[Işıklı yol]

Anladım neden sevdiğimi intikam dizisini. Orada ki kızla kendimi özdeşleştiriyorum. Bende babacığımı çok küçük yaşta kaybettim. Annemin sevgisizliğine karşı sığınağımdı babam. Babasız oluşu ve babasını kendinden çalanlara karşı savaşı. Demek ki onun intikamı benimde intikamım bir yerlerde. Bu filmi izlemek bana iyi gelecek. Bir yandan izlerken bir yandan da yakaladığım yerlerde EFT yaptım. Yine başım ağrıyor ve içimden ağlamak geliyor.
Hep güçlüyü oynadım. Ağlamadım ben çocukluğumda, ağlamayı zayıflık sayardım. Aşı olunacağında sıranın en önüne geçerdim. Erkek gibiydim adeta. Kızlarla oynamazdım. Onlarla ortak noktam yoktu ki. Erkeklerle misket oynardım. Onları yenmek bana müthiş haz verirdi. Hem kadınlığa savaş açmıştım hem erkeklere. Kadın cinsini sevmezdim. Oğlanlarla kavgaya tutuşur onları yere yatırır döverdim. Ne zavallıca. Bütün dünyaya savaş açmıştım. Aslında hayata savaş açmıştım. Hala savaşmak daha kolay çünkü bunu deneyimledim her zaman. Şükürler olsun ki bana erkekleri sevdiren iki güzel yavru oldu. Kızım olsaydı belkide ona annelik yapamayacaktım. Kadınlık bana göre zavallılıktı. Kirli bir şeydi. Erkeklerin elinde oyuncak. belkide onuda bir erkek gibi yetiştirecektim. Kendini reddecekti yavrucuğum. Yavrularımın bitmek bilmez sevgisi, onların sevgi dolu bakışları, dokunuşları iyileştirdi beni. Erkekleri onlarla affettim. Babamı onlarla affettim. Beni bırakıp gidişini, erkenden beni terk edişini.
Biliyorum ancak terapilerde söylenir bunlar. Çok özeller. İyileşmek istiyorsanız saklamayın, gömmeyin. Çıkarın içinizden sizi acıtan zehri. Neden mi anlatıyorum. Örnek olsun. Ben bunları çok daha gizli sırlarımı doktoruma anlattım. Anlatmak çok çok iyi gelir. Yazmak daha çok. İtiraf etmek ve özür dilemek. Daha daha çok. En çokta kendinizden özür dilemelisiniz. Hz Adem Cennette hataya düşünce ne demişti. " Allahım, biz nefsimize zulmettik. Nefsimize yazık ettik. Eğer sen bizi bağışlamazsan hüsrana düşenlerden oluruz." Kuran geçmişe ışık tutmak için, geleceğe ışık tutmak için ama en çok bu güne dairdir arkadaşlar. Cennet ve cehennem, hesap her şey bu dünyada yaşanır durur zaten. Yalnızlığın karanlığı, korkunun dehşeti, vicdan azabı öfke işte size cehennem azabı. Uzaklara gitmeye ne gerek var? Neden ahireti bekliyoruz ki hesap vermek için. Aç defterlerini ve ver vicdanına cevabı. Verebiliyorsak zaten ahirete de hesabımız kalmamış demektir.