[hanfel]

dün öylesine durgundum ki tüm gün,şimdi şu keyfimi görünce bu benmiyim gerçekten diyorum
ruhumda bir dinginlik var,sakinlik ama bir o kadar da neşe...gülüyorum,dans ediyorum,şarkı söylüyorum,yerimde duramıyorum
dün öylesine bunalmıştım ki,ne yaparsam yapayım duyamadım kendimi,çok denedim ama iç sesim öylesine agrasifti ki onu da azarladım. bugün dördüncü gün,scriptleri her vakit bulduğumda dinliyorum.öyle bir karma yaptım ki sanırım bilinçaltı da afalladı ne yapacağını,nasıl davranacağını.ama şarkılar muhteşem hızımı alamıyorum ne yapayım gerçi ego,suçluluk ve kendine güven scriptleri ağırlıkta dinlerken sanırım bir sorun olmaz. meditasyonu yapıyorum tabi yorgunluktan sızmamışsam o gece öyle bile olsa telafi ediyorum,şuan ki imgelememde bir sorun var ancak çünkü her niyet ettiğimde içimden "çoook zor bu " diye bir ses duyuyorum ve motivasyonumu düşürüyor,biraz ara mı versem ya da bu sesi nasıl bastırsam bilmiyorum.
safça,koşulsuz, sadece güzellikler için birşeylere niyet etmenin zorluğunu yaşadım hayattımda ilk defa.hayallerimle birlikte içimdeki çocuğu da kırdım sanırım
ihtiyaçlar istekleri kamçılıyor ama durumlar için değil kendin için isteyebildiğinde gerçekten işe yarıyor.amaç;günü kurtarmak,ihtiyaçları görmek olduğunda her defasında safça isteyemiyorsun yani en azından ben yapamıyorum bunu. ama mutluluğum için her ne istesem,karşıma çıkıveriyor ansızın.
evet handancım,amaçlarına dikkat etmeni öneriyorum.
ihtiyaçlarına yönelik bir niyettense, mutluluğun için bir niyette bulunmanın daha başarılı sonuçlar vereceğini umuyorum.ihtiyaçlarda mutluluğa yönelik ama bunu ruhuna anlatamayacağını biliyorsun.senin ruhunda maddenin karşılığı mutluluk değil buna dikkat.