[cansuyu]

Ben çok şeye teğet geçmek istiyorum artık bu hayatta.
ama bunun için hani meşhur söz var o savaşa girişmem gerekti en sonunda O bir tuhaftır dediklerinde ) savaşı kazanmıştım söz şöyle bişeydi
başkalarının seni vargücüyle kendine benzetmeye çalıştıkları bir dünyada kendin olarak kalabilmek dünyanın en zor savaşı..bu savaş başladı mı hiç bitmez
Bazı şeyler vardır teğet geçmeniz imkansız. Önünüzü keser ve ona çarpıp başka bir tarafa yönelirsiniz. olaya teğet geçemezsiniz doğrudur ama size değmesini engelleyebilirsiniz
size dokunmasını
uzun zamandır bu savaşın içindeyim. çocukluğumdan beri herşeyin farkında olarak büyüdüm. ve bugüne kadar bu savaşta sapasağlam durabildiğme inanıyorum
farkın farkındayım

yine de bazı şeylerin ya da kişilerin dokunmadan geçmesini sağlayamıyorsunuz bu doğru..


onlar bizi şekillendiren zaten ben yapanlar

geçmişi yadsımak değil ben olmak
ama dünü taşımamak
ama dünden bugüne değişime uğrayarak taşındığımızı bilerek yaşananları taşımayız yaşananların etkisiyle yenileşen bir ben taşırız
depremler gibi değ,işir yeryüzü şekillerimiz her seferinde
yaşananları taşıyorsak yeni ben i de göremeyiz
safra taşırız
bedel ödemeyen hesaplarını göremeyen insanlar tanıdım onlardan tek farkım hesaplaşmaya gücüm olmasıydı ..aynı ailede aynı şeyleri yaşayan iki kişiden biri kadar yakın insanlar
yaşananlar yaşanmasa BEN olmazdım.. bunu kabul etmek önemli
genelde bahanelere sığınır kendimize acır ve atalete gireriz
çok kişinin açmazıdır bu..kanatlarını açmama sebebi..

artık tren kaçtı diye bakan bir insana
tüm trenleri hediye etseniz
uçakla yetişme şansı verseniz
hala arkadaki ilk istasyona bakmaktan

önündeki havaalanına iniş yapamaz


istasyonları severim ben

ama kaçan trenlerde kırk katıra vurulmuşçasına parçalarımı bırakmayı değil




...ve yine işte..

ıcım doluyor derken ruhemıcıler yıne ıs basında

TÜKENİYORUM

avaz avaz kacmak ıstıyorum
herkes sankı magazın basını gıbı sadece olanları konusuyor
kendıne degenlerı ve kendınde olanları degıl
herkes hayatımda olanları soruyor
ıcımdekılerı degıl

kımsenın aynı acıdan bakmasını beklemıyorum
ve artık anlamasıno da beklemıyorum
anlamak ıstemeyenlere anlatacak degılım

ama hala sasıyorım
benı anlamak ıstemeyenlerın benle guclu bır ıletısımde kalma cabalarını

avaz avaz kacmak ıstıyorum

eskı yerlı fılmlerdekı dansederken ılaclı gazoz nedenıyle bası donıp dunyanın etrafında uguldaması gıbı beynım ugulduyor


ah sukunet
ah huzur
ah munzevı bı hayat


ah kalabalıklardan arınmıs kucucuk dunyam benım
baskaları sosyal hayatım yok sanırken korumaya deger yasamım

taksıt taksıt yasamımı calıyorlar zamanımı alanlar

ve kar ortusu kalkınca hersey vıcık vıcık
sevmıyorum ıste vıcık vıcık olan hıcbıseyı

o yok sanılan yasamım baskalarının ısteklerıne gore yasamayacak kadar degerlı benım ıcın

ve sınırlarıma saygı bekliyorum..

yoruldum elimde SINIR İHLALİNE HAYIR yazılı bir pankartla dolaşırcasına yaşamaktan..

sınırlarımı istiyorum.....
duvarcı ustası olmak zorunda kalmadan.. anlaşılmayı bekliyorum..