarınla tanıştırman ve arkadaşlarının aklı başında insanlar olması da onları rahatlatır bir sonraki adımda belki bir gün anneni alıp arkadaşlarınla gittiğin ortamlardan birine gidebilirsin. Belki onun için de yaşayamadığı gençlik anılarını telafi fırsatı olur. Gideceğin yerler nezihse onlar da daha gönül rahatlığı ile izin verir. İki haftada bir çıkabilmek hiç çıkmamaktan iyidir. Daha sonra onlar da alışır. Sen de sorumluluklarının farkında olarak sosyalleşirsin. Kendi güvenliğin ve geleceğin her şeyden önemli.

[kediiicik]

Zaten son 2 yılım kaldı üniversiteye gitmeme, onları da yavaş yavaş alıştırmaya başlıyorum. Evet galiba olumlu yönden bakmakta yarar var en azından konuşabildik

[kediiicik]

Sınavlar üst üste geliyor, son 2 haftam kaldı. Bu yıl derslerimde büyük oranda düşüş yaşadım. Şu an 10. Sınıfa dair hiçbir şey yok bende. Sayısaldayım ama sayısalda kalmakta da kararsızım. Gelecekte ne yapmak istediğimi, neyi yapabileceğimi, mesleğimi bilmiyorum. Ama yakınlarım benim eşit ağırlık öğrencisi olduğumu söylüyor. Kararsız olma sebeplerimden biri de, yine çekingenliğim. Okulumuzda bir tane tm sınıfı var , ordaki insanlarla anlaşabilecek miyim, yoksa yine utangaç mı olucam bilmiyorum. Galiba en çok kafamı bu kurcalıyor. Kendimi tanımamak, ilgi alanlarımın farkında olmamak da bir sorun tabi. Hem de fazlasıyla büyük bir sorun. Yakın zamanda okuldaki rehber hocamla konuşmalıyım