[fomenter]

aslında çok neşeli , eğlenceli biriyim.birlikte vakit geçirdiğim insanlar hep benim gibi olmak istediklerini söylerler.vurdumduymaz,hiçbişeyi takmayan,komik hep gülen..hiç kötü bişey yaşamadımdı? evet yaşadım.hayatımın dönüm noktası dediğim unutmak istediğim ama hergün uyandığımda suratıma tokat gibi çarpan gerçekleri yaşadım,yaşıyorum bende.yinede kaybetmedim neşemi.bu belki kendim için değil ailemi arkadaşlarımı kandırmak içn,ağlarsam onlara nedenini söyleyemediğim içindi.böyle böyle öğrendim rol yapmayı.sonra yaptığımı doğru buldum.ağlayıp kendimi perişan etmektense hüznümü hiç yaşamamayı iyi sandım hatta bunu kontrol altına aldım mesela hiç slov müzik dinlemedim beni etkileyen şeylerden uzak durdum fakat sonra nöbetlerim başladım.ortada hiç bişey yokken başlayan ağlamalar titremeler,garip garip korkular...doktora gittim ve panik bozukluk başladığını söyledi.şimdi kendimi serbest bıraktığımı söyleyemem ama en azından yalnız kaldığım zamnlarda bunca zamandır içimde biriktirdiklerimi atmaya çalışıyorum.şimdide burayı buldum.umarım hepimiz içn herşey yolunda gider.hala ümidimi yitirmedim.gün geçtikçe herşey güzelleşecek..