[bluemoon24]

2001 yılında çıkan anathema albümü, bu albümle elektronik müzik esintileri başlar...



pressure

release

looking outside inside

leave no trace

underworld

barriers

panic

a fine day to exit

temporary peace

long way from home

nowhere to go what made the river so cold

the sweat of thoughts trickle down my brow

soaking and stinging my eye

tell tale sighs and cries

of dreams unfulfilled

and time is running dry

panic stricken bloodshot hearts

try to restart

but no longer build the well to survive

sweet oblivion

i got these feelings and i don't know why

i see all my fears in the darkness of light

what made the river so cold?

never anyone to rearrange and fall to

time inside the empty

call to the blameless i am faithless

placid dying eyes

you gotta face it head on so you can't turn this thing

around cos this ain't right you have to go eye to eye

raise your face to the sky cos this ain't

right i got to believe when i say only this is the way

kapak tasarımı travis smith'e ait her yönüyle radiohead esintileri belli olan, pressure klibi karma police'i inanılmaz hatırlatan anathema'nın kanımca ne büyük hayal kırıklığı yaratan albümü.



judgement ile beraber anathema'nın yeni albümünde clean tonlar ve elektronik etkiler olacak diyorduk ancak bu kadarı o zaman içinde fazla gelmişti. en sevdiğiniz albüm the silent enigma, eternity ya da alternative 4 ise kesinlikle bu albüme alışmanız aylarınızı alacaktır. zaten albümün bookleti bile hep arıza kapaklar kullanan grup için fazla dünyevi idi.



anathema bu albümde dünyevi dertleri eski albümlerdeki hayal kırıklığı ve bıkkınlık hissinin yanı sıra öfke ve biraz da fazla somut cümlelerle anlatmaya çalışmış. sanıyorum duncan patterson olmadan ve danny cavanagh da o dönemlerde bu derece isteksizken bu albüm ancak bu kadar olurdu zaten.



pressure klibi zamanında mtv'de gösterilmek istenmiş, anathema acaba brit-rocktan ekmek yer miyiz diyerek radyolara da yollamıştı eseri fakat mtv ve radyolar parçayı çok yavaş bulmuş, çalmamıştı.



albümde bütünlük olmasa da anathema klasikleri arasında yer edebilecek bazı şarkılar var.

a natural disaster'daki flying vokaline kadar duyduğum en iyi vincent cavanagh performansı ve muhteşem sözleri ile temporary peace tam bir başyapıt. leave no trace şahane introsu ve güzel sözleri ile, pressure da sadeliğiyle öne çıkan diğer parçalardı. ilginç introsu ile release da yeniliği algılayabilenler için çok hoş bir şarkıydı. panic ise sanıyorum anathema'nın bir daha tekrarlamayacağı bir hata olarak kalacaktır.



özetle bir çok fan için anathema'nın son albümü olmuştur. anathema ise a natural disaster ile durumu kısmen topralamaya çalışmış ve kitlesinde değişime gitmiştir.

her günü a fine day to exit yapabilen şarkı..

4. nesil yazar. izmirden bağlanmaktadır.

okuduğum her girisinde kendimi biraz daha yakın hissettiğim 4. nesil yazar, hemşerim.

kendi başlığınızın altında sizden de habersizce bana ayrılan bu bembeyaz sahifeyi sevgi, dostluk, barış, ışık ve neşe dileklerimle süsler, dördüncü nesil yazar olma kaderdaşlığımızı bir browni üstüne diktiğim mumla kutlar, her entry'sinin ve nefesinin kendisine esenlikler getirmesini dileyerek sıradaki şarkıcıyla sizi başbaşa bırakmak istiyorum, çikolata renkli şarkıcı esmeray'dan geliyor every me, every you... * *
hani bazen olur ya bir sahneyi daha önce yaşamış gibi olursunuz işte bu kızla öyle olmadı bizim ama şöyle oldu sanki çok uzun zamandan beri tanışıyormuşuz da bir süreliğine izimizi kaybetmişiz sonra yeniden bulunca anlatmaya başlamışız onca yıl nerdeydik ne yaptık şimdi ne yapıyoruz.

çok şaşkınız.aynı kişiden bahsediyoruz sanki.aynı zamanda aynı şeyleri yaşıyoruz.ağlıyoruz, gülüyoruz, konuşuyoruz, küfür ediyoruz, pişman oluyoruz, dibe vuruyoruz, yüze çıkıyoruz.bir o hasta oluyor ben doktor , bir ben hasta oluyorum o doktor.bizi sevmeyen ölsüne varıyoruz.

bağlanıyoruz kopamıyoruz.konuşuyor konuşuyor konuşuyoruz.mutlu oluyoruz.nasıl da bulduk birbirimizi diyoruz.

diyeceğim o ki şeker portakalı maşalla.yemede yanında yat hatta pembe gönlüm sende daha da hatta mavi önlükte başarılar beyaz gelinlikte mutluluklar.

nasıl bir şarkıdır o.yalnızlığı iliklerine kadar işleten başka şarkı var mıdır?evinde olup da evine uzak olan ketçaplıya her gün kaçıp gitmeyi düşündüren şarkıdır.elbet o gün gelicek ve ketçaplı o zaman yaşadığını hissedicek.

basit gitar arpejine rağmen, vokalle beraber gidip gelen, sizi ordan oraya sürükleyen şarkıdır.

bir şarkının güzel olması için de illa karmaşık olmasına da gerek yoktur.

sadece vokal olsa da o sesle bunalıma girilir.

her dinlediğinde her şeyden,tüm yalanlarından,kayboluşlarından kurtulmak için tam gününde olduğunun farkına varmanı sağlayan eserdir..



Kaynak: İtüSözlük