[Nefti_]

Merhaba,bu satırları ağlayark değil hıçkırarak yazıyorum sadece ilk sayfada yazdıklarınızı okumama rağmen.Malesef siz babanızdan gördüğünüzü çocuklarınıza uyguladınız.Benim babam da babasından gördüğünü daha doğrusu göremediğini bize veremedi.Vermek istedi elbette anladık bunu ama sanki geç kalmıştım.Şimdi kaç kere sarılmak istesem de kaçıyorum.Sorduğu sorulara kısa cevaplar veriyorum.Biliyorum konuşmak istiyor,geçmişi telafi etmek istiyor ama keşke geçmiş hiç yaşanmasaydı.Yıllarca onunla birlikte olmaktan hep kaçtım.Her an başkalarının yanında küçük düşürülen biri olmak ve buna rağmen hala babacığım deyip kollarına atlamak hiç kolay değil...Bazı şeyler var ki insanın boğazında düğümleniyor ve o düğüm kolay kolay açılmıyor belki biraz nefes alacak kadar genişliyor o kadar.Ama ne olursa koşulsuzca sevmeyi insan zamanla öğreniyor.Affetmeyi öğreniyor.Sevgiyle kalın.