[melodiss]

babam... nasıl anlatabilirim ki onu bu dünyada onsuz kalmaktan korktuğum,yokluğu aklıma geldiğinde ürperdiğim tek varlığım...yüreğinin sıcaklığını,bana olan sevgisini hep hissettirdi, sessiz sevgiyi onda öğrendim ben hemde en derinden.ne biliyorsam onun eseri.
.
Küçücükken o saçma sapan sorularıma nasılda sabırla cevap vermeye çalışırdı:)ama bende bilirdim onun kıymetini hani sorarlar ya sanki benim saçma sorularımdan daha mantıklı bi soruymuş gibi 'anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı?':S tabi yanıt sabit 'ikisinide amcacım' ama içim pek öyle demezdi bi ses yalan söyleme babanı seviyorsun işte:)

Dünyaya bida gelseydim yine babamın babam olmasını isterdim. onu birkez olsun gülümsete bilmek için herşeyimi veririm zaten çok şeyde istemez o herzaman umutla bakar dünyaya yada umutsuzluğa düştüğü anları belli etmez bize.o benim sevgi sözcüğümün karşılığı ,dünyalara değişmem diye bir laf vardır ya çok kullanılır ben onu hiçbir şeye değişmem
en büyük dileklerimden biri; allahım benim babama layık bir insan olarak yetişmemi sağla.