[nilsoy]

artık tırnak yemiyorum... nasıl oldu bilmiyorum.. bir baktım uzamaya başladılar.. dile kolay dişlerim çıktığından beri sayarsak 35 yıldır yiyordum... ama artık yemiyorum.. yazın bir ara protez tırnak taktırdım.. ama dayanamadım bir haftada söktüm ( yaptıran varsa bilir mıh gibi yapıştırıyorlar.. kendi tırnağını sökmek kadar zor.. ).. bir iki ay yine yedim.. sonra ne oldu bilmiyorum.. 35 yıldan değişik olan ne... aslında yaklaşık ne oldu bir tahminim var.. kesin kararlar anlamsız korkuların önüne geçti..
o dönemde kabullenmeyi öğrendim.. meğer ne rahatlıkmış... hani bilinen bir söz varya.. değiştirebileceklerimi değiştirme gücü... değiştiremeyeceklerimi kabul etme gücü..
içimde inanılmaz bir enerji.. uzun yıllardır böyle hissetmemiştim.. Allahım dedim yaşadığını hissetmek böyle bir duygumuydu...sanki nefessiz kaldıktan sonra derin bir nefes almak gibiydi... yıllarca çabalayıp durduğum bir gram gitmeyen kilolar gitmeye başladı...

KABULLENMEK.. çaresizce kabullenmek değil bu.. artık anlamak.. anlamak ne kadar uzun zamanımı aldı.. kızgınlığım azaldı anladıkça..
kendimi sevmiyormuşum.. ve büyük bir HİÇLİK içindeymişim..
o kadar şey okumak.. empati kurmak.. bildiğini sanmak.. manasını anlamaktan farklı birşey bu.. boyut atlamak gibi..
enerjim düştü bu aralar... artık asla hiçbirşey eskisi gibi olmayacak... çünki değişmeyen tek şey değişimin ta kendisi.. ve ben değiştimmmmmmmmm