selam günlük bugün yazamıyacağım sana. hislerim karışık başa çıkmaya çalışıyorum.


çok ciddi bir efor sarfederek başa çıkmaya çalışıyorum. ve beceriyorum.

enerjini bitirmeden dozunda...her şey mükemmell gidiyor..kaldıramıyorsun hattaaa..olmaz artık bu kadarı bile dersinn:)))

17.03.09
 

fikrim değişti kısa bir şeyler yazıcam sana günlük...

huzursuzdum. ama ne yaptım? başa çıkmaya çalıştım ağladım gene ama 2 damla. cry me a river olmadı bu defa 25889

ciciye koştum. yol gösterdi bana ışık oldu gene. naptım? dinledim. kulak ardı etmedim.

günlüğüme yazdım. günler aylar yıllar zilyonlardır kaçtığım beni asıl rahatsız eden meseleyi yazdım. başka şeyler yazıp kaçmadım. vicdan rahatlatmadım. etrafında tur atmadım. olanı yazdım. ne oldu? yumruk küçüldü hatta günlerdir bu kadar hafif hissetmemiştim.


denge gidiş gelişleri oluyor. napıyorum? aza indirgemeye çalışıyorum. oluyor.


çalışmak! emek vermek! korkmamak! KARARLI olmak! demek ki neymiş?

İSTEYİNCE OLUYORMUŞ!...

Telkinlerin en sevdiğim tarafı eskiye göre depresyona girmeyi çok zor hatta imkansız hale getirmesidir.
4 sene once kolayca depresif olabilen ben şimdi istesem de depresyona giremiyorum...
Sizde de zamanla boyle olacaktır.Mutsuzluklar olsa da bunlar sizi eskisi gibi etkilemeyecek kısa zamanda bunlardan siyrilacaksiniz.
Hatta oyle bir zaman gelecek ki isteseniz de depresif olamayacaksınız. y789

18.03.09
 

selam günlük..

evren benim için çalıştığını göstermeye başladı diyebiliriz sanırım. uzun zamandır cevaplanmamış sorular cevaplanıyor. sürüncemede kalan işler teker teker halloluyor. çok ama çoook değişik profilde insanları ve bana yararlı olabilecek insan insana ilişki kurabileceğim insanları bana çekiyor evren. çok güzel şeyler bunlar... bulutlar dağılıyor.

çok mutlu değilim. ama üzgün de değilim. değişik bir hissiyat. ama kesinlikle şunu söyleyebilirim aşırı derecede kendime olan saygımda değişmeler var. Kendimi kurbanmışım gibi hissetmiyorum. ne istediğimi daha net ifade edebiliyorum.


aktif hayatta kendimi deneme şansı buluyorum şu bir kaç gündür. çoook uzun zamandır evdeydim ben. tek başıma düşünüyordum hep 4 duvar arasında. tabi şu son 20 gün haricinde nasıl düşüncelerle doldurduğumu hayal ederseniz o uzun zamanın çok da verimli olmadığını anlarsınız. deniyorum şimdi kendimi. çok garip bir şey bu..
mesela bir örnek vereyim ; bana biri bugün " ne kadar şansız biriymişsiniz yaaa!" dedi. bende " öyle demeyin aman aman öyle demiyorum artık şanslıyım ben şanslı" dedim. aslında bunu derken buldum kendimi. planlamadım biliyor musunuz kendiliğinden oldu. sonra insanları yargılama huyumu da hafif hafif değiştiriyor gibiyim. buna yönelik bir cümle çıkınca ağzımdan hemen "yoo yargılamak istemiyorum, etiketlemek de yok değişik alışılmamış biri işte" diyorum. tutum değiştiriyorum.


daha kararlı gibiyim.pantolon almaya gittim bugün. hiç etki altında kalmadan kendi başıma karşıdakinin fikrine saygı göstererek aldım. gerçekten ilginç davranış değişiklikleri var. ben ve etkilenmemek tuhaf...


beni kötü hissettiren o olay yada şüphe geçmiş değil. farkındayım. hala o küçük yumruk orda ama geçiyor. her gün daha çok kalıp yıkılıyor her gün daha olumlu gelçiyor. gerçekten inanmaya başladım gelecekte güzel şeyler olacağına. ama bu bir süreç. bunun farkındayım. hızlı koşan çabuk yorulur. ben hızlı koşup yorulan tavşan olmicam. gerekirse 3 yıl daha korkarım ama bu defa korkularım bana hakim olamaz. ben onların farkında olurum kol kola birbirimizi affedene kadar gideriz. üzüldüğüm tek şey bunu daha önce yapabilecekken illa ki evrenin ağzımın orta yerine salıncak kurmasını beklemem. 44a (başka bişe gelio arkasından sandınızzz dimiiiiiiiiiiii? ehe)
ama olsun demek ki hazır olduğum zaman bu zamanmış. ben şanslıyım.


yavaş yavaş ağır ağır oluyor be..


varsın geçsin zaman
kim yakalayabilmişki yakasından?
önemli olan bu defa nasıl geçtiğine karar verecek olan benim!


öpüyorum hepinizi koccuman koccuman
ben iyiyim!

teşekkürler redflowers.
kendimle gurur duyuyorum.
kendimle gurur duyuyorum.utananadam

19.03.09
 

günlük;
öfke patlaması yaşadım. elime ne geçtiyse attım kırdım. ne halt ettiğimin farkındayım.


bir an eskiye dönücem diye korktum hatta 1 -2 saatliğine döndüm. hep orda kalıcam sandım ta ki ciciyle konuşana kadar.


geçmiş korkularımla AŞIRI paralel bir şey karşıma geldi gene. deli olucam ya! meğersem o kadar düşündüm ya ben yakın zamanda bunu onun bir yansımasıymış.



tamam farkındayım. no problem. uzatmicam. farkındayım. farkındayım. farkındayım.

20.03.09
 

selam;
garip bir sistemi var evrenin günlük. kendimi etiketlediğim an karşılığında herkesin beni etiketlediği bir gün yaşadım. benim hakkımda ne düşünürler dediğim oranda hakkımda düşünülmesine neden olan şeyler yaptığımı gördüm. sistem çok değişik. sistem mükemmel.



o beni kurcalayan şüpheyle beraber gelen yumruk biraz hissettirdi varlığını unutur gibi olmuştum. iyi oldu! çünkü savsaklamaya başlamıştım. rehavet var ya o rehavet....
öyle bir noktada öyle bir yerde öyle bir laf işittim ki birinden bir an her şey karardı benim için. en başa döner gibi oldum sonra farkındayım dedim kendime. sonra anlam yükledim olanlara bu karşıma çıkan fırsat değişim ve gelişime tam anlamıyla istekli olup olmadığımı kendime karşı ne kadar samimi olduğumu gösterecekti bana. çok önemli bu.


dün beni kızdıran şey bugün önemini yitirmişti. elime kalan yapması zor olan şeylerin kırılmışlığı oldu sadece. farkındayım.



samimiymişim isteklerimde. eve geldim sıraya bindirdim şimdi her şeyi.. bir kaç gündür savsakladığım her şeyi tekrardan elime alıcam. içsel konuşmalarım sekteye uğradı biraz hepsini tekrardan elime alıcam.


ÇÜNKÜ HAYATIMIN KONTROLÜ BENDE!!!

21.03.09
 

bahar başlıyor bugün günlük
doğa uyanış içinde. düşünmüyorlar sadece oluyorlar. döngü neyi gerektiriyorsa o oluyor. zaman akıyor. her an geçiyor, geçmiş oluyor.

hayatın her dakikasına anlam yüklemek ne kadar zor biliyor musun? her hareketini anlamaya anlamladırmaya çalışmak ne kadar yorucu.

ne kadar zor etrafındakilere kendini anlatmak. anlatmaya çalışırken anlatamamak. mecbur susmak.

en yakınındakini üzmek. her gün seninle erimesini görmek, izlemek. uzansan dokunabilmek ama ulaşamamak.

ne zor tek başına yürümek. güvensiz hissetmek. düşüncelerini kendinle barıştırmaya çalışmak ama bunu yaparken herşeyden uzaklaşmak.


bir bir her şeyi anlıyorum günlük. ama en çok da anladığım kendim başta olmak üzere herkese zarar verdiğim. bu benim suçum değil. kimsenin de suçu değil. anlamaya çalışmak nafile. öyle işte. ne gerek var sorgulamaya? öyle işte öyle.. sorun var değil mi o zaman çöz! sorunla ilgili konuşmak her yönüyle analiz etmeye çalışmak her şeyini anlamak ne işe yarar ki? çöz. çözüm.

çözüyorum. ama korkuyorum da günlük. bir an olsun her şey başa döndü geldiğim yere döndüm diye korktum. korkmak istiyorum korkayım korkayım sonra "benim yapacak bir şeyim yok daha!" desin "kendine iyi bak. ben buralardayım istersen gelirim!" desin gitsin. ben onu nezaketle uğurlayayım. ama arkadaşlığından hoşlanmadığım için bir daha evime çağırmayayım. karşılaşırsam selamlaşayım. zor değil ki bu. istiyorum işte. emek vermem gerekiyor şimdi. tek gereken gerçekten inanmak. kimse bana inanmasa da kendime inanmak. inanıp yolumu çizmek. mutlu olmak. bir daha çaresiz hissetmemek. kontrol bende olmasa bile kontrol edememekten mutlu olmak. kontrol etmeye çalışmamak.

mutlu olmak. çok anlamsız geliyor bana bunlar be günlük. hakikaten anlamsız. nedensiz korkuları yaşamak bir de bunlar neden oluyor diye sorgulamak. neden ki? insan bazen kendi kendinin düşmanı oluyor biliyor musun? uzaklarda aradığı aslında her sabah aynada kendisine bakıyor. önemli olan bunu anlamak değil mi günlük?...

şu an itibarıyla bunu yazarken söz veriyorum kendime günlük. söz! mutlu olmak için elimden gelenin de fazlasını yapıcam. gereken yerde koşarım gereken yerde sürünürrüm. ama sonunda mutlu olurum be! gerçekten olduğumda da keyfini sürerim. bir şeyi çabalayıp elde etmenin hazzını yaşarım. özümde olduğum kişi olma vakti geldi!...

söz verdim günlük ister kırılıp dökülürüm
ister yok olup dirilirim
sevişmeden uyumaz
anlaşmadan da ölmem!