[kumsal1980]

Bazen tükendiğimi hissediyorum.Belli bir yaşa geldiğim halde hala bağımlı yaşamak özgür olmamak hayatı seyretmek koyuyor açıkçası.Aynı hayatı tekrarlayıp duruyorum.Sıkıntılar yaşıyorum.Kolay kırılgan olabiliyorum.İnsanlar ne dedikleri beni etkileyebiliyor.Küçükken bunu yapamazsın şunu yapamazsınlarla büyüyen ben büyüdüğümde sorumluluk almakta zorlanan bir kişi haline gelmişim.Benden üstün hissettiklerimin yanında rahat olmamamda cabası.Bu da yeni bir işe girmeme en büyük engel.Aşırı telaş yapıyorum.Elimde değil.Aslında 20 yaşından beri kendimi aşmak için uğraştım durdum.Vazgeçtim tekrar denedim.Vazgeçtim tekrar denedim.Geçmişe göre iyi olsam da hayallerimin olmaması beni korkutuyor.Çünkü içimde yapacağıma dair inanç azalmış.Bazen düşünüyorum ben nasıl bu hala geldim.Yaşamam gereken hayat bumuydu.Günübirlik yaşamak.Mutluluk içimizde kendimize nasıl baktığımız.başka bişey değil.Ben bazen kendime acıyorum.İşte omzumda ağrı var.Biliyorum ki stresten kaynaklı.Ailevi sorun yaşıyorum.İlişki konusunda sorun yaşıyorum.İşte sıkıntılarım oluyor.Ve ben tükendiğimi hissediyorum.Düşünmekten kafam allak bullak olmuş.Artık en büyük mutluluğum uyku olmuş.Ne kadar acı.Mutluluk ne sevgili,ne iş,ne başka bişey.Mutluluk kendimize bakış açımız başka bişey değil…