[phantomm]

Çookk uzun zaman sonra yeniden merhaba herkese..
Yeniden döndüm.Hala telkinleri dinliyorum ama hala etkilerini göremiorum çok fazla..Yine de bırakmıyorum tabiki.Arada bir moralim bozulsa da oldukça düzenli bir şekilde dinlemeye çalışıyorum.Sanırım 5 ay oldu başlayalı.İlk başlarda etkilerini gördüğümü düşündüm ama sonradan bu değişiklikleri bilinçli olarak yaptığımı farkettim yani burdan okuduğum etkileri kendimde yaşıyormuş gibi hissediyordum ama durup düşününce değişikliklerin bilinçaltımdan gelmediğini farkettim.Ve bi süre sadece dinlemeye verdim kendimi başka hiç bişi yapıp düşünmeden.Ama şimdi yine aynıyım bi fark hissetmiyorum:(

[phantomm]

merhabaa..
Yine ben..
Telkinlere devam..Bu arada kpssye hazırlanıyorum.Şu sıralar motivasyonum biraz düşük ama çok yoğun çalışmam lazım malum ikinci dönem başladım çalışmaya.
Birde aklıma bi soru takılıyo.Ben telkinlerden fayda göremediğimi düşündüğüm için sürekli ego suçluluk dinliyorum.Bir ara değiştirmiştim suçluluğu kaldırıp başkalarının düşüncelerini önemsememe,kendine güven ve koruma kalkanı koymuştum.Yaklaşık bir ay öyle dinledim ama sonra baktım değişiklik yok tekrardan eski listeye döndüm.Acaba yanlış mı yapıyorum??:((

[Belgin ∞]

Canım benim öncelikle evine hoşgeldin Seninle hep gün saydık ama sonunda vatanına kavuştun :)

Her şeyde olduğu gibi azminle ve kararlılığınla kpss sınavında da başarıya ulaşacağını biliyorum, ne istediğini bilmeni ve buna göre hedeflerini belirlemeni her zaman takdir ediyorum

Telkinlere gelince canım, listene istediğin her telkini ekleyebilirsin zaman itibariyle. Etki görmediğini düşünüyorsun ama bu dinlemeyi hiç kesmediğinden olabilir. Ben etki gördüğünü gözlemleyebiliyorum.

Dilerim şartlar olgunlaşır da İstanbul seminerinde görüşebiliriz

Sevgilerimle canım

[phantomm]

Hoşbuldumm:) Desteğin için teşekkür ederim redflowers..
İnşallah kazanıcam ama biliyosun çalışmak için biraz geç kaldım ama yine de herşeyi halledebileceğime inanıyorum ben, bu konuda kafamda çok fazla bir olumsuzluk yok çok şükür ki..
Peki öyleyse bugün kendine güven telkinini ekleyeyim listeme.Bakalım nasıl olcak:)
Ama etki konusunda hala biraz karamsarım:(Belki de bi anda istediğim herşeyi yapabilmeyi istediğimden oluşan etkileri hiçe sayıyorumdur.Ama bilmiyorum sürekli kendini izleyen biri olarak küçükte olsa tüm değişiklikleri farketmem gerekirdi heralde??Sitede bazı şeyler okudum yeni halimizi deneme konusunda.Çeşitli ortamlara girdiğimizde değişip değişmediğimizi anlarmışız ben sürekli insanlarlayım, farklı ya da aynı kişilerle sürekli etkileşim halinde.. Ama sanki ben yine aynı benn.Neyse artık farklı telkinler ekleyip listeme bakıcam..Belki bu kez fark edilecek değişimler olur :P

[dygblmz]

bak eğer bi değişiklik hissetmiyorsan..otur herşeyi bırak otur ve kendini dinle..duyguların iyi yöndemi kötü yönde mi yoksa karışık mı anlamıyor musun? şu an ki yaşını düşün geleceğini görmeye çalış geçmişine bak..dünden bugüne nasıl bi zaman geçirmişsin ve neler yapman gerekiyor..kendine doğruyu söylemen güzel ne hissettiğini biliyorsun ama bişey olmuyor deyip bunu tekrarlama odaklanma bu düşünceye..olmaz çünkü odaklanırsan..ben neyapmalıyım de kendine zaman ayır..söyleyecek çok şeyim var sana ama erken gibi görünüyor..inanç eksikliği olduğunu hissediyorum sende..inansaydın böyle düşünemezdin..yönlendir kendini sadece telkinle olacak iş değil..kitaplar oku mesela..ikna edecektir kitaplar seni..insanların sölediklerine kulak ver buradakilerin tabi..hepsi hikaye olamaz gerçek bunlar..inanmalısın..ancak o zaman isteyebilirsin ve hedefe kilitlenebilirsin..umarım anlatabilmişimdir..

[phantomm]

teşekkür ederim önerilerin için..inanç eksikliği değil aslında..ve küçüklüğümden beri yetersiz hissettiğim içiin hep bu konularda kitaplar okudum gelişmeye değişmeye çalıştım ama sanki karamsarlık ruhumda var o kadar işlemiş ki içime atmak çok zor oluyor çok denedim yine de deniycem tabi ama yapmaya başladığım birşeyin sonunu getiremiyorum:( mesela bi ara hergün düzenli olumlamalar yapıyordum yazıyordum onları, meditasyon yapıyordum, geceleri uyumadan önce şükür defterime yazıyordum..kendime kulak veriyordum, neler hissediyorum onları düşünüyordum mesela..ama bi süre sonra yoruluyorum yapmadığımdan yapmak istemediğimden değil..ama aniden dengem dönüyor herşey anlamsız gelmeye başlıyor..
şöyle bakıyorum da ben hiçte mutlu bi çocukluk geçirmedim.kendimi bildiğimden beri kendimle çevremle uğraştım durdum.lise 1e kadar arkadaşım bile olmadı doğru dürüst..konuşmak paylaşmak,mutlu olmak,eğlenmek benim için uzak şeylerdi.birileriyle beraber bile olsam yalnızdım hep..bu iki senelik değil beş senelik değil.kendimi hatırladımdan beri böyle bu.daha minicikken uyandığımda oturma odasından sesler gelirdi anlardım ki evde misafir var onlardan bile kaçardım saatlerce tek başıma, anne uyandım demeye çekindiğim ,onu ya da gelen kadınları rahatsız etmemek için odadan çıkmayışımı, ses çıkarmayışımı hatırlıyorum.ne biçim bi çocukluktu neden bu kadar olgun oldum ben hep?ta o zamanlardan gelen bi mutsuzluk,karamsarlık,yalnızlık..bi anda aşabilmeyi beklemiyorum ama tüm bunlar bana ağır geliyo bazen.bunlar içime öyle bi sinmiş ki değişmeye çalıştığım her zaman yakama yapışıyorlar,bırakmıyorlar ben de hep pes etmek zorunda kalıyorum tembelliğim bundan sanırım..

[Belgin ∞]

Canım benim evine döndüğün bu zamanlarda, dönüşün sevincini yaşamaktansa geçmişinle hesaplaşıyor olman iyi bir adım aslında. Ama kendini çok yıpratıp, suçluluk denizinde boğma kendini ne olursun. Kendinle ilgili her şeyin farkındasın bu seni bir adım öne taşır öncelikle. Ne yapmak istediğini de biliyorsun, sadece nereden başlayacağını bilememen ve her şeyle tek başına uğraşmak zorunda olduğuna olan inancın bir şeylerden seni alıkoyuyor. Sorunun farkındasın tamam, ne yapman gerektiğini de biliyorsun, geç kaldığını düşündüğün için mi bu kadar umutsuzsun peki?

Bunları yok sayma canım, olduğunu biliyorsun zaten sadece kabullen ve öncelikle bunları düzeltmekle başla işe. Eğer bunu yapmak için yardım alman gerekiyorsa al, ya da elimizden ne geliyorsa söyle bizler yol göstermeye çalışalım.

[sanemce]

merhaba phantomm

son mesajında hayatımın bir kesitini gördüm.. görmek değil tekrar yaşadım sanki..

çocukluğundan bahsetmişsin.. kim istemezki mutlu bir çocukluk geçirmeyi..

ben 16 yaşımda nışanlandığım zaman, nışanıma gelenlerin içinde "bu kız nerede büyümüş biz görmedik" diyenler olmuş..

evden dışarı bir yaşamım yoktu çünkü.. hiç arkadaşımda olmadı..böyle bir iznim yoktu çünkü.. bizim sokakta oturan komşu kızı vardı sadece onla görüşebiliyordum.. benden bir kaç yaş büyüktü ve sevdiğine kaçtı.. küsmüştüm ona beni nasıl yalnız bırakır, bunu bana nasıl yapar diye.. tek görüşebildiğim oydu çünkü..

böyle bir çocukluktan sonra evlendim..

iki lafı bir araya getiremiyordum utancımdan.. yüzüm al al oluyrdu da, kızaracak yer kalmayınca benek benek beyazlıyordu..

çok uzun uzun anlatabilirim sana yaşamımı..
geçmişle yaşadıkça bir adım ilerlenmiyor.. istediğin kadar kitap oku, istediğin kadar kişisel gelişim adına çalışmalar yap.. değişimi gerçekten istemedikçe, geçmişte yaşananları ısıtıp ısıtıp gündeme getirmekten vazgeçmedikçe mutsuzluk yerini hep koruyacaktır..

beni şu anki halimle tanıyanlara o dönemlerimden bahsettiğimde masal gibi dinliyorlar.. inanmak güç geliyor..

ben çok başarılıyım, süperim demiyorum.. ben değişimi istedim, beğenmediğim şartlarımı değiştirmek içinde ne gerekiyorsa yaptım..

anlatmak istediğim aslında bu..

gerçekten ama gerçekten üzülüyorum mutsuzluğuna sarılıp çaresizmiş gibi bir şey yapamayacağına inanan ya da yapmayanları gördükçe..

gerçek güç içimizde.. sevgiyle dışarıya çıkarmamızı bekliyor.. lütfen ama lütfen geçmişte ne yaşamışsak yaşayalım sevgiyle kabullenip yarınlarımıza bakalım..

dünümüzdeki hüzünlerimizi bugünümüze taşırsak, yarınlarımızdan ne bekleriz ??

sevgiler

not: üslubum sert olduysa eğer özür dilerim.. yazarken yaşadım.. benimde bu anlamdaki çalışmalarım henüz yeterli değil anlaşılan..

[dygblmz]

inanç derken şunu anlatmak istedim..acaba köklü bir değişiklik yaşayacağına inanmıyor musun? günün birinde evreni kanatlarının altına alacağın düşüncesi sana nasıl geliyor?inanıyor musun böyle olacağına?yoksa sadece inanmak mı istiyorsun hayalinde mi kalıyor..

[phantomm]

hmm güzel soru..hep bigün istediğim gibi birisi olacağıma inanıyorum aslında..ama ne derece güçlü bilemiyorum.sanırım sandığım kadar güçlü değil çünkü mesela bi hafta sonrasında yapmam gereken bi iş var; derim ki, ben yaparım yaa..herşeyin planını yaparım,kafamda düzenlerim,şunu şöyle bunu böyle yapıcam ve bitiricem.Ama harekete geçmek çok güç oluyor benim için.Ve yapmam gereken an geldiğinde kendimi güçsüz hissederim yapamıycam olmuycak zaten ben şunu da başaramamıştım bunu da yapamamıştım gibisinden düşünceler sarar..öyle anlar da güçlü olmadığım kanısına varırım.düşündüğüm hiçbişeyin gerçekleşmeyeceğine inanırım.gerçekten çok olumsuz bi insanım bunu söyleyip pekiştirmek istemiyorum ama bu her zaman böyle oldu maalesef.sanırım inancım yok evet.belki de bilincime böyle yerleşmiştir, belki de önce değişimi istiyorum değişebilirm diye mi olumlama yapmalıyım??hiç düşünmemiştim, değişimi istediğimi bunu kabullendiğimi sanıyordum belki de istemiyorumdur.yürekten inanmıyorum demekki..