[sanemce]

SINIR KOYMAK
“Sınırlar olmasaydı, netlik olmazdı. “Hayır” demeseydim, “Ben” olamazdım…"

Haklarıma sahip çıkıyorum.
Kişiliğime sahip çıkıyorum.
Yaşam sorumluluğuma sahip çıkıyorum.

Yeri geldiğinde zarifçe, ama kararlı bir
şekilde “hayır” demem, başkalarını
rencide etmez, onları kırmaz.
Tersine, benimle onlar arasındaki ilişkiyi
gerçekçi bir duruma sokar ve başkalarının
bana saygı duymalarını sağlar.

Kendi haklarıma saygı duyduğum gibi,
başkalarının haklarına da saygı duyarım.
Onlar bana “hayır” dediklerinde, bunun
çok doğal olduğunu bilirim.
Böylece hepimiz kişilik deklarasyonumuzu
belirtmiş oluruz. Sınırlarımızı belirlemiş oluruz.

Çünkü sınır olmazsa, saygı da olmaz.
Sınır, sevginin işaretidir.
Sevdiğim şeyler ve sevmediklerim konusunda,
beğenilerim ve zevklerim konusunda
açıkça fikrimi ifade ederim.
Bu konuda tartışmaya girmeden
Sınırlarımı çizerim.

Kendime ait
zamanlarıma sınırlar koyarım ve
başkalarının zamanlarına ait sınırları da
hassasiyetle korurum.

“Hayır” demeden önce düşünürüm.
“Evet” demeden önce düşünürüm.

Başkalarının beni anlamalarını beklemem,
onların benim haklarıma sahip çıkmalarını
beklemem. Ben kendi haklarımı korumak
için gerektiğinde “evet” gerektiğinde de
“hayır” derim.

“Hayır” dediğimde kırılan kişiler,
bu sınırlar konusunda net fikirleri
olmayan insanlardır ve ben adilce “hayır”
dediğimde, onların da öğrenmesini
sağlamış olurum.

Kendimi sevdirmem için kendi haklarımı
göz ardı etmem gerekmez.
Tam tersine haklarımı savunmam gerekir.

Saygı görmem için, başkalarına
hoş görünmem gerekmez.
Tam tersine, yapmam gerektiğine
inandığım şeyleri yaparım.

Çünkü benim en büyük görevim,
kendi haklarıma sahip çıkmak,
ve başkalarının haklarına
saygı duymaktır.

Zamanım bana aittir, onu en iyi şekilde
kullanırım. Bedenim bana aittir.
Kitaplarım, odam, eşyalarım bana
aittirler. Param bana aittir. Yeteneklerim
ve duygularım, bütün bunların hepsi
benim değerlerimdir.

Onları ben kendi seçimimle, kendi
isteğimle ve istediğim biçimde kullanma
hakkına sahibim. Ve bu hakkı en iyi
şekilde kullanırken, beni yönlendirmeye
ve isteğimin ve çıkarlarımın dışında
bunları kullanmaya niyetlenen
kişilere “hayır” demek, insanlık onuruma
sahip çıkmaktır aslında.

Ve bu yüzden ben, gerektiğinde kolaylıkla
ve zerafetle “hayır” demeyi seçiyorum.

Nerede “evet” diyeceğimi ve nerede
“hayır” diyeceğimi ayırt etmem, benim için
çok kolay oluyor, çünkü bu konuda özel bir
hassasiyet geliştirdim ve bunu kullanıyorum.

“Hayır” dediğimde sınırlarımı belirlemiş
oluyorum ve sınırı belli olmayan hiçbir şey
“belli” değildir. Ve sınır sevgidir.