[vety]

Bir sabah uyandım, yatağimdan kalkıp her zaman yaptığım gibi yüzümü yıkadım.havluyla kuruladım Havluyu yüzümden çektiğimde aynadaki yansımamı gördüm. BU BEN MİYDİM..!Yüzüm deki çöküşler ruhumun yansiması mı yoksa yaşadığım olayların bende ki izlerimiydi....
Yaşım 30+1 olmasına rağmen sanki dünya üstüme yıkılmış gibiydi.Herkes güçlü olduğumu söyler,Hayır ben güçlü değildim Sadece koruma kalkanı oluşturmuştum güçlü gibi görünerek.Ama yordu bu beni.Daha doğrusu yormuş...İçimdeki yaraları iyileştirmeden yeni bir katmanla kapatmak,yokmuş gibi saymak...
Gözle görünmüyor olması iyileşmiş olması anlamına gelmezdi biliyordum.Ama yarayı görünmez kılmak daha büyük bir hataymış...Çünkü görünmesin diye örttüğünüz yara,içinizde gün geçtikçe büyüyüp çürütüyormuş sizi...varsın olsun yaranız kapanana kadar insanlar sizi güçsüz bilsin ne fark ederdi...Yaranın bilinç altınızda, içinizde ülserleşmesinden daha iyiymiş...
Ne olmuştu da herşey bir anda altüst olmuştu.herşey tersine gitmeye başlamıştı. Nerde hata yapmıştım.?idealist , her tuttuğunu koparan,istediği herşey olabileceğini bilen yeşime ne olmuştu..Halbuki blue çağlarımda daha mı mantıklıydım,daha mı akıllıydım..!Değildim yaşadıklarımın olgunluğu,ve acıları yanlış üstüne yanlış yapmama neden olmuştu....Düşünmeye başladım..
Blue çağımdaki benden şimdiki olgunlaşmış ben arasında çok büyük bir fark vardı.. o da;
O zamanlar sadece ama sadece kendimi önemsiyor olmamdı.Ben önemliydim.Dünya benim etrafımda dönüyordu,merkeziydim yaşamın...
işte anladım...!hayatınızda ki yardımcı oyunculara kendinizden fazla değer verdiğinizde bir bakmışsınız Baş rolü oynayan siz oskarı çoooktaaan kaptırmışsınız.Hatta gala gecesine bile çağrılmamışsınız.işte buna; baaamm ...300km hızla giderken duvara toslamak deniliyor.evet hayata dair bir gerçek var o da; siz kendinizi umursamazsanız ve de değer vermezseniz,başkaları hiç vermez..Bu laftan ne kadar nefret etsemde bu gerçekmiş...İkili ilişkilerde aşkta berbatım kardeşim derdim..evet berbattım çünkü karşımdaki insana okadar çok değer veriyordum ki,başrol oyuncusu olan ben oskarı kaçırıyordum...
Sonra kendime dedim ki "ozamanlar Doğruydu yaptım" geçmişimi yargılamayı bir kenara bıraktım...
Yeni güne bakmalıydım.....