[Işıklı yol]

Bugün 13. gün yarından itibaren döneceğim telkin dinlemelerime. Ara bitmiş olacak. Bu arada hiç olmaz dediğim bir şey oldu. Asla yardımını ummadığım biri bana çok önemli bir konuda yardım önerdi. Ve hatası için geri adım attı. Olacak şey değil diyeceğim bir konu hayret. Hayret ki ne hayret! Ailemle aram düzeldi. Ve hayatta en çok nefret ve kızgınlık duyduğum insana kızamıyor ve nefret edemiyorum. Ya bilinçaltı korunma mekanızması adına onu bana sevimli gösteriyor ya da gerçekten ben bu konuda değişim yaşıyorum, bakalım bekleyip görecez.
Beki Bisa diye birinin sesli meditasyonlarını buldum, onlarla çalışmalar yapıyorum. sanki yardımı oluyor gibi. Mesela sabah korkularınızdan kurtulma meditasyonunu yapıyordum. Korkunu hisset onu nerende hissediyorsun dedi. Ben onu kalbimde hissettim. Sonra onu oradan çıkar ve neye benziyor, kokusu ne, tadı ne gibi sorular soruyor. tabi siz bu anda yarı hipnozda oluyorsunuz. Daha da ilginci o bir örümcekti. Benim örümcek fobim vardır. Yıllardır bununla ilgili çeşitli çalışmalar yapıyorum. evet o bir örümcekti. Elime almam gerekiyordu meditasyon sırasında ama bunu yapamadım tabi ve onu kumlara gömüyorsun. ben gömdüm onu tam geri dönüyorken onun tekrar kumlardan çıktığını gördüm. Bırakır mıyım hemen bir kuş imajine ettim ve yedirdim onu:))) hele bak hele kaçacak, bırakır mıyım senin yakanı o kadar geçirmişim elime