[bluemoon24]

*



beni mezhebim







mezhep imamlarının deryası ve kaynağı....







İki rekât namazda kuran-ı kerimi hatim etmiş mübarek zat...







Peygamber efendimizin geleceğini müjdelediği değerli alim...







Geniş bilgi ve ilim sahibi olmasına rağmen, 'bilmediklerimi ayaklarımın altına alsaydım, başım göğe ererdi' diyecek kadar mütevazi sahibi bir insan...







Kendisi kumaş işi ile meşgul olup, geçimini bu yolda sağlamıştır....







değerli cemaat..akıl mahrumlarından bilginizi esirgemeyeniz







ebu hanife imamı azamın kızı.







Mürekkebin babası demektir.İlimle çokça meşgul olduğu için bu lakabı almış olsa gerek.







'Bütün İslam Alimleri Irak Alimleri'nin, Onlar da Kûfe Alimleri'nin,Onlar da Ebu Hanife'nin çocuklarıdır'







İmam Şafii







ebu hanife demek hanifenin babası demek künyesidir.







IMAMI AZAMI BUNDAN BELKI 15 YIL ONCE DUYDUGUM BABASININ BU OLAYI ILE HATIRLARIM SAGLAM KOKTEN ÇÜRÜK AGAÇ ÇIKMAZ





mâm-ı A'zam'ın babası Sâbit, daha bekar iken temiz ahlâklı, takvâ ve verâ sâhibiydi. Zühdü, salahı ve ilmi pekçoktu. Yüzünde bir nur vardı. Bir gün bir dere kenarında abdest alıyordu. Suda bir elma gördü. Elmayı alıp, abdestten sonra elinde olmayarak dişledi. Fakat tükrüğünde kan gördü. Kendi kendine 'Şimdiye kadar bana böyle bir hal olmamıştı. Buna sebep ısırdığım elma olmalı.' dedi ve buna pişman oldu. Elma sâhibini bulup helallaşmak için dere boyunca gitti. Nihâyet ısırdığı elmanın ağacını buldu. Ağacın sâhibini aradı. Onun cömerd ve ihsân sâhibi biri olduğunu öğrendi. Oradakiler 'Çok cömert ve ihsân sâhibidir. Elma ağacındaki bütün elmaları alsan, alma demez. Bir tane elmadan ne çıkar.' dediler. Sâbit aramalardan sonra, bahçenin sâhibini buldu ve 'Ya elmanın parasını al, yahut helâl et.' dedi. Bahçe sâhibi onun haramlardan ve şüphelilerden sakınma husûsundaki gayretini görüp, hareketinin doğru olup olmadığını kontrol etmek istedi. Sâbit'e 'Helâl etmem için ne vereceksin? ' diye sordu. Sâbit 'Altın istersen altın, gümüş istersen gümüş.' dedi. Bahçe sâhibi 'Ben altın, gümüş istemem. Kıyâmet gününde senden dâvâcı olmamamı istiyorsan, bir teklifim var. Onu kabûl edersen hakkımı helâl ederim.' dedi. Sâbit 'Teklifin nedir? ' diye sordu. Bahçe sâhibi 'Benim bir kızım var gözleri görmez, kulakları duymaz, dili söylemez, ayakları yürümez. Bunu sana nikâh etmek istiyorum. Kabûl edersen elmayı sana helâl ederim. Yoksa, yarın kıyâmet günü Allahü teâlânın huzûrunda seni mahcûb ederim.' dedi. Sâbit kendi kendine 'Ey dîninde sâbit olan Sâbit! Kıyâmette tehlike ve sıkıntılara mâruz kalmaktansa buna dünyâda katlanmak daha iyidir.' deyip kabûl etti. Bahçe sâhibi, teklifinin kabûl edildiğini görünce, böyle bir kimseye kızını vereceği için çok sevindi. Nikâhı yapıldı. Gece olunca Sâbit üzüntü ile nikâhlısının bulunduğu odaya girdi. Orada, gâyet süslü, güzel, sağlam, görür, işitir, konuşur, yürür bir hanımla karşılaştı. Hanım efendi kalkıp Sâbit'i karşıladı. Saygı dolu ifâdelerle konuştu. Sâbit kendi kendine 'Yâ Rabbî! Bu ne iştir. Hayal mi yoksa rüyâ mı? ' dedi. Hanımın kendi nikâhlısı olduğundan şüphelenip odadan geri çıkmak istedi. Hanımı 'Niye çıkıyorsun ey Allahü teâlânın sevgili kulu? Senin helâlin benim! ' dedi. Sâbit ona 'Baban seni bana kötüledi. Kördür, sağırdır, dilsizdir, kötürümdür.' diye târif etti. Sen ise ne güzel yürüyorsun ve ne iyi konuşuyorsun. Niçin böyle söyledi. Şaştım doğrusu. Muhakkak bunda bir hikmet vardır.' dedi. Nikâhlısı kız 'Bu bir sırdır, izin ver açıklayayım. Babamın sözünde yalan yoktur. Dînini kayıran ve seven bir insandır. Seneler oluyor bu evden dışarı çıkmış değilim. Şimdiye kadar hiçbir yabancı, yüzümü görmedi. Ben de bir yabancı yüz görmedim. Bu sebeple gözlerim harama kördür. Kulağım bir yabancı sözü duymamış ve günâh işlememiştir. Bunun için günâha karşı sağırdır. Ayaklarım günah yerlerine gitmez, bunun için kötürümüm. Dilimden hiç kötü söz, günâha sebeb olan bir kelime çıkmadı. Onun için dilsizim. Babamın sözlerindeki hikmet budur.' dedi.







Bu sözleri duyan Sâbit bin Zûtâ Allahü teâlâya şükretti ve 'Yâ Rabbî! Sen her şeye gücü yetensin.' dedi. Haramlardan ve şüphelilerden sakınma ve iffet esasları üzerine kurulan bu evlilikten ilim, irfân ve takvâ sâhibi olacak olan Nûmân isminde bir çocuk dünyâya geldi







Tutkusu örnek insan olmaya dayalı, tutkun biri olmalı. Aklımda kaldığı kadarıyla geceleri mum ışığında kitap okumak için saçlarını arkadan sandalyeye bağlarmış, uykusu gelip kafası düşünce acı ile uyanmak için.. Bir de günde bir kez tuvalete çıkarmış böylece tek abdestle tüm 5 vakit namazını kılarmış.. Falan filan.. İlgilendirmiyor artık..







Kaynak:Antropoloji