[yasemince]

hosbuldum arkadaslar
ilginiz ve samimiyetiniz icin tskler biraz kendimden bahsetmek istiyorum almanyada yasiyorum almanyada dogup büyüdüm 19 yasinda evlendim ve iki kizim var...erken evlendigim icin ve cocuklardan dolayi hayati erteliyorum diye dusunuyordum tabiri caizse bir baltaya sap olamamak beni cok üzüyordu depresiv ve bunalim (10 sene kendi aramakla gecti... bazen kendimi 7 ay eve kitliyor ailemle bile görüsmeyi redediyordum telefonun fisini cekiyor kapiyi acmiyordum cevremde hic arkadasim kalmadi komsularim kapiyi tiklatiyordu ve ben acmiyordum yaptigim tek sey cocuklari ihmal etmemek icin yemeklerini hazirlamak dersleriyle ilgilenmek sonrada tv ye kitleniyordum..hayat hayat bu olmamaliydi en azindan benim hayat anlayisim bu degildi kendimi cok degersiz ve basit görüyordum icime sinmiyordu biseyleri yanlis yapyiordum biseyler yolunda gitmiyordu bunun farkindaydim ve sancisini cekiyordum yani bir türlü kozayi kiramiyordum kimi zaman cocuklari kimi zaman ailemi kimi zaman esimi sucluyordum halbuki suclu olan bendim bunlari kendime yasatan bendim insanlarin hayatimi bu kadar yönetmesine izin verende bendim sunun kalbi kirilmasin bunun hatiri kalamsin diye diye ödün veriyordum guya fedakarlik yapyiordum neyse ya konu nerden nereye geldi ani bir kararla heilpraktikerschule yani alternativ tip egitimi almaya karar verdim ve biraz önce aklimdan da su gecti iyiki hayati cocuklarimin icin ertelemisim yoksa bu guzel meslegi yapamazdim bu meslek iki senelik bir egitim gerektirmekde aksam almanya saati ile 18 den 22 ye kadar sürüyor grubumda her meslekden insanlar var hepsi bayan bir kisi haricinde hepsi anne tipki benim gibi super kosa kosa geliyorum ve hayal hanimin yarida da olsa programini yakalamaya calisiyorum cok rahatliyorum iyiki varsiniz simdiden hersey icin tskler
buarada bu nedir diye indirdigim bir telkini dinlyiorum her ne kadar ego dan baslanilmasi tavsiye ediyliyorsada ben depresyon dunde kaldi new age de takili kaldim özelikle ordaki bayanin sesi cok etkilyior beni rahatlama hissediyorum herseyi geride biraktigimi ve önümde uzun kenarlari cicekli bir yol varmis gibi duygular uyandiriyor bana belkide benim hüsnü kuruntum kimbilir
ya ben cok yazdim hayat hikayem bölümüne yazmayi dusunuyordum neyse birazdan okula gidecegim hazirlanmaliyim erkenden varmaliyim cook basarili bir ögrenci olmaliyim ve hayal hanimin programina yetismeliyim diger arkadaslari kaciriyorum maalesef arsiv bölümü olsa bizler icin cok iyi olurdu
hayati ertlememeniz dilegi ile

hosca kalin