Regina'nın günlüğü

[Regina]

Çok kısaca yazmaya vaktim var yalnızca. Pazar çok acayip bir gündü. Herşey kötü gitti, ters gitti. Bu kadar terslik gelemez üstüste. Anlayamadım. İlk şey kötü gittiğinde kendimi toparlayamayarak ben de yarattım tabii bunu. Pazar günü güzel bir gün geçirmeyi beklerken bunlar olunca eve akşam üzeri dönmeyi planlamışken geceyarısından sonra dönebildim. Hazırlanmak yatmak derken 6 saatlik uykuyla işe gittim. Bugün ise eh işteydi. İşyerinde işlerimi bitirmeye verimli olmaya gayret ettim. Önemli bir özel işimi de hallettim. Evde elimden geldiğince ders çalıştım. Bitmedi ama bi kısmını yaptım en azından. Daha fazla yapmıcam çünkü kendime artık en az 8 saat uyuma sözü vermiştim. Yarın biraz daha erken kalkıp işe gitmeden önce secret videolarını seyretmeye çalışıcam, bu sabah seyredemedim ve gün tatsız tuzsuz ortalama geçti. Yarın hem uykumu almış, hem videoları izlemiş, hem işlerimi halletmiş ve disiplinli bir gün geçirmiş şekilde yeni bir güne başlayıp bunu sürdürücem ve ne olacağını görücem. Gün içinde de ara ara kendime afirmasyonlarla destek vericem. İyi geceler...

Yarın güzel bir gün olacak..Ve onu takip eden günlerde

Sycorox Nickli Üyeden Alıntı

Yarın güzel bir gün olacak..Ve onu takip eden günlerde

ne güzel söylemişsin bravooo.....

her gününün güzel geçmesi dileğiyle....

[Regina]

Bulamadım eski günlüğümü. Aramaya halim de yok. Boğazım ağrıyo bugün, nezle gibiyim. Gibisi fazla aslında. Telkinleri dinlemeyi kestim son birkaç gündür. Benim için de erkek arkadaşım için de yan etkileri oldukça fazla. Yani değmiyo o yan etkilere. Birbirimize düşüyoruz, sinirli oluyoruz, mutsuz oluyoruz. Halbuki şu an herşeye rağmen daha pozitif ve huzurluyum. Dinlemeyi bıraktıktan bir süre sonra aramız da düzeldi. Subliminal mesajlar yükledik bilgisayarlarımıza. O mesleğiyle ilgili şeyler de koydu motivasyon olsun diye. Üzerine çalıştığı protein, yaptığı deneylerle ilgili şeyler falan. Bense işime yarayacak telkinleri seçtim. Kontrolün bende olması daha çok hoşuma gidiyor çünkü kendimi tanıyan ve neye ihtiyacım olduğunu bilen bir insanım. Zaten her ilaç herkese iyi gelmez sonuçta...

Neyse. Şu an komşu tepemde tepiniyor. Gerçekten 'muhteşem' bir gürültü. Sukünetime hayret ediyorum. İşyerinde krize girebileceğim olaylar oldu. Sakince kalktım, arabaya gittim ve rakip şirketi aradım iş var mı diye. Çok fazla sinirlenmedim. Erkek arkadaşım Türkiye'de. İçim rahat. Çok iyi ayrıldık. Anneme sinir oldum, ama kavga etmedik. Yine o beladan bir darbe yedim ama Allahından bulsun dedim. Dediğim gibi burnum tıkalı ve boğazım ağrıyo. Fişe buhar taktım ve nane limon içtim. Başka ne yapabilirimki? Çok iyi olmasa da stable bir ruh durumundayım şu an. Zaten en büyük sorunum öfke. Beni daha da öfkelendirdiğini hissettiğim hiçbirşeyi deneme riskini alamam... Pişman olduğum yeterince şey yaptım telkinlerin etkisindeyken (ya da yan etkisindeyken). İnsanların benden korkup çekinerek bana saygı duymalarını ya da çok güzel laf geçiren biri olmayı istemiyorum. Kendi içimde huzurlu olayım, kendime hesap verebileyim ve herhangi biri direk bana saldırdığında ve huzurumu bozduğunda nazikçe ama kati bir şekilde tepkimi ortaya koyabileyim yeter. Kadife eldivenin içindeki demir yumruk... Her zaman daha iyi bir yöntem. Gerçek saygı da zaman alsa bile bu şekilde oluşur zaten insanlarda bana karşı. Bu delinin aman daha fazla üstüne gitmeyelim ya da 'kaçın tavşan çıldırdı' diye değil. O karikatür beni hep çok güldürmüştür. Aslanlar kaplanlar filler, 'kaçıın tavşan çıldırdı' diye kaçışıyorlar. Tavşan da elinde bir tüfek şöyle diyor 'yeter lan, bıktım bu doğanın dengesi saçmalığından, niye yiyonuz lan beni!!!' Kendine özgü özellikleri ve yetenekleriyle değil de elinde eğreti duran bir tüfekle 'karizma yapan' tavşan olmak istemiyorum- çok gerekmedikçe. Tavşan hızlı koşar, iyi saklanır, kaplumbağa istikrarlıdır, karga zekidir, tilki kurnazdır falan, doğada her hayvanın bir özelliği var. Ben de her zaman birşey tepemi fena halde attırana kadar son derece alttan alan, anlayışlı, ona buna bulaşmayan, huzuru arayan, kendi işine bakan biri oldum. Bu saatten sonra değişip 'var mı bana yan bakan' modunda dolaşmaya niyetim yok. Hem o dillere destan öfkemi en küçük olayda ortaya serersem, gerçekten önemli birşey olduğunda nasıl tepki vericem? Katil mi olucam yoksa kendimi mi öldürücem?

Çok uzattım farkındayım. Şimdi yatıcam. Yarın işten gerekirse erken çıkarım- hiç canımı sıkmadan. Bugün hastalık, haftanın ilk iş günü, o korkunç kabus, uykusuzluk, erkek arkadaşımın gitmesi falan birleştiğinde zor bir gündü. İyi başardım yine de kendimle gurur duyuyorum bu günün üstesinden başarıyla geldim.

Kendimi alkışlıyorum.

Yarın ola hayrola...

Regina'cım,yoksun uzun zamandır...Özlettin kendini...

reginacığım hoşgeldin..geçmiş olsun...üşütmenin en iyi ilacı dinlenmek...
doğru söylüyorsun ufacık bir şeye bu kadar yoğun bir öfke hissedersek..gerçekten öfkelenmemiz gereken bir durumda yapacağımızı şaşırırız...benim öfkelerimde makul bir düzeyde...artık çarşıda yolun ortasında durup ağzını açarak etrafını seyreden ayran budalası kadınlara öfkelenmiyorum...( benim öfke patlamalarım bunlarla bile kavga edecek düzeydeydi..) bakacak ilginç bir şey vardır diyorum etrafından gelip geçiyorum...şimdi insanlar..beni daha bir dikkatli dinliyorlar...aman dikkat saatli bomba modundan çıktılar...öfkelerime hakim değilim..yani öfkelenip dizginlemeye çalışmıyorum..sadece artık ota moka öfkelenmiyorum..seninde aynı yolda olduğunu görüyorum..ve seviniyorum..sana kocamaaan bir.. ..belki şifa verir..saygılı sevgiler..

[Regina]

Hep aklımda burası ama hiç uğrayamadım... Hala hastalığım devam ediyor. 2-3 gün korkunç başağrıları çektim, öksürük gece uyutmuyor ve bugünde başım ağrıyor. Kolay kolay geçmemesinin nedeni Noel dönemi olması. Heryerde bi parti bi yemek var ve kaçırmak istemiyorum. Arkadaşlarımla Noel yemeğini kaçıramam zaten kırk yılda bir görüşüyorum, eski iş yerimin Noel partisini kaçıramam süper lüks bi otelde, yeni işimdekilerle de yemeğe gitmem lazım ayıp olur, fransız kızla erkek arkadaşım gelmeden buluşayım söz verdim sonra zaman bulamıyorum derken geçemedi bu hastalık. Bugünde göya hastayım dans pistinde tozu dumana kattım. Ama iştahım yoktu. Çorbayla tatlıyı yedim ama salmonumun yarısını bile bitiremedim. Bir bardak şarap başımı ağrıtmaya yetti...

Yeni iş çok sorunlu beni çok mutsuz ediyo. En üzüldüğüm tarafı da ders çalışmaya vakit bulamıyo olmam. Mezun olduğum üniversiteye iş başvurusu yaptım. evime yakın, beni mutlu eden bir ortam ve saatleri daha az, kendi işimi kurmama ve ders çalışmama zaman bırakacak kadar az ama geçinmeme yetecek kadar çok çünkü maaşı daha yüksek. Bakalım inşallah olur.... Bu işim de boşuna değildi düşündüğümde. Herşeyin bir amacı var ve kendi işimi kurarken bu işte öğrendiklerim ve bağlantılarım inanılmaz işime yarıycak.

Çok korkunç bi rüya gördüm sinirimi bozdu. Annanemin eski evinde bir grup insanla oturuyorum. En yakın arkadaşım (şu an Amerikada olan) Japonlar, zenciler falan... ben çok ufak tefek Japon bir kızla konuşurken birden zenciler ayaklanıyo, birine kızıyolar ön tarafa doğru koşuyolar. Zencinin birnin suratını yakın çekimden görüyorum sinirden damarları atıyo. Ben huzursuz oluyorum yavaşça aradan sıyrılıp o odadan çıkıyorum. Bir bakıyorum olay büyüyo banyoya saklanıyorum banyo karanlık ve banyoda bir ceset var. Aman Allahım noldu burda diyorum. Odaya doğru bakıyorum yavaşça bir de ne göreyim. Zencilerden biri diğer herkesi öldürmüş oda ceset dolu. Aklımdan annanemin mutfağında geride gizli duran o büyük dolaba saklanmak geçiyo. (Bu arada yemin ederim bilinçli olarak o dolabın varlığını çocukluğumdan beri hiç hatırlamadım rüyamda görünce hatırladım) Mutfağa bi bakıyorum katil zenci bana arkası dönük elinde bıçak duruyo. Sokak kapısı mutfak kapısının tam yanında. Açıp kaçsam yakalanırmıyımın hesabını yaparken uyandım... Artık en ufak bir kavga çıksa tabanları yağlıycam bu rüyadan da bunu öğrendim. :P Ama eminim daha derin bi anlamı var...

Neyse ben pozitif değilim bikac gundur bazı sebepler yuzunden ama yarın için olmasada persembeden sonrası için umutluyum. Her zamanki gibi elimden geleni yapmaya devam edicem... Amacım negatif olmamak bunalım olmamak değil hergün mutlu olup şükretmek. Bunu da başarıcam insşallah.

Herkese hepinize sevgi gönderiyorum. Görüşmek üzere...

Valla bende iki haftadır hastayım...Bir geçmek bilmedi...En sonunda bıkıp hasta psikolojisinden sıyrıldım:)
Pozitif şeyler yaşamasakta,çoğumuzun bugün böyle ama 2 gün sonra herşey daha iyi olacak diye düşünmemiz beni mutlu ediyor...Ben eskiden bugün mutsuzsan,ertesi gün yada diğer günler dahada katlanarak devam eder diye düşünürdüm...Hakikatende öyle olurdu...
İş konusundada eminimki en hayırlısı karşına çıkacak...Ben çalışırken sürekli yakınırdım ve hiçbirşey iyi olmayacak gibi gelirdi..Şimdi düşündüğümde o işin bana çok büyük bir hayat tecrübesi olduğunu görüyorum...Çok şey öğrendim...Sende çalıştıkça birikimin dahada artacaktır...Umarım hayırlısı olur...
Partilerde fln coş,eğlen tadını çıkar bizim yerimizede dans et cnm

[Regina]

Haklısın bu hayatta herşey tecrübe ve yararsız gereksiz psikolojilerden bir an önce sıyrılmak lazım. Bazen o kadar kolay olmuyo zaten yapamadığın yerde tıkanıyosun ve kendini yenilemen gerekiyor... Bugün işe gitmedim. Gözümü açamıordum sabah. Aradım bir iş arkadaşım çıktı menajerim toplantıydamış ben söylerim sen iyileşmene bak geçmiş olsun dedi... Tatlı insanlar aslında. Arabama biniyorum sabah gidiyorum. Masanın başında rahat rahat çalışıyorum internetim önümde. Şu diğer işten haber gelene kadar en azından olumlu yanlarını görmek üzere yeni bi başlangıç yapmaya karar verdim yarından itibaren. Evet çalışmak zorunda olmasam, eğitimime konsantre olabilsem tabiiki daha iyi olurdu ama hayat her zaman bizim istediğimiz saniye istediğimizi vermiyor... Elbet daha iyi olacak bir yola giricek herşey inanıyorum. Bugün oldukça tembellik ettim bir saat olsun çalışayım uyumadan önce... herkese sevgiler...

[Regina]

Hayal Abla'nın önerdiği Işığı Arayanların Karanlık Yüzü adlı kitaba başladım. Daha çok başlardayım ama şu an kitapla ilgili bir problemim var. Şöyleki 'bütün' olabilmek için karanlık taraflarımızı kabul edebilmemiz, dünyada başka bir insanın olabildiği yapabildiği her kötü şeyi bizimde yapabileceğimizi bilmemiz gerektiği söyleniyor ve bu minval üzerinde çok duruluyor. Hatta bir sürü negatif özellik yazılmış bunlardan bir ya da birkaçının biz de kötü bir enerji yaratması bekleniyor, eğer öyle olursa o alanda sorunumuz var anlamına geliyor. Ama kimse kabul etmiyormuş bir katil olabileceğini her türlü kötülük potansiyelini içinde taşıdığını. Benim bunla ilgili bir sorunum yok. Evet katil de olabilirdim, işkenceci de, vatan haini de, o... da... bu biraz herşeyin bir fiyatı vardır benzeri bi inanış. Yeterince kötü şeyler yaşamış olsaydım, yeterince çaresiz olsaydım, mesela kitaptaki örnek gibi 20 sene küçücük bir dolaba kitlenip her gün dövülmüş ve taciz edilmiş olsaydım evet birini öldürebilirdim. Yani kabul etmeyi bırak ben zaten hep buna inandım. Ama bunun hiçbir önemi yok. O potansiyelin içimde olması değil önemli olan, önemli olan öyle bir potansiyeli hayata geçirmemeyi başarmak. Kıskanırım ama karşımdakini incitmem, öfkelenirim ama küfretmem, bencilimdir ama kimseyi kullanmam, paragözümdür ama kimseyi dolandırmam, sex manyağıyımdır ama önüme gelenle birlikte olmam, cünkü insan olmak bu demek... Ve bal gibi de kızarım bu kötü özellikleri sergileyenlere, bal gibi de yanlarında olmak hayatıma sokmak istemem, çünkü ben tam tersini düşünürüm: ben de çok sinirliyim ama ben kimseyi ezip sindirmiyorum, ben de kıskanıyorum ama kimseye zarar vermiyorum, benim de içgüdülerim bencilliklerim var ama ben evli erkeklere göz koymuyorum, sen neden yapıyorsun!!!

Neyse daha çok başındayım kitabın, ve eminim bu sorunun cevabı vardır bi yerlerde, okumaya devam etmeli... Ha bu arada görüşmeyeli sanırım birşeyler değişti, şu ara hayattaki öncelikli hedefim para kazanmak için her gün hayatımın 8 saatinden vazgeçmek zorunda kalmamak ve önümüzdeki sene ya bu ülkenin en iyi üniversitelerinden birinde doktoraya, ya da dünyanın en iyi 3 üniversitesinden birinde Mphile başlamak. Şimdi biraz ders çalışayım ve iş planı yapayım öyleyse. Özlemişim buraları ama gelir gelmez kötü bir sürprizle karşılaştım yazdığım bir yoruma suçlayıcı ve öğretici (!) hatta hakaretvari bir dille yazılmış bir cevap. Ben alttan alan iyi niyetli tartışma sevmeyen bir insanım, tahrik edildiğimde bile öyleyim ama işte cevap vermeden duramıyorum. neyse, yine gelirim, umarım...