İş Işığını Yaymasını Bilenindir.

[scouter]

İş Işığını Yayması Bilenindir;

Küçük bir kasabada genç bir adam kendi işini kurdu. Bu, iki caddenin köşesinde bir perakendeciydi. Adam dürüst ve dost canlısıydı. İnsanlar onu seviyorlardı. Ondan alışveriş yapıyorlar ve arkadaşlarına öneriyorlardı. Adam bir gün hastalandı ve hastaneye kaldırıldı. Doktorlar az zamanı kalmış olabileceğinden endişe ediyorlardı.

Adam üç yetişkin çocuğunu yanına çağırdı ve onlara bir görev verdi:
"İçinizden biri yıllar boyu uğraşarak kurduğum şirketimin başına geçecek. Hanginizin bunu hak ettiğine karar vermek için, herbirinize birer dolar vereceğim. Şimdi gidip bu birer dolarlar ile ne alabiliyorsanız alacaksınız, ama bu akşam geri döndüğünüzde paranızla aldığınız şey odamı bir uçtan bir uca doldurmalı."

Çocuklar bu başarılı şirketi yönetme fırsatı karşısında heyecana kapıdılar. Üçü de kente gidip parasını harcadı. Akşam eve döndüklerinde babaları önce birinci çocuğuna sordu :
"Bir dolar ile ne yaptın?"

Çocuk yanıt verdi:
"Arkadaşımın çiftliğine gittim, bir balya saman aldım."
Sonra çocuk saman balyalarını getirdi, odanın ortasında savurdu. Oda bir anda samanla dolmuştu. ama biraz sonra samanların tamamı yere indi, ancak yine de babanın dediği gibi odanın tamamını dolduramamıştı.

Adam ikinci çocuğuna sordu:
"Peki sen paranla ne yaptın?"

"Yorgancıya gittim. İki tane yastık aldım."
Bunu söyleyen ikinci çocuk yastıkları içeri getirdi, açtı ve tüm tüyleri odaya dağıttı. Tüyler önce havada uçuştu, zaman içinde yere düştü. Böylece yine odanın tamamı dolmamıştı.

Adam bu sefer üçüncü çocuğuna döndü :
"Peki sen paranla ne yaptın?"

"Dolarımı cebime koyup senin yıllar önceki dükkanın gibi bir dükkana gittim. Dükkanın sahibine parayı verdim ve bozmasını istedim. Dolarımın elli sentini çok değerli bir şeye verdim. Kırk sentini kentimizdeki iki yardım kurumuna bağışladım. Böylece bir onluğum kaldı. Bununla iki şey aldım."

Çocuk elini cebine atıp bir kibrit kutusu ve bir mum çıkardı.

Işığı kapatıp mumu yakınca oda mumun yaydığı ışıkla dolmuştu. Oda samanla ya da tüyle değil bir uçtan bir uca ışıkla dolmuştu.

Baba büyük bir mutlulukla güldü. "Şirketimizn başına sen geçeceksin oğlum." dedi. "Çünkü yaşam hakkında çok önemli bir şeyi, ışığını yaymayı biliyorsun."
[IMG]file:///C:/Users/ada/AppData/Local/Temp/moz-screenshot-1.png[/IMG]
[IMG]file:///C:/Users/ada/AppData/Local/Temp/moz-screenshot.png[/IMG]