[mellisa]

Kendi çocuklarımla ilgili konuda biraz düşündüm.Aslında geçmişte yaptığım bir hatayı tekrarlıyorum sanırım.Aslında insanların ne dedikleri fazla dinlemem ya da dinlemek istemem.Ama bir ara sosyalleşmenin herkesin yaptığını yapmaktan geçtiğini düşünmeye başlamıştım.Şimdi de öyle,etrafımda hergün çocukları sorulardan feleğini şaşırmış,yüksek puanlar alan arkadaşlarım var.Bir çeşit suçluluk duygusu benimki.Sanki çocuklarım bir yeri kazanamazsa herkes beni suçlayacak.
Oysa ben kendim ilkel toplumlara ilgi duyuyorum.Bazen düşünüyorum örneğin kızılderililer,üniversiteye giden yokmuş.Ama yaşamı içlerinde hissetmişler,dünyaya anlamlı katkıları olmuş.Büyük oğluma çalış diye kızmadığım zamanlar bakıyorum.Okuduğu kitaplar farklılaştı,düşünce yapısı sağlamlaşıyor.Küçük ,arkadaş canlısı.Bu yaz onunla mutfakta vakit geçirebilecek gibiyiz.
Kendime dur diyorum.Herkes kendi doğrularını konuşuyor.Ben elimden gelen imkanı verdim,uyarılarımı yaptım.Hayat onların.Bakalım ne olacak.