Ben Kimim?

[zeitgeist]

1 Nisan 1873’de Rusya’nın Novgorod ilinde, İlmen yakınlarındaki Oneg’de, dedelerimin malı olan bir malikanede dünyaya geldim. Babam ordudan emekli olmuş bir subay, annem bir generalin kızıdır. Müzik yeteneğimi kuzenim Aleksandr Siloti keşfedecek ve piyano çalışmak üzere Moskova’ya gitmemi önerecektir. Bu öneri üzerine, Nikolay Zverev’den piyano dersleri aldım, ardından kuramsal bilgimi arttırmak için Moskova Konservatuarı’na kaydımı yaptırdım. 1892 yılında, 19 yaşımda Puşkin’in “Çingeneler” şiirinden uyarladığım tek perdelik “Aleko” adlı opera yapıtımla altın madalya kazanarak konservatuardan mezun oldum. Hem besteci hem piyanist olarak iki yapıtımla ünümün kapılarını açtım. Bu yapıtlarımdan biri, ilk kez 26 eylül 1892’de seslendirilen “fa diyez minör Prelüd”, öteki yine ilk kez 1901 de çalınan “do majör ikinci konçerto”mdur.

1897 yılında “re majör birinci senfoni”min ilk seslendirilişinin ardından büyük bir bunalım geçirdim. Çünkü senfonim kötü yorumlanmış ve eleştirmenlerce övgüye değer bulunmamıştı. (oysa laf aramızda ölümümden sonra “re majör birinci senfoni”m en özgün yapıtlarım arasında değerlendirilmişti). Senfonimin aşırı yenilikçi bulunmasından dolayı geçirdiğim bunalım üzerine besteciliğe bir süre ara verdim. Ama Nikolay Dahl adında bir psikologun yardımıyla sağlığıma kavuştum, o sırada kuzenim Natalie Satin ile yaptığım mutlu evliliğin de yardımıyla “2. piyano konçertosu”nu yazdım ve bu yapıtı psikologuma adadım.

1905 devrimi beni “Bolşoy Balesi”nde orkestra şefiyken yakaladı. Fakat devrime katılmaktan çok, dışardan gözlemeyi yeğledim. Ertesi yıl kasım ayında ikinci vatanım olarak kabul ettiğim Dresden’e gittim. Burada üç önemli eserimi imzaladım. 1907’de “mi minör ikinci senfoni”m, 1909’da “ölüler adası” senfonik şiirim ve yine aynı yıl “re minör üçüncü piyano konçertosu”…

1917 Sovyet Devrimi’nden iki ay sonra kendi isteğimle ikinci kez yurdumdan ayrıldım. Çünkü müziğim “burjuva” tarzında müzik diye nitelenip aşağılanmıştır. Daha sonra yurttaşı olduğum Amerika’ya ailemi de götürdüm. ABD de özgün yapıtlar vermememe rağmen , eski yapıtlarımı gözden geçirerek yeniden yazdım ve parlak bir konser piyanisti olarak ün sahibi oldum.

1931 yılında Lucerne gölü kıyısına yerleştim, bu sıralar en büyük mutluluğum yapıtlarımın Sovyetler Birliği’nde değer görmesiydi. 1942 – 43’de bir büyük ABD turnesine daha çıktım ve ardından Kaliforniya’ya yerleştim.

Ve, Rus Romantizminin son büyük bestecisi unvanını da sonsuza dek alnımda taşıyarak 28 Mart 1943’te Kaliforniya’da Beverly Hills’te yaşama gözlerimi kapadım….



BEN KİMİM???...



Cevap:Sergei Vasilyevich RACHMANINOV

[zeitgeist]

22 Mayıs 1813’de Leipzig’de doğdum. Dokuz kardeşin sonuncusuyum. Napolyon’dan kaynaklanan sıkıntılar dışında çocukluğumda olağan dışı pek bir şey olmadı. Dresden’de Kreuzchule’de okudum. 1827’den sonra Leipzig’de felsefe derslerine devam ettim ve ilk yapıtlarımı burada verdim. Bu yapıtlarım arasında bir fantezi, bir Polonez, iki piyano sonatı, bir senfoni, Goethe’nin “Faust”u için müzik, tiyatro için bitiremediğim “Düğünler” ile “Die Feen” operası sayılabilir. 1829’da Leipzig’de, Beethoven’in “Fidelio”sunu seyredince müziğe karşı ilgim artmıştı. Çünkü başroldeki primadonnaya aşık olmuştum. 1836’da Magdeburg’da bencil ve tutarsız oyuncu Minna Planer ile evlendim. Çalkantılı birlikteliğimiz Minna’nın 1866’da ölümüne kadar mutsuz bir yaşamın kapısını aralamıştı bana. Shakespeare’den esinlenerek bestelediğim “Das Liebesverbot / Aşk Yasağı” adlı operam başarı kazanmadı.

Mayıs 1849’da Röckel ve Bakunin’in dostu olduğum ve katıldığım Dresden ayaklanmasının bastırılması üzerine İsviçre’ye kaçarak Zürich’e yerleştim. Hayatımın 10 yılı burada geçmiştir. Zürich’te bir yandan tiyatro ve opera yapıtlarımı kaleme alırken, Liszt’in önerisi üzerine “Der Ring des Nibelungen”, yazmaya başladım. Zürich’ten Venedik’e geçtim. Stuttgard’da bulunduğum sırada, Bavyera Kralı II. Ludwig’in çağrısı üzerine Münih’e gitsem de , yapıtlarım yuhalandı. Fakat buna rağmen kralın dostluğunu kazanmayı da başardım. Trihscen’e sığındım. Burada mutluluk içinde 6 yıl boyunca operalar yazdım ve Bayreuth tiyatrosunun planlarını hazırladım. Franz Liszt’in kızı Cosima, 1870’te von Bülov’dan boşanmadan önce ona 3 çocuk doğurmuştu. Ve Cosima ile aynı yıl Lüzern’de bir Protestan kilisesinde evlendim. Cosima, evlendikten sonra benim can yoldaşım ve esin kaynağım oldu.1872 yılında kesin olarak Beyrut’a yerleştik. 1876’da büyük bir başarı ile “yeşil tepe” festivallerinin açılışını yaptım. 1882’de son operam “Parsifal”in Beyrut’taki galasından sonra ailemle birlikte kışı geçirmek üzere Venedik’e gittim.

Ölüm beni, 13 Şubat 1883’de kalp krizi biçiminde, bir felsefe incelemesi üzerinde çalıştığım sırada yakaladı. “Wahnfried” villasının bahçesinde kendi adıma hazırladığım mezarıma gömüldüm. Mezarım, torunlarım olan Wieland ve Wolfgang’ın büyük bir çabayla sürdürdükleri festivalleri izleyenlerin ziyaret ettikleri yerdir hala…

Mart 1810 tarihinde Varşova yakınlarında Wola’ya bağlı Zelazowa kasabasında dünyaya geldim. Nicholas adlı Fransız göçmenle, Polonyalı bir kadının tek oğullarıyım. Babam öğretmen olduğu için, 12 yaşıma kadar evde özel öğrenim gördüm. 7 yaşıma gelmeden Polonya halk dansları ve şarkılarından esinlenerek küçük danslar besteledim. 7 yaşımda ilk polonezim yayınlandı. 1818 yılında yani, sekiz yaşımda artık soylu ailelerin konaklarında piyano resitalleri vermeye başladım. Halk konserlerinde ise başarımı kat kat arttırdım. 1822 – 1827 yılları arasını ortaokul günlerim doldurdu. Bu arada Varşova Konservatuarının müdüründen müzik dersleri aldım. Ardından 2 yıl daha konservatuarda müzik kuramı ve bestecilik derslerine devam ettim. O zamanlar biricik özlemim Varşova’nın sınırları dışına taşmak, Paganini ve Hummel gibi çağdaşların müzik ortamında yaşamaktı. 1828 yılında Avrupa’nın sanat merkezlerine yolculuğa çıktım. Berlin ve Viyana’ya gittim. Fakat Avrupa’daki toplumsal huzursuzluktan etkilenerek tekrar Varşova’ya döndüm. 1830’un sonbaharında yeniden Viyana’ya yolculuk yaptım. Ve birkaç ayın ardından rotamı Paris’e çevirdim. Paris’te parasız pulsuzdum. Ama birkaç konser verip elim biraz para görünce yerleşmeye karar verdim. Kısa sürede incelikli piyanistliği ve parlak kişiliğim ile Paris’in seçkin çevresine girmeyi başardım. Müzisyen, yazar ve ressamlarla arkadaşlıklar kurdum. Bunların arasında, Hector Berlioz, Felix Mendelsshn, Franz Lizst ve Vincenzo Bellini vardı. Eugene Delacroix bir portremi yaptı. Balzac, Heine, Alfred de Musset de yazar dostlarımdı.

1835’te yüreğimdeki sıla özlemini dindirmek için Polonya’ya döndüm. Anne ve babamla Bohemya’da mutlu günler geçirdim. Daha sonra eski Polonyalı dostlarımı görmek üzere ailemle Almanya’ya geçerek Dresden’e gittim. Orada dostlarımın 16 yaşındaki kızına aşık oldum, ancak kızın ailesi, sağlık durumuma ilişkin olumsuz söylentiler üzerine evlilik vizesini vermedi. İki yıl sonra tekrar Paris’e döndüğümde bu kez Franz Liszt aracılığıyla George Sand takma adını kullanan Aurore Dudevant ile tanıştım. Ben 26, Sand 32 yaşındadır ve henüz kocasından boşanmıştır. Erkek giysileri içinde sigara içen görüntüsüyle güzel olmasa da çevresinde hayranlık uyandıran bir kadındı. 18 yaşındayken bir baronla evlenmiş, ondan 2 çocuğu olmuştur. 1838 kışında Sand ve çocuklarıyla Mallorca adasına gittim. Palma sırtlarında bir manastıra yerleştik. Sand’ın özenli bakımı sayesinde 1839 yılında güç toplayarak Paris’e döndüm. Paris’te de yaşamlarımız ayrı evlerde ama birlikte sürdü. 1941 – 1846 arasında yazlarım Sand’ın yaz evinde geçti. 1847 yılına kadar süren ilişkimiz bir aile tartışması yüzünden son buldu. 24 kasım 1848’de Paris’e döndüğümde verem olarak tanımlanan hastalığım yüzünden yorgun ve zayıf düşmüştüm. 1949 ilkbaharında durumum çok kötüleşti. Kız kardeşim Polonya’dan gelip ölene kadar başımda yaşam nöbeti tutmuştur. 11 ay süren bu nöbetten sonra 17 ekim 1849’da hayata veda bestemle ölümün sonsuz yolculuğuna çıktım.Yani Sand’dan ayrıldıktan 2 yıl sonra öldüm. Sand ise 17 yıl daha yaşlanarak 8 haziran 1876 da yaşamını noktaladı. Vasiyetim, ölümümden önce tamamlanmamış el yazmalarımın yok edilmesi ve cenazemde Mozart’ın “Requem”inin çalınmasıydı.

Ben KİMİM???



Cevap:Richard WAGNER