Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

Özgüvensizliğim beni kızdırıyor. Beni kızdırmasının nedeni de içimi huzursuzlukla kaplaması, yaşamımı zorlaştırması, ilişkilerimde sosyal yaşantımda bana problemler yaşatması. Yeni insanlarla tanışmakta zorlandığım, yakın arkadaşlarım ve alıştığım insanlar haricinde çekingen davranmam, yaşamımın en güzel döneminde mutlu olamamamdan dolayı kendime kızıyorum. Çünkü, ben sosyal yaşantısı olan, hayattan zevk alan, kem küm etmeden çekinmeden çatır çutur konuşan biri olmak istiyorum

Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

sevgilimin benle ilgilenmemesi beni kızdırıyor ve her defasında onu affettiğim için kendime kızıyorum

Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

Geçicek böyle olmayı biz istemedik bizi böyle yapan toplum.
Yalnız değilsin senin gibi olan binlerce kişi var senin gibi olup değişen binlerce kişi var ben varım ve ben sadece kendime inanarak değişeceğime inanarak başardıysam sende başarabilirsin.
Motivasyon için benim günlüğümü okuyabilirsin orda ne kadar mutsuz olduğumu dibe girdiğimi bazen seninle aynı duyguları paylaştığımı görebilirsin ve günlüğümün son sayfasına bakınca şaşıracaksın

Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

Bu siteye giriyorum, bazı yazılar okuyorum üyelerin tavsiyelerine bakıyorum,kendimi motive ediyorum. Mesela şuan bile değişimime inanıyorum,ama evdeyim. Dışarda okulda durumlar değişiyor, yine çökmüş birin görüyorum. Günlüğüne de zamanım yeterli olduğunda bakıcam, ama inanıyorum ki sen, değişime başladığındaki sen değilsin. Gelişimlerin sürer inşallah. Sevgiler.

Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

Yoğun bir ay olucak günlük,son sınavlar. Ay sonunu iple çekiyorum

Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

Ve kendimi hala bitmiş hissediyorum, neden kendimi erteliyorum ki?

Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

Upuzun bi süre evde kalmaya, yatmaya,dinlenmeye, yalnızlığa ihtiyacım var. Oysa ben yalnızlığı hiç sevmem ki sadanim

Cevap: Güzel Gelişmeler :)
 

Ailemle çok büyük bir kavga ettik. Onları üzmekten başka bir işe yaramıyorım. Asi ve biraz inatçı olmamdan dolayı, zaten pek de anlaşamıyorduk ama bugün bütün taşlarn yıkılmasına şahit oldum. Annem biz-ben ve kardeşim- daha küçükken bir sinir hastalığı geçirmiş. O yüzden çocukluğumuz çok da kolay geçmedi. Çok çabuk sinirlenir hala. Annemlerin uzun bir süre çocukları olmamış bir de. 14 yıl evliliklerinden sonra ben doğmuşum, ardından 1 yıl sonra da kardeşim. Bu yüzden çok düşkünlerdir bize. Ama aynı zamanda çok sıkıyorlar. Küçükken hep ona karışmayın şuna karışmayın diye koruma içgüdüsüyle hareket ederlerdi. Galiba çekingenliğimin ilk adımları da böylece atılmış oldu. Üstümüze o kadar düştüler, bize bir şey olmasından o kadar korktular ki bunun sonucunda ben pısırık,asosyal biri oldum çıktım- tabiki bir yerde benim de suçum vardı. En basitinden arkadaşlarımla haftasonu dışarı çıkmama bile izin vermiyorlar. Onların tek istediği evden okula okuldan eve bir hayat sürmem. Okul çıkışları arkadaşlarımla vakit geçirmedikçe,haftasonu dışarı çıkmadıkça nasıl sosyalleşmeyi bekleyebilirim ki? Bana güvenemediler, beni yalan söylemeye mecbur bıraktılar. O kadar çok sıkılıyorum ki onlar tarafından, napacağımı bilmiyorum artık. Hep sorgu, hep bir tartışma. Neden bende dyiğer arkadaşlarım gibi okul çıkışı bir şeyler yapamıyorum? Niye annemler haftasonları çıkmama izin vermiyorlar? Napıcam,nasıl başarıcam ben? Bu durumun altından kalkamıyorum. Hayatım elimden kayıp gidiyor ve ben oyunculuğu bıraktım,artık sadece seyirciyim. İzlediğim oyun da fazla trajik

Cevap: Güzel Gelişmeler :)