[karavan]

Hepinize ayrı ayrı cevap yazmak isterdim.Ne olur beni mazur görün.
Her zaman olduğu gibi yine desteğinizi eksik etmediğiniz için sizlere minnettarım.
Böyle güzel bir ailenin içinde olmak elbette bir ayrıcalık ve bu ayrıcalığın kıymetini çok iyi anlıyabiliyorum.

Şimdilik ev anlamında hiçbir girişimim olmıyacak.Birgisayar dışında hiçbirşey almıyacağım.
Çarşamba günü Bakü ye oğlumun yanına hem ziyaret hem de onun işi ile ilgili birlikte karar verme amaçlı gidip bir hafta kaldıktan sonra döneceğim.
Şubat sonunda da dediğim gibi Afrika ya gideceğim için hiçbirşey almama ve yapmama gerek yok.
Şimdilik kendimi misafir olarak görüyorum.
Bu da garip bir duygu aslında kendi evinde daha doğrusu karavanında :) misafir olmak.Daha önce böyle bir duygu yaşamamıştım.

Şimdilerde yangın haberleri daha bir dikkatimi ilgimi çeker oldu.O insanların ruh hallerini en iyi bilenlerden biri de ben oldum elbette ki maddi kayıplarla sınırlı olabilenlerin.Allahım kimselere can acısı tattırmasın.Evim dört duvar kaldı ama bende çizik yok diye düşünebilmeyi istiyen insanlara sabırlar diliyorum.Böyle olduğum için binlerce kez şükrediyorum.
Hekimden değil çekenden sor sözünün anlamını kazandığı nokta burası olsa gerek.

En yakın zamanda sizlere güzel haberler verebilmeyi diliyorum.Zaten hepimizin problemlerinin olduğu bir durumda sizleri üzmeyi hiç istemezdim.

Benim için önemli olan tek şey sizlerle bağ kurabileceğim PC ye sahip olabilmekti.Çok şükür şu anda ona da sahibim.
Elbette ki gittiğim yerden ilk yazacağım şey sizlere olacaktır.
Biliyormusunuz vefa bunu anlıyabilen bunun farkında olabilen için öyle sıcak bir duygu ki ödedikçe insanın içini ısıtıyor ve ben içimi hep sıcak tutmak istiyorum.

Sizlere ödiyemiyecek kadar borçluyum.
Hepiniziçok seviyorum.

İyiki varsınız derdim hep.
Şimdi daha çoksunuz benim için ve iyiki varsınız.

[karavan]

Epeydir yazmamıştım.

12 Occakta Bakü ye oğlumun yanına gitmiştim.Çok mutlu oldu.Yaklaşık bir senedir birbirimizi görmemiştik.Çok iyi oldu kucaklaştık birlikte çok güzel vakit geçirdik.Orada inanılmaz güzel bir çevre edinmiş.Ne yazık ki Türklere olan güvensizliğin zorlukları ile o da bir süre boğuşmak zorunda kalmış ama şu an çok memnun.
Oğlum orada aşçıbaşı olarak çalışıyor daha doğrusu birkaç restoranın koordinatörlüğünü ve danışmanlığını yapıyor.Şimdilerde ufak çaplı da olsa ek olarak kendi işini kurmaya hazırlanıyor.
Bu konuda kendisini sonuna kadar desteklediğmi belirttim çünkü ona her bakımdan güveniyorum ve onu çok seviyorum.
Oturma izni bittiği için ve biraz da izin yapma amacı ile birlikte döndük.Şubatın onunda tekrar dönüp izinlerinialdıktan sonra çalışmaya devam edecek hayırlısı ile.
Şu an Antalya da birlikteyiz.
Evin yandığından ona bahsetmedim.Üzülmesini istemedim.
O kadar sevecen bir çocuk ki.Hem annesi için hem benim için o kadar fedakarca davranıyor ki ben onun yaptıkları karşışında ezik hissediyorum üzülüyorum.Gönlü kalbi öylesine tertemiz ki.
Bakü ye gitmeden önce hem ona hem abisine mail atmış çocukluk zamanlarında kendilerine gerektiği şekilde davranamadığım için üzüntülerimi belirtmiştim.Abisi bana o mail hakkında dönmedi ama o da bana cevap verip "Babacım sen her zaman abimin ve benim yanımda oldun.Bizim senden nasıl şikayetimiz olur nasıl böyle düşünebilirsin biz seni çok seviyoruz" demişti.

Bu aralar çok aşırı kilo almış obez sınırına yaklaşmış.Şu an saat sabaha karşı üç ve o arkadaşları ile buluşup geceyi birlikte geçirdiler birkaç saat önce geldi uyuyor ancak uykusunda nefes alırken öyle zorlanıyor ki baba olarak içim acıyor.
Hiç bu kadar çok kilo almamıştı.Bu konuyu konuşup onu üzmek istemesem de onun için birşeyler yapmam gerektiğinin farkımdayım ancak ne yapabilirim bunu bilmiyorum.
Eğer bu yazdıklarımı okuyorsanız lütfen bu konuda bana yardımcı olabilecek fikirlerinizi bekliyorum sizin yoksa arkadaşlarınızın bu konuda yardımına ihtiyacım var.Umarım faydalanabileceğim fikirleniz olacaktır.

Hepinizi çok seviyorum.

İyiki varsınız.