kaybetmek

[bluemoon24]

insanın sahip olduğu bir şeye artık sahip olmamasından, başarısızlığa uzanan arada aradığını bulamamayı da içeren olumsuzluklar için kullanılan kelime

kilo kaybetmek kimileri için iyi olabilir belki, onun dışında her kayıp moral bozar

bkz. her seçim bir kaybediştir)

artık sahip olmamak





insanlar kaybetmekten ne kadar korksa da, hatta kaybetmemek için şereflerini ayaklar altına almaya, karşılarındaki insanların insan olduklarını göz ardı etmeye kalksalar da kimi zaman bazen kazanmaktan çok daha iyidir kaybetmek..

kaybetmeye, hızla gelen bir göğüs pasını karşılar gibi davranmak gerekir. göğüs önde, topun sektikten sonra düşeceği yeri hesaplayarak. acır biraz belki, evet, ama top uzaklaşmalıdır.

bir şeyin gerçek değerinin anlaşıldığı durum

güneşe rağmen kapkara görmektir.

bir zamanlar ellerin vardı tuttuğum, soğuktu onlar hep, üşürdün o sonbahar akşamlarında ve ısıtmam için bana gelirdin. tüm sıcaklığımı ellerine adardım, adardım da gocunmazdzım hiç, yanımdaydın çünkü.



o uzun, dalgalı saçlarınla çok uzakten belli ederdin gelişini her adım attığında bana doğru, kalbimdeki depremin şiddeti de artardı bana yaklaşmanla doğru orantılı olarak. yine çok uzaktan başlardım gözlerine bakmaya, hani şu koyu kahverengi, içinde benim boğulduğum. aramızda bir adımdan daha kısa bir mesafe olurdu, nefesini hissederdim yüzümde, bakışırdık senle, aslında bakmaktan çok görürdük gözlerimizdeki sevgiyi ve sadece o sevgi için yaşardık senle. tutardım ellerini, hep soğuktu onlar, ısınması için ellerini cebime sokardın, elin cebimdeyken el ele tutuşurduk, öyle ki alışkanlık olmuştu bizde bu, senin ellerin üşümese bile ellerimiz cebimdeydi hep, öyle yürürdük istiklalde, hani var ya şu cadde, yolda yürürken birbirimize bakmaktan tramvayın altında eziliyorduk nerdeyse, hani çamur olduğunda beraber küfrettiğimiz, yağmur yağdığında şemsiyemizi açmayıp yavaşça yürüdüğümüz.



saçlarını öper koklardım hep, o uzun ve dalgalı, bazen kömür karası, bazen de kınalı saçlarını. bazen yüzümü kapatırdı onlar, kaşındırırdı ama çekmezdim yüzümden, senin saçlarındı onlar, bazen seni öpmek isterken ağzıma girerdi, bırakmazdım geri, hayrandım saçlarına. oynardım sürekli onlarla, dolardım parmağıma hep. yürürken dalgalanan, şaha kalkan o saçlar benim yanımda durulurdu.



şimdi bana doğru adım atan biri yok. gözlerim görmez oldu gözlerini, göremez oldum gözlerinin içindeki sevgiyi. bir de o dalgalı uzun saçların var ya, onlar da yok artık. elimi cebimi atıyorum hep, belki arkamdan gelip biri elini cebime sokar ve elimi tutar diye. istiklalde sadece bunun için yürüyorum, affedersin beni belki de bir gün, o üşüyen ellerini ısıtmamı istersin benden diye. söyle bana, kim ısıtır o güzel ellerini, yoksa başkası mı var ellerini tutan, gözlerine sevgiyle bakan? ya sen de ona bana baktığın gibi bakıyor musun, şu hem utangaç hem sevgi dolu gözlerle? yok hayır, dayanmaz buna sadece senin için atan kalbim, durur bir anda.



gitme sakın, hep kal orada.


hiç bitmicek,ne olursa olsun gitmicek zannederken kaybetmek..

sonrasında kalananlamsız yerlere boş boş bakışlar,ağlamanın fayda etmediğini bilen göz kenarlarında kalan gözyaşları..

kaybetmek bu kadar acı mıydı? uyumanın,oturmanın,yatmanın,kalkmanın,herşeyin anlamsızlaşması mıydı?

tik tak tik tak ses çıkarmasına deli olduğum ama içinde sen varsın diye huzur bulduğum o saati atmak mı? doğru olan bu mu şimdi?

bu kadar kolay olmasın her şey..olmamalı..

her bedende farklı aksedermiş ihanet,kimi kadın kocasını zehirlermiş,kimisi kendini.kimi aynada ki suretiyle oynarmış kan ağlayan içini göstermemek için,kimi suretsiz kılarmış kendini.tıpkı benim yapmayı istediğim ama yapamadığım gibi.kimi sevdiğinden çekip almış kalbini kapı arkasında ki cinlere vermiş,kimisi de kimse bulamasın bi daha diye,satmış hiç bilmediği birine. ama sonuç itibariyle yıkılmış kadın,bağlı kalamama durumunu tatmış,bağlıkalınmamış,bağlanamamış.kaçmış bi kez ilmik,yakalayamamış,olmamış hiç bişey eskisi gibi.ve kadın böyle öğrenmiş,bi başka kadınla mücadele etmeyi,kaybetmeyi.

kaybetmek : 1.yitirmek 2.ziyan olmak 3.yenik düşmek,yenilmek

bazen üzücü olabilir. kaybetmek sonrasında kesif hırs duygusu bırakır. kaybedilen şeyden nefret edilir, ya da ona karşı önceden olmayan bir özlem duyulur. insanların sahip olduğu şeylere göre sınıflandırılması da bu yüzdendir. çok şeye sahipsen kaybedicek çok şeyin var demektir. bir de tersi. güzel bir kelime, üzerinde türlü maymunluklar yapılabilir kaybetmek gerçekten çok romantik.

her insanın başına gelen olaydır. kaybedilen şey para, yol, zaman, sevilen bir insanın hayatı, onur, özgürlük, kontrol, cesaret, umut, sevgi gibi bilumum kavram olabilir. hatta kişinin kendi hayatı olabilir...







Kaynak: İtüSözlük