ACI BEDEN

[tolgaasya]

ACI BEDEN
Tolga ÇELEBİ

Çoğu insan, geçmişte kalan fakat hala yüzleşemediği birçok olay için, acı çeker. Olay geçmişte gerçekleşmesine rağmen, bize verdiği acı bu gün bile tazeliğini korur. Tamamen yüzleşemediğimiz, korkup karanlıklara ittiğimiz, kabullenmediğimiz, serbest bırakmadığımız birçok olumsuz duygu ve hatıra bir araya gelerek hayatımızı cehenneme çevirir. Çocukluk, ergenlik, yetişkinlik dönemlerine yaşadığımız olaylar içimizde bir tortu bırakır. Bu tortular ise gün geçtikçe ağırlaşır ve taşınmaz hale gelir. Hatta biz büyüdükçe, taşıdığımız acıda büyür.

İçimizdeki acı, bizden beslenir, bedenimizden beslenir. Var olması için de mutsuzluğa ihtiyaç duyar. Bu demek oluyor ki, içimizde sürekli mutsuzluk ve duygusuzluk arayan bir şey var... Eğer ona teslim olursak, acı bağımlısı olacağız. Etrafta kendini acınacak halde hisseden ve acı bağımlısı olup hayata küsen birçok insan var...

Olumlu duygular bize pozitif enerji verir. Olumlu duygular içindeyken adeta evrendeki enerjiyi emdiğimizi hissederiz. Peki, olumsuz duygular? Olumsuz duygular bize sadece acı getirir. Bu acı, bedenimizdeki enerjiyi emer. Omuzlarımız düşer, sessizleşiriz. Bir köşeye çekilip etrafı izleriz. Sanki bu hayat bizim değil de misafirliğe gelmiş gibi davranırız. Olumsuz duygular, bizi endişelendirir. Bu duygu referansları bize öfke verici ve endişe verici anıları hatırlatır. Sonra kendi kendimize “ben ne kadar şanssızım. Her şey beni bulur. Şu hayta yüzüm gülmedi” türünde olumsuz telkinler vermeye başlarız.

Bu olumsuz düşünceler, freni patlamış bir kamyon gibi hızla çarpar bize. Birbiri ardına akar içimize. Eğer içimizdeki bu sese ve olumsuz duygulara bir dur demezsek, birkaç saat belki birkaç gün içinde bulunduğumuz durum değişmeyecektir. Stres ruhumuzu etkilediği gibi, bedenimizi de etkiler. Önce düşünmekten başımız ağrır. Sonra midemiz yanmaya başlar. Sonra bir bakarsınız koskoca dünya dar geliyor size. Böyle olmasının sebebi, içinizde bir yerlerde acıdan hoşlanan ve acı çektikçe büyüyen bir şeyin var olmasıdır. Eckhart TOLLE buna “Acı Beden” ismini vermiş.

Bağımlılıkların birçoğu, acının tüm bedeni ele geçirmesi ile gerçekleşir. Beden artık “ACIBEDEN” halini alır. Acı beden etrafa mutsuzluk saçar, önemsiz meseleleri abartır. Bazı insanlar, içlerinde bitmek bilmeyen bir nefret taşırlar. Eski bir arkadaşa karşı, eski eşine karşı ya da ortağına karşı bitmek bilmeyen bir nefret taşırlar. Bu gün haberleri izlediğinizde başından sonuna kadar olumsuz duygu sattığını görürsünüz. Televizyonlarda, en çok izlenen film ve diziler acı ve üzüntü konularını işleyenlerdir. O halde sormadan edemeyeceğim! Bizler acıdan zevk alır hale mi geldik?

Acı bedenden nasıl kurtuluruz? Öncelikle şimdide kalmayı, farkındalığı keşfetmemiz gerekir. Ne bana acı veriyor? Bundan nasıl kurtulurum? Nasıl barışırım? Nasıl çözerim? Geçmişle barışmadan, geçmişi affetmeden acıdan kurtulmamız mümkün değil. Güzel düşünceler, güzel duyguları kendine çeker. Kötü düşünceler ise karanlığı bize çeker.

Acı bizden kaynaklanıyor. Sadece farkına varmamız gerek. Dalgın bir hale büründüğünüzde, içinize kapandığınızda farkına varın. Acı ve olumsuz duyguların saldırısı başlıyor demektir. Bu akut durumdan kurtulmak bizim elimizde. Elimizde sadece şimdiki zaman var. Geçmiş, zaten geçti. Gelecek ise bir düşten ibaret. Tek servetim şu an. Kaybetmek istemiyorum. Geçmişin tozları ile elimdeki tek gerçek olan “AN” ı kaybetmek istemiyorum. Geçmişle barışıyorum. Gelecek için düş kuruyorum. Kendimi affediyorum. Acı bedenimi gömüyorum, yeniden doğuyorum...

Acı beden aşırı tepkilidir. Üzgün, kırgın, öfkeli olmak için bir sebep bulur kendine. Ayrıntılara takılır, geçmişe takılır, önceye takılır. Kısacası acı beden her şeye takılır. Bizim görmezden geldiğimiz ufak tefek şeyler, acı beden için çok önemli gerçeklerdir. Şu bir gerçek ki, problemli insanlar, kendi enerjilerini tükettikleri gibi, çevrelerindeki insanlarında enerjilerini ciddi biçimde azaltırlar. Örneğin bir arkadaş grubu ile kamp yapmaya gittiğinizi varsayalım. İçinizden biri sürekli şikayet ediyor. Çok yoruldum. Çok üşüdüm. Çok acıktım. Herkes aynı şartlarda olmasına rağmen, acı ile ayrılamayan bir dostunuz her şeyden şikayet ediyor. Böylece tüm grubun motivasyonu bozuluyor. İkinci defa bir gezi yapmak istediğinizde bu arkadaşa haber vermezsiniz. Çünkü sürekli çatışma halinde ve bir huzursuzluk denizinde yüzüyor.

Kendini tanıyan insan, gerçekle yüzleşir. Kendini tanıyan insan, her şeyin farkındadır. Unutmayın, ne zaman şikayet etmeye başlasak, kendimizi şanssız hissetsek, olumsuz duyguların esiri olsak, endişelere kapılsak acı beden bizi ele geçirir. İşte tam o anda, farkına varın. Elinizdeki tek şeyin, tek varlığınızın şu an olduğunu unutmayın. Şu anı kendinize ve çevrenize zehir etmeyin... Tekrar tekrar geçmişi yaşamayın, o acıları sırtınızda taşımayın. Bilinçsizlik acı getirir. Farkındalık ile şu ana geri dönün.

[Alexandra]

Çok teşekkürler Tolgacım,
Affetme çalışmalarım gayet iyi durumda. Öylesine iyi ki artık yaşadığım sinir bozucu olayları hatırlamıyorum bile.
Onların yükünü sırtımdan atmışım. Midemde o acı yok.
Bunu ilerlettikçe kimsenin canımı sıkamayacağı umudunu taşıyorum içimde.
Herkese öneririm.
Kendimi de affettim:))

[bartun06]

Çok güzel açıklamışsınız, ellerinize sağlık.

[tolgaasya]

Rica ederim Bartun

[susamuru8435]

ben bunlarıokuyorum yınede rahatylayamıyorum sanırım baya bır sorun var bende acı beden sanırımbende

[tolgaasya]

susamuru8435 Nickli Üyeden Alıntı

ben bunlarıokuyorum yınede rahatylayamıyorum sanırım baya bır sorun var bende acı beden sanırımbende

Aslında her şey çok açık. Rahatlayamam dediğiniz için rahatlayamıyorsunuz. Biliçnaltının sizi rahatlatmamak için çalışıyor. Çünkü verdiğiniz emir bu yönde.

[vittoria è nostra]

1 hafta 10 gun öncesıne kadar bır olay yaşadım ve çok acı çektim. öncedende buna yakın acı çektiğim zamanlar olmuştur o zamanlar dediğiniz gini acı bedene dönüşüyordum son 2 aydır dinlediğim telkinler sayesınde böyle şeyler yaşamıyordum birşeye üzülsemde ama bu son olayla yıkıldım bedenım olay suresınce 2 saatlıgıne acı bedene donustu ve sonrasında ruhsuzlaştım adeta hissizleştim ne öfke kırgınlık vs hiçbişi hissetmiyorum. ama eskı sevgımı mutlulugumu huzurumuda hissedemiyorum. adeta içimde bir aynayım bedenımı izliyorum ancak hiçbir duygu his barındırmıyorum ot gibi bişi oldum. telkın dınlemeye devame dıyorum sureklı yaklaşık gunde 18-20 saat olumlama yapıyorum affetme medıtasyonu uyguluyorm olaya ve kısıye geçmiyor bu hissizlik. aslında o olaydan hemen sonra bunu yaşadıgım kişiyle konuştuk ve özür diledi affettım. ondan yana bır sorunum yok. kişiyle konusuyorum eskısı gıbı ama. ben hıssızleştım resmen bısı hıssedemıyorum hayatımdakı herşeye yediğimin içtiğimn tadı yok yaptıklarım robot gıbı. bu halden nasıl kurtulurum acaba bir düşüncenız varmı. ben aklımda olanları denedım ama başka napabılırım kurtulmak için bilemiyorum. çaresizsem Çare benim ama o çareyı göremiyorum. bu hıssızleşme başladıgından berı bır tuhafım stemiyorum bu ruh halını sureklı dua ediyorum yaradana geçsin diye başaramadım şimdiye kadar yardım istiyorum :(

[matri]

ben uzman degilim dostum,
ama hayatinda degisiklikler yapma zamani gelmis gibi gozukuyo, hayatina heyecan katacak, enerjini yeniden kazanabilecegin eylemlerde bulunman gerekiyor.
bu olu topragi ancak degisimle yok edebilirsin.

[vittoria è nostra]

kardesım ben son 2 aydır hayatımda yapmadıgım değişikliği yaptım ve tamda o değişikliğin tadını alırken yaşadım bu olayı ve o ıyı yenı halıme geri dönmek istiyorum ben. çok güzel aşamalar yaşayacagımdan emınım ama önce bunlar için o ruhumu geri istiyorum ben :(

yenı bır ilişkiye başladım gayet iyi devam edıyor yenı bir bölüme başladım başarılılı olmak için çalışmak istiyorum. hobılerımın hayallerımın peşinden koşar oldum ruhsal kişisel kendımı geliştirmeye çalıştım devamda edıyorum bunların çok güzel sonuçlarını alıyordum kı bir baktım ruhumm yokk :(

[bluegirlx]

ruhunu nerede unutmuş olabilirsinn..ruhun nerede kaldıı ne uğruna kaldıı..kendin gelişirken ruhun gelşimezse ne olacakk..gelişiyorum demişsinn ruhsuz ancak kendini kandırabilirsin..bunlar kötü haber gibi gözüküyor olabilir..ama istersen ruhunu çok kısa sürede geri çağırabilirsin..gerektiği zaman acı da çekebilirsin..acısıyla tatlısıylaa kolayıyla zoruyla ruhun ve bütünün bir bütün olarak yaşarsın..tabiatta bunu gerektirirr..