[sanemce]

RUHSAL YASALAR 1
Evrendeki hiçbir şeyin cevabı keyfi ve rasgele değildir. Herşey belli bir düzenlilik ve yasalar çerçevesinde işlerlik gösterir. Bu tıpkı bir bilgisayarın beynine bir şey yüklemeden bize cevap veremeyeceği gibidir.

Bize kaos gibi görünen, çelişkili gibi yansıyan şeyler bile, bir düzenlilik ve bir yasanın işlemesidir. Bize böyle yansımasının nedeni, bizim onu algılama yetersizliğimizdir.

Çok eski bir deyim vardır: "Ne ekersen onu biçersin" diye. İşte aslında bu söz bir yasadan söz etmektedir.
Varlığı cezalandıran, bir ceza yoktur. Varlık ruhi yasaları anlayamadığı zaman, öğretici görev yapan etkilerle karşılaşır. Bunlar kimi zaman kişiye ızdırap yaşatabilir. Yani ceza, ruhi yasalara uymamanın kendisidir.

Hayatın tek onuru ise, bu yasalarla uyum içinde yaşamaktır

Sebep ve sonuç yasası, temel yasalardır. Olan her şey hem sebep, hem de sonuçtur. Bizim yeni bir şey gibi yaşadığımız her olay, daha önceki bir sebebin sonucudur... Bu bir zincirdir. Ama bunu anlayabilmek için bir şuur açıklığına ulaşmak gerekir.

Her varlık kendi oluşturduğu sebeplerin sonuçlarıyla karşılaşır. Dolayısıyla kimseyi suçlayamayız. Aynı davranışın kendisiyle değil, bize en uygun etkisiyle karşılaşırız. Bu yüzden hangi sebebin sonucu olduğunu kavramak zordur. Nerede oluşturduğumuzu pek bilemediğimiz ama sırası gelmiş bir sonuç, bir olay veya hareketin yorumu şeklinde bize geri döner. Yani sonuç, sebebin ortama ve zamana uyarlanmış bir kopyasıdır.

Aslında her şey, yaradılış sebebi olan tek sebebin sonucudur.
Evrendeki tüm düzen de, sebep sonuç yasası ile dengelenir.

Tam anlamıyla anlayamadığımız her şeye tesadüf ya da rastlantı demeyi seçeriz.
Dünyada oluşumuza da rastlantı diye bakıyorsak eğer, hayatı el yordamı ile yaşıyoruz demektir. Bir bilgi eksikliği var demektir. İşte o zaman hayat bize borçluymuş gibi davranırız, ve hayatın gerçek anlamını göremez, var oluşumuzun nedenini bulamayız.

Tesadüf dediğimiz şeyler sadece bizim anlama kapasitemizi aşan şeylerdir. Oysa her şey bir amaca hizmet eder
Alıntı

[sanemce]

RUHSAL YASALAR 2

Bilgi o kadar geniş, o kadar sonsuzdur ki Bilemediğimiz şeyler hep olacaktır. Onun için bir şeyleri yok kabul etmek veya rastlantı diye kabul etmek yerine, henüz anlayamadığımız şeyler olarak yaklaşma, bilebildiğimiz kadar hayatımızdaki düzenlemeleri maksatlı, getireceklerini görmeye çalışarak yapmak, bizi bilgiye ve bilmeye götürecektir.


BİR BİLGİYİ ALMAK İLE BİLMEK AYNI ŞEY DEĞİLDİR.


Öğrendiklerimizi konuşabiliriz, tartışabiliriz ama asıl bilgi; deneyim ve gözlem yoluyla çok içten bir samimiyetle hissettiklerimizdir. Bu bilgi bize dışarıdan aktarılan bir şey gibi gelmez. O içten kabul görür. Onun nedeni, niçini yoktur.
Bir bilgi bizde tüm diğer oluşumlar gibi, tedricen (süreç) gelişir.


TECRİD ya da SÜREÇ YASASI: Her oluşumun bir süreci olduğunu anlatır, yani küçük asımlarla sürece ulaşırken, sabrı öğretir, iradeyi geliştirir. Bir şeye hazırlanmanın dikkatli veya sağlam temelini oluştururken, kalıcı değişimler de bu süreç içinde belirlenir. Her oluşum yavaş yavaş zamana ve mekana uyarlanır.


İnsanın kendi gelişimi ile, içinde bulunduğu dünya yaşamının çalışma düzeninde de Tedriç (süre) vardır. Her olayın ortaya çıkışında, asıl amaca ulaşıncaya kadar, başka olayların ortaya çıkmasına ihtiyaç vardır.
Onun için bir olayı tek başına incelemek, gerçek amacı göstermeyebilir.


Mevsimler, atmosferik olaylar, bilimdeki gelişmeler, insanın evrimindeki gelişmeler tedricen olur. Bu tedricen oluşumda pek kolay anlaşılamayan bir sıralanma vardır.

İnsanın bedensel gelişimi, karakterin oluşumu, anlayış ve kavrayışın artış seyri, doğal ve fiziksel ortamın sıralı olarak gösterdiği gelişim örnekleridir.

İnsan iradesinin, eylem ve isteklerinde sabrın gerekliliği, tedrici oluşumları beklemesini ifade eder.

Kişisel gururlanma ve aydınlanma için, kimi zaman tekrar tekrar gözlem ve kıyaslara ihtiyaç duyulur. Bir olayın gözlemi, bir başka gözleme eklendikçe açıklayıcı bir sonuca doğru yol alırız.

Eğer ilk olaydaki doğru iletiyi yakalayamazsak, diğerlerini anlamak ta zorlaşacaktır. Bir bilgiyi, bir olayı tek bir olaya alamıyoruz. Hepsini birden anlatacak olaylar bütünü de yoktur.
Alıntı

[sanemce]

RUHSAL YASALAR 3

Tedrici oluşum tüm evrende bir denge ve uyumun nedenidir. Mesela cansız gibi görünen bir tohumda bile doğanın bilgisi mevcuttur. Yani bir tohumda hem canlı hem cansız arasındaki etkiler mevcuttur. Tohumun özündeki bu varoluş bilgisi, onun doğa ile işbirliği içinde olduğunu, onunla gizli bir anlaşmayla çalıştığını gösterir.

Tohumların toprakla, havayla suyla uyum ve denge içinde olabilmeleri için, bir bekleyiş, tedrici bir düzen gerekir.

Örneğin toprağa önce tohumu eker bekleriz. Filizin çiçek açması, meyveye dönüşmesi tedricen oluşur.

Bir insanında gelişimi tedricen yavaş yavaştır. Yaşanan her olay bir şuur açılımına itilimidir. Yaşananlarla soru sormaya başlarız, kendimizi başkalarını sorgularız. Eğer doğru algılara ulaşmışsak, vicdani uyarılardan kaçamayacağımızı da fark ederiz. Ve davranışlarımızın sorumluluğunu üstlenmek gereğini duyarız.

Davranışlarımızın sorumluluğunu üstlenmeye başladığımızda devamı gelir. Neye göre davrandık, nelere sebep olduk?

Hayatımızdaki gelişmeleri izlerken, her istediğimizin hemen olmayacağını, beklentilerimizin tedrici bir süreçle gelişip büyüyüp bize yönelmesini beklemek durumundayızdır.

Şu anki mevcut kişiliğimizde tedricen oluşmuştur. İlişkiler yoluyla oluşturduğumuz her kimlik ve karakter, düşündüğümüz, hissettiğimiz şeylerin eyleme dönüşmesiyle alışkanlıkların oluşmasına bu alışkanlıklarında karakterimizi oluşturmasına, karakterimizin de kaderimizi oluşturmasına neden olur.

Yolunda gitmediğini hissettiklerimizin değişmesi, ilişkiler yoluyla kendimize bakarak geliştireceğimiz amaç duygusu, daha yüksek bir şuur anlayışına ulaşmamızla ve tedricen olacaktır.

Daha geniş bir bakış açısıyla ve şuursal açılımla yapacağımız hiç bir şey bize görevmiş duygusu vermez. Bizde tıpkı tohum gibi doğayla bir bütün hareket etmeyi öğrenir, her şeyle bütünlüğümüzü hissederiz. Tıpkı ağaçla tohum, tohumla toprak, toprakla su ve güneş ve bütün evren.

Bu bizi kaynağa götürür. Aşağıdaki dua gibi.
Ekmekten önce buğday,
Buğdaydan önce tohum,
Tohumdan önce güneş ve yağmur,

Ve Tanrının sevgisinin güzelliği

Alıntı

[sanemce]

RUHSAL YASALAR 4

Eylemlerimizin sonucunda yaşadıklarımızı, kimi zaman şans, kimi zaman da felaket diye nitelendiririz.

Oysa değişimin kendine özgü, yolu ve zamanı vardır. Ve evrende her şey gelişmek için değişime uğrar. Bu da bir yasa gibi işler ve değişim yasası olarak düşünebiliriz. Değişim yasası eylem yasası ile birlikte çalışır.Yani eylem yoksa değişim olmaz. Bu sadece bir fiziki eylem değildir. Düşünce eylemi de olabilir.

Genellikle, her şey bizim kontrolümüzde olsun isteriz. Alıştığımız düzenden vazgeçmek zor gelir. Oysa sürecini tamamlayan ve gelişmeye hizmet etmeyen her şey, değişmek zorundadır. Eski realite gitmek ister, yenisi gelmek, ama biz ikisine de yol vermek istemeyiz.

Böyle bir durumda direniyorsak bizi acıtan olaylar yaşarız. Bu olaylar aslında bizi zorlar ve bize olması gerekene yol vermemizi işaret eder.

Eğer değişimi kendi irademiz ve kontrolümüzde yapmak istiyorsak, bilinçli eylemler seçmeliyiz ve yasaları öğrenip dirençlerimizi kırmalıyız. Bir yandan kendi irademizle değişim ve gelişime katılırken, diğer yandan olanları yargısız ve kalıplarımızdan uzak görebilmek işimizi kolaylaştıracaktır.

Bir şeyi doğru anlama kapasitesine ulaşmak esnek ve uyumlu olmakla mümkündür. Esnemek, basınçlara uyum sağlamaktır. Bu da bir yasadır. Bu katılaşmış değerlere itaat etmek, bir şeyi onaylamasak da boyun eğmek anlamına gelmiyor tabi ki. Gelişecek olayları görebilmek ve hoşgörülü destekleyici bir tavırla yaklaşmayı bilmek gibi.

Beden yapımızda dünya koşullarına uyum sağlayacak şekilde yaratılmıştır. Tıpkı bir balığın su içinde yaşaması için uygun yapıyla gelmesi gibi. Ruhun değişik dünya maddelerine uygun bedenler oluşturması, esneklik ve uyumun bir başka örneğidir.

Özgür açık bir zihinle düşünmek, önyargılardan, bağnaz düşüncelerden, kalıp bilgilerden bağımsız olabilmek esnekliktir.

Eylemlerde esneklik ise, otomatik davranışlardan bağımlılıklardan kurtulmak, bize gelen basınçları fark edebilmektir. Aslında onları kendimize çekenin yine kendimiz olduğunu kabul edebilmek de esnekliktir.

Bu basınçlar bize tekrarlayan olaylar olarak gelir.Ve değişmemiz gereken taraflarımızı işaret ettiği için onların amaç ve yönünü anlamakta uyanık olmak gerekir.

Alıntı

[sanemce]

RUHSAL YASALAR 5

Hayatımızdaki karmaşalar, stresler bize bir şeylerin yolunda gitmediğinin işaretidir. Bir şeyleri anlamakta zorlanıyoruz ve ya dış basınçlarla yani uyaranlarla, hangi düşünce kalıbımızı değiştiremiyoruz, hangi duygumuz etki altında ve hangi tarafımız direniyor bakmak ve değiştirmek gerekir.

Uyumlu olmak demek, bu içsel karmaşaları ve egosal direnmelerimizi fark edip değiştirebilmek demektir. Basınçlar bize yönelirken hangi tarafımızın değişmesi gerekiyorsa onu hedef alarak gelir.Yani o tarafımızı ortaya çıkaracak bir mizansenle karşımıza çıkar.

Örneğin: Bir olayda öfke mi duyduk, hırslandık mı, kıskançlık mı hissettik, kendimizi savunmak gereği mi duyduk, savunurken eski deneyimlerin arkasına gizlenip onları siper olarak mı kullandık? Değişmesi gereken duygu, davranış ve ya düşünce şeklimiz odur.

Önceki deneyimleri siper edinmek bizi şu an ki davranışımızda haklı çıkarmaz çünkü, her şey değişmiştir, o zaman yaşadığımız olayın oyuncularının şimdiki olaydan haberleri bile yoktur. Ama biz değişmediğimiz için tepkilerimizi çağrışımlar yönlendirir. Halbuki her an yenidir. Hiç bir şey eskisinin ve birbirinin aynı değildir.

Dış basınçların yarattığı gerilimler, esneklik gösteremediğimiz noktalarda zararlı olacaklardır. Ancak dıştan gelen sert etkiye ılımlı, esnek bir tepki verildiğinde geçiş dönemi daha yumuşak ve denge unsuru olacaktır. Tersi şekilde davranıldığında yani sert etkiye sert tepki gösterildiğinde, etki ile tepkinin birbirini yok etmesine sebep olur. Yani yıkıcı durumlar doğar.

Sabır bir iç gerilimdir.Yani aldığımız o sert etkiye karşı, onu durduracak şekilde hareket eder. Zaten şayet sabır gösteremiyorsak, sabır gösteremediğimiz bu yönlerimiz esneklik sağlayamadığımız yönlerimizi gösterir.

Varlık, yeryüzüne doğarken, madde üzerindeki bilgisini geliştirip onun üzerinde hakimiyet kurmak için gelir. Bunu başarabilirse, ondan sonra esnemek yukarı doğru olur. Ruhsal ilkeleri öğrenip onları uygulamaya başlar. Bu gelişim düzeyininden sonra biliriz ki, aldığımız etkilere verdiğimiz tepkilerin sonuçları sadece bizi ilgilendirmiyor.Her davranış hem bizi hem başkalarını hatta evreni etkiliyor, her şey bir başka şeyin sebebi oluyor.

Bu noktadan sonra, artık düşüncelerimizden de davranışlarımızdan da sorumluyuzdur. Ve vicdani uygulamanın dışına çıkmamak doğal bir davranış haline gelir.

Alıntı

[sanemce]

RUHSAL YASALAR 6

Evrendeki her şey, varoluşun belli bir düzen ve uyum içinde olduğunun göstergesidir. Bizler de bu düzene artan bir gelişmişlik oranımız ölçüsünde katılabiliriz. Geçen yazımızda esneklik ve uyum, süreç yasası gibi konulara değindik, aslında yaptığımız her eylem ile bir yasanın işlerliğini devreye koymuş oluyoruz. Yani ne yaparsak yapalım bir yasanın içindeyizdir.

İnsanoğlunun gelişimi önceleri var olabilme iç güdüsüyle bencilce ve önce kendine yardım etme gereği ile olur. Yani tekamülün alt seviyeleridir bu. Ben duygusu öncelikliyken, diğer varlıkların ve nesnelerin kendisi için var olduklarını düşünür. Eğer bu bencilce talepkar tavır sürdürülürse, statik olma,yozlaşma ve dejenere bir hale doğru gider. Dejenerasyonun getireceği yükler acıdır. Kişi hayatına pek çok ters ve sert etkileri çekmiştir. Bu olumsuzluğun bitmesi için basınçlar üst üste gelir.

Bencillik, egonun bir parçası, ruhunda yer yüzünde kullandığı bir araçtır. Onun çalışma mekanizmasını bilmezsek ve ona hakim duruma gelmezsek, bu bizim ızdırablarımızın kaynağı olacaktır.

Daha sonra sadece almak değil, vermeyi öğrenerek, diğer varlıklarla iş birliği olmadan bir şeylerin aksadığını görür. Ve her şeyin birbirine bağlı olduğunu, insan ilişkilerinin, evrenin işlerliğini etkilediğini, tıpkı bedenimizdeki hücrelerin organların çalışma sisteminde olduğu gibi, birinin işini doğru yapmamasıyla diğer tüm sistemde bozulmaya neden olduğunu bilir. İşte o zaman her düşünce her eylem ve tepkinin sorumluluğu ile daha duyarlı daha bilerek hareket etmeye çalışır.

Çağımızda ki iletişim araçlarındaki gelişmenin hızlanmasını izlersek, bundan bile şu sonucu çıkarabiliriz. Tüm varlıkların, gelişim için birbirlerine ve yardımlaşmaya dayanışmaya gereksinimleri vardır. Bilgi akışı hızlanmış insanlar her an her şeyden haberdar olmaya başlamıştır. Bedenimizdeki çalışan organizmanın dengesini nasıl aralarındaki yardımlaşma ve dayanışma ile sağlanıyorsa insanlarda bunu öğrenmeye başlamışlardır. Tüm varlıklarla ve tüm doğa ile bir bütün olduğumuzu kabul edersek, bu düşüncenin eyleme geçmesi de uzun sürmez.

Alıntı

[ebru_li]

teşekkür:) ederim sanemce...

[maxim]

sanemce eline sağlık,okunması gerek bir yazı..
tamamını okuyamadım ama okuyacağım
sevgiyle kal...

[keskin38]

Emeğine sağlık sanemcem. Her gün yeni şeyler öğreniyorum sayenizde. Arşivime ekledim