aysunt

herkese merhaba tekrar
valla özledim bu siteyi ve sizi

hep yurtdışına çıkmak istemiştim. işte pazar ve pazartesi günü paristeydim. bizim işten bir arkadaşla. aslında iş yerinde hiç konuşmamıştık sanırsam neyse bir fırsat oldu bir arkadaş kazanmak için. paris hakikaten çok güzelmiş ben hep ingilizce konuşmakta zorlanacağımı sanırdım ama hiç te zor olmadı. bunu farketmiş olmam da ikinci fırsat aslında. bu benim kendime güvenimi getirdi.

şu anda da Almanyadayım. Burası da güzel. ancak gelirken biraz zorlandım. tren garlarında önüme gelene soru sordum. ben ingilizce onlar almanca yada fransızca anlaştık bir şekilde. işin ilginç tarafı aslında dillerini bilmiyorum ama anlayabiliyorum sanki. yada tahmin ediyorum diyelim. neyse ki kaybolmadım. ama ne kadar güzel olursa olsun en güzel yer Türkiye. bu da farkettiğim üçüncü şey.

ve internete girip bu sitedekileri okumaktan mahrum kalmak ta çok kötüydü. Çok şanslıyım ki bu otelde wireless varmış. valla ilk bu siteyi açtım.

haftasonundan beri telkinleri dinleyemiyorum. ama kendimde olumsuz bir değişiklik hissetmedim. yani telkinlerin etkisi geçici değil. bunu da farkettim
ama bir an önce mp3'üme kavuşup tekrar dinlemek istiyorum.

bir süredir kendi kendime almanca öğrenmeye çaışıyordum. inanır mısınız, sadece bir kaç kelime bile işe yarıyor. çalışmaya devam etmem lazım.

aa bu iş gezisi ne kadar çok şey farketmemi sağlamış yaaa çünkü ben çok şanslıyım, çünkü kendim gibileri çekiyorum,

ya belki saçma gelecek ama gerçek. bunu da yazayım. giderken izmir havaalanında tam 3 kere sıra değiştirdiler. biraz panik oldum. sinirlendim. sonra lavaboya gittim. dedim ki kendi kendime, kızım hep bir şey olacak deyip dedin durdun ondan oluyor, herşey çok kolay olacak moral bozma dedi. tam sıraya tekrar girdim ki görevli kızlardan biri saat 11 yolcusu varsa buraya gelsin dedi. ve ben ilk sırada :) aslında biletim elektrnik olmadığı için benim işim o sırada yapılamıyormuş ama görevli beni sıradan çıkarttırdığı için yapmak zorunda kaldı. 10dk.'da iş bitti. süper valla. şimdi ne zaman zorda kalsam "Allah'ım ... olmasını diliyorum ve ... tercih ediyorum" diyorum. genelde de oluyor. sonra da "çok şükür" diyorum.

evet Allah'ım çok şükür. bu sene 6 yıl sonra tekrar kendim için birşeyler yapmaya başladım. mutluluğu başka insanlarda yada olaylarda değil kendi içimde aramayı öğrendim.(öğrenmeye devam ediyorum) başıma gelen ufak tefek aksilikleri de hayatın heyecanı süprizleri olarak görüyorum. her şeyi önceden tahmin edebiliyor olsak zaten her şey çok sıkıcı olmaz mıydı?

tüm evrene kucak dolusu sevgiler....