[heal]

Bir aydan fazla ara verdiğime inanamıyorum. zamanın bu kadar hızlı geçip gitmesi ne kadar ilginç. Telkinleri sadece gündüz dinliyorum, ama iş yoğunluğu ve ekstra streslerden zaman zaman winamp i açmayı bile unutuyorum. Bu korkunç koşturmacadan sonra bugün kendimi burda buldum. nedenini bilmeden. okadar çok aksilik oldu ki ufak tefek. bekledikçe üstüste geldi sanki. Bir an burayı hergün takip ederken ne kadar neşeli biri olduğumu hatırladım. sonra tekrar "agresif" . Sandalyeleri fırlatıp atmalar. hangi iş stresi insanı böyle delirtebilir ki. ya da ne farkeder katliam yapsanız. böyle değişmeyeceği kesin. ama artık değişmesini istediğime eminim. dürüst olmak gerekirse bu işi başarmayı istemedim. ve inanmadım da benim istediğim gibi olacağına. ve olmadı. uğraşmadım. yakında bir departman değişikliği sözkonusu. benim istediğim bir iş mi? kimbilir. sadece sabahları koşarak geleceğim bir iş düşünüyorum. ve evet inanıyorum da, çok yakında.

Dün bir arkadaşıma kendimi kimseye görünmemek için duvar kenarından giden bir böcek gibi hissediyorum dedim, sanki biri beni görünce tiksinip ezicek gibi. yalnızlığıma okadar güvenle sarıldım ki. hatta ailemden bile uzak, odamda. bütün akşam bilgisayarda film izleyip kendi hayatımdan kaçtım. Bir filmdeki başka bir hayata sardırdım. ve bir anda farkettim ki sadece o duvarın kenarında sessiz sedasız yürüyorum kimbilir kaç gündür.

ağlamıyorum sızlanmıyorum depresyona girmiyorum, sadece gözlerden uzak olmaya çalışıyorum. zarzor dengede tuttuğum Jenga gibi hayatım. Şimdi öyle bir yerinden çekiyim ki karşımda hep istediğim güzel bir hayat olsun. şimdi biliyorum ki herşey daha güzel oluyor böyle, daha iyisini bir iş çıkartabiliyorum, daha mutlu olduğum bir iş bir hayat.