[lalezar]

kilitleri açmak ..işte keyif.her kilidi açacagım ,her kılıfı sökeceğim..her kını bölecegim kılıcıyla bin parçaya..

sesleri nefesler küstüren eda..
Sen konuşurken çıt çıkmadı evrende…her köşede bir ölümcül sessizlik, bir şaşkın göz geldi kuruldu her nesneye…gözgöze geldiğim her beste fısıldadı ,yakuttan sütünlü bir şehirde bekler durur , buldum.. sevdanın saglaması…

Lakin verecekmi bu kutsi beldeye kurulma ruhsatını bir kurak ulema..her yerde senle atan kalbimden bagımsız ,habersiz bu delik deşit çıfıtçı çarşısı…

Sen ruhumun eşsiz gözbebegi… basireti baglandı dilimdeki hazinenin..saklandıgı sandıkta baş başa kaldı bir derin nefesle koyu karanlık ,zifiri halvette…..

Kazdıkça kördüğüm bu kıyıdan çıkan zemzem…istemem verme umudu bana geri..ne ararım orda burada .bu nöbetler de senden bana...

Bu cihanda yana yana bakındıgım, takındıgım bir sürgün adasıydı,gülüşündeki muamma…bu ada, usul usul örmekte göğü delen sivri odalar..,dön kendine, göreceksin tam dibinde gömülü sırlar…sesini duydum işte ,kaydım en tepeden bir kugunun kanadındaki ince tüyde …

Boğmadı ,ürkütmedi ecel gibi gelen bu sancı.,artık yalnızca silik bir yabancı,dogurmada yürek bu sancıyla sana benzeyen sonsuz nağmeli bir şarkı….itecegim taaa sonsuza bu elmas domino taşı…yoksa o ağzındaki elmas şekeri mi sen konuştukça ruhuma saçılan..tadına baktıkça küçülmeyip parlayan..ışıltısı dünyayı kaplayan..buldum gene o kayıp şehirdeki sevdanın ağarması…

Peki ya dillerdeki rivayet,hurafeden dogan taş bebek…gerçeği asla yansıtmadı sözlerin..başladı ben de gene sevdanın aglaması…

Bir pervane gördüm,ateşe kora kattı kendini gördüm,belki yazacak onu yaşatacak mürekkep kanı tükenmişti sonunda..vakti geldmişti, onun için bu sevdanın dağlaması..

Kopmaz halatlar gerildi önce ,iki ruhtan ibaret sade kefene,sonra arada mesafe kalmadı,varlık dansı araladı perdeyi,belki bu da sevdanın bağlaması..

Her kokuda telaşlı bir taşınma senden bana..gene bana aşina bir boğuşma..bundan ötede başlamıştı önceden sevdanın çağlaması..

Ara ara gelir telaşsız tahayyüller, kurulur dimagıma..sanki odur sahibi bu külliyenin..alakasız dursa veya egreti, tam tersi çok yakışır oraya bilmemnesi..tam burada tezahürü bu ,sevdanın yoklaması..

Başladı işte gene o edalı tavırlar,bakışında gezinen nakışı sihirli dürtüler.ve de,yortular….attı kendini ordaan oraya deli gibi küpeler kelepçeler..al sana bu da sevdanın süslemesi..

Aniden ,iz sürmeden gaib oldu bu süsleme ..saklandı bir gaflet gölgesine..böyle gelir ansızın üzülme ,sevdanın susuz çesmesi..

Asla alttan alası yok,her daim kıvrandırmada edası,girdin mi içine iç..sevdanın iğne torbası..

Bir sedayla güldü evren,dündü o çekip giden..dönerse ansızın sevdanın dertsiz bestesi..paylaşmaz o eşsiz güfteyi,hem acı hem yalancı bu susuz çeşmesi..

Telaş etme böyle olur yarin gönül eglemesi..sebep ne olaki? Belli gene başladı ,bu ta kendisi,çagırmada aşk’ın acil çağrısı..

Duraksamasına aldırma oku çoktan sapladı..böyle yapar sen ben diyeni,ikisi de zaten hayali…döküldün bak sırılsıklam oldu şişelerde sevda debdebesi..hasreti tutuşturan düğüm attı varlıga…bak tadına korkma sevda sarması…her yiyeni zehirledi,her göreni büyüledi…tak boynuna böylece ,bu baş koparan sevda tasması...