Şükür Defteri

turunç · 21-03-2009, 11:43 AM

Anne babamın ve onların anne babalarının ve onlarınkilerin, kim bilir kaç nesil önceki atalarımın hikayesinin bebim
nasıl bir insan olacağım konusunda etkileri olabileceğini öğrendiğimde gerçekten çok şaşırmıştım. Hiç görmediğim,
tanımadığım büyük büyük anna ve babalarımın birtakım izlerimi ömür boyu üzerimde taşıyorum. Yani ben doğmadan,
hatta anem babam doğmadan, benim ne tür özelliklerime sahip olacağımın planı hazırlanmış olarak dünyaya geliyorum.
Üstelik, onlar, çocuklarıma aktarmak gibi önemli bir sorumluluk üstlenmişim. İnanılmaz gibi geliyor kulağa.

Bunları öğrenince, içinde büyüdüğm ailemin bana olan davranışlarının benlik duygumu nasıl etkilediğini araştırdım.
Geçmişe döndüm. Düğümleri çözmeye çalıştım. Anladım ki ilişkilerimde sağlam temele dayalı yakınlık kuramayışımın
sebeplerinden biri de geçmişten getirdiğim etkiler. Yetişkin bir insan olarak kendi benliğime yeniden sahip çıkmaya
karar verdim. Onları ve yaşananları olduğu gibi kabul edip orada bıraktım. Var olan hiç bir şeyi değiştiremiyeceğimi
biliyorum.

Yaradan'a şükürler olsun ki, ailemle yaşadıklarımı daha gerçekci bir bakışla değerlendirebildim. Şimdi benliğimin
tamamlanmaya doğru biraz daha yaklaştığını görebiliyorum.

turunç · 21-03-2009, 12:06 PM

Olumsuz davranışların temelinde yatan hoşgörüsüzlüğü aşmamda Yunus Emre'nin "Yaratılanı hoş gör Yaradan'dan ötürü"
sözünü getiriyorum aklıma ve yavaş yavaş üzüntüm azalıtor.Bu, sevginin birleştirici etkisiyle ortaya çıkan bütünlük.
O bütünün içinde eriyerek karışmak. Ben senim aslında ve sen bensin. Tüm insanlar biz hepimiz biriz.

Hoşgörü; dostluk, kardeşlik, arkadaşlık demek."Seni -ulduğun gibi- onaylıyorum" demek. Beklentisiz sunulan sevgi demek.
Yaratılanı hoş görmek demek. Yaradan'a ininmak demek. Ülkemiz için bugün, her zaman olduğundan daha çok
hoşgörüye ihtiyacımız var.

Yaradan'a şükürler olsun ki geçmişte bize hoşgörüyle yol gösteren büyüklerimizin ışığı yüreklerimizi aydınlatmaya
devam ediyor.

turunç · 21-03-2009, 12:30 PM

Bağımlılıklarımla mutlu olamadığımı, sonunda anladım. "Yeterince iyi değilim" duygusu ile tutunduğum
alışkanlılıklarımın bana suçluluk duygusuyla geri geldiğini gördüm. Her defasında, bu son diyerek yeniden
başa döndüğümde ise kendime olan inancım ve güvenim azalıyordu.Duygusal bağımlılıkların giderek
davranışsal ve maddi bağımlılıklara dönüşmesi ise kaçınılmazdı.

Sonunda anladım ki olumsuz alışkanlık, yerine başka bir alışkanlık koyarak değiştirilebilir. Ben de öyle yaptım.
Ne olursa olsun duygularımla başedebileceğimi bilmek zorundaydım ve tüm duyguların geçici olduğunu da.
Acılarımı yaşamalıydım. Hayal kırıklıklarımı... Öfkelerimi... Kızgınlıklarımı... Her ne varsa. Yaşadım! Hâlâ
yaşıyorum. Ve kendimi yeniden güçlendirmeyi öğrenmeye çalışıyorum. Eğer istersem yeterince iyi olabileceğimi
biliyorum... Bunun için başkalarının beni onaylamasına ihtiyaç duymadığımı kendime gösterdim. Bağımlılıklarımın
beni sınırlamasına izin vermiyorum. Elbette, bu kolay değil ve değişim için sabretmem gerekiyor. Zaman zaman
yenilebilirim de. Ama beni kontroldan çıkaran olumsuz duygularıma şimdi korkmadan bakabileceğimi biliyorum.
İyi bir yaşam için bununla başa çıkabilecek güç benim içimde. Kendime güveniyorum.

Yaradan'a şükürler olsun ki bağılılıklarımın her geçen gün azaldığını görüyor ve özgürlüğe açılan kapıdan
geçerek yürüyorum.

turunç · 21-03-2009, 12:51 PM

Yaşam oyunundaki rolümü küçük buldum. Bu kadarla sınırlı kalmamalı dedim. Yapabileceğim daha fazlasıydı.
Paylaştığım sevgi, coşku, heyecanlarla birlikte büyük ve anlamlı ideallere ihtiyacım olduğunu hissediyordum.
Farklı bır gelecek için farklı davranmam gerekiyordu.Gerçekten hayallerimi bulmaya karar verdim.

İçe dönük arayışlarım yavaş yavaş gitmek istediğim yolu ortaya çıkardı. Benim için nelerin önemli olduğunun
bilincindeydim artık. İçsel gücümü toplamaya başladım. Yeniden özgün seçimlerimi yapmak üzere harakete
geçtim. Yaşam oyalanmayacak kadar kısa olsa da henüz geç değildi. Bir kez daha anladım ki her şey olması
gerektiği zamanda gerçekleşiyor. Hazır olduğumuzda...

Sonunda beni harakete geçirecek gücün artmasıyla güvenle yola çıktım. O değişim kararını verdiğim zaman bir
daha hiç bir şeyin asla eskisi gibi olmayacağına yürekten inandım. Şimdi, kendimle uyum içinde olmanın huzuruyla
bu yoculuğun keyfini çıkarıyorum. Hep birlikte daha güzel bir dünyada nefes almak için elimden geleni yapmaya
çalişıyor ve insanları sevgiye, barışa, birliğe davet ediyorum.

Şükürle olsun ki bu anlamlı yola çıkmak üzere değişim kararı almışım.

turunç · 21-03-2009, 04:18 PM

Bu dünyaya insan olarak geldim ve yaşamımdan doyum elde ederek varlığımı sürdürmek istiyorum.
Bana hiç kimsenin kötü davranmasını. beni üzmesini. incitmesini hak etmiyorum. Kendimi seviyorum.
Değerli bir insan olduğumu biliyorum. Beni tüketen ilişkilerin tarafı olmaya kimse zorlayamaz artık.
Elbette öğrenmek kolay olmadı. Bununla beraber sonunda insanların bana kötü davranmalarına engel
olabileceğimi öğrendim.

Şimdi, bunu en yakınımdakilere açıkca söylüyorum ve devam ettiğinde onları bir süre kendimden uzak
tutuyorum. Uzaklaştıramadığımda ise davranışlarının duygularımı ve tepkilerimi etkilemesine izin vermemeye
çalışıyorum.Yaptıkları sömürüyü, hissedecekleri şekilde saygı ve hoşgörü ile geri çeviriyorum. Bazen ise
sadece susarak ortamın sakinleşmesini bekliyorum. Sonuçları beni mutlu deiyor.

Hiçbirimiz istemediğimiz durumlara katlanmak zorunda değiliz. Keşke, bize hak etmediğimiz şekilde
davranılmasına göz yummayıp zamanında "Dur" diyebilsek. Keşke yıllar böyle geçmese. Keşke,
üzerimize basıp gidilmesine izin vermesek.

Yaradan'a şükürler olsun ki kendine saygı duyan ve seven insanların yaşamda korunarak ve güvenle yol
aldıklarını biliyorum. Ben de onlardan biri olmak için öğrenmeye devam ediyorum.

turunç · 21-03-2009, 08:59 PM

Bir yetişkin olarak hayatımı nasıl yaşamak istediğime karar veren benim. Artık anne babasından onay
bekleyen çocuk olmadığımı biliyorum. Bugünkü ben, yeteneklerim doğrusunda belirlediğim hedefe doğru
istekle yürüyorum. Çünkü var olandan daha iyisini hak ettiğimi anladım. Çok çalışıyorum, öğreniyorum,
paylaşıyorum. İnsanın özünü kavraması ve olabileceği en iyi durumu bulabilmesi için yapması gerekenleri
araştırıyorum. Günbegün yaptıklarım, yapacaklarıma basamak oluyor.

Yeryüzünde olmamın sebebi sadece günü geçirmek değil. Yapabileceğimin en iyisini bulmak için çabalıyorum.
Hepimizin bu dünyaya katacağı öyle güzellikler var ki. Yeterki isteyelim. MUTLU YARINLAR BİZİM BU GÜN
ALACAĞIMIZ KARARLARLA BAŞLIYOR.

Şükürler olsun ki parmak izimin hakkını vermek üzere yaşam amacım doğrultusunda yürüyorum.

tiriniti · 27-03-2009, 10:38 AM

tebrikler bu hoş paylaşım için...

turunç · 09-05-2009, 11:40 AM

Her olayın bir nedeni olduğuna inandığım gibi, her insanın varoluşunun da özel bir anlamı olabileceğini düşünüyorum. Başıma gelen olaylar ve tanıdığım insanlar böyle deneyimleri
yaşamama sebep oldular. Çevremde ya da tarihte bununla ilgili çok fazla örnekle
kerşılaştığım için buna yürekten inanıyorum. Tesadüf diye bir şey yoktur! Ne zaman,
nerede, kimin yaşamında çok önemli bir açılıma sebep olacağımız hiç belli olmuyor.

Sevgi, ildi ve güvenle yaklaştiğımda, evren bunları geri yansıtacak olayları ve kişileri
çıkartıyor karşıma. Ben kendimi nasıl görüyorsam öyle insanları çekiyorum. Ne iyi ki onlarla
yaşamım zenginleşiyor. Deneyimlerimizi paylaşarak gelişiyoruz hep birlikte. Yüreğimin
gözüyle bakıyorum onlara. Birbirimiz için anlam ifade ediyoruz, bilsek de bilmesek de.

Yaşamıma katılan her insan için Yaradan'a şükürler olsun.

turunç · 09-05-2009, 12:03 PM

Her sabah uyandığımda olağanüstü bir dünyaya bakıyorum. Rengarenk yeryüzünü görebilmek gerçekten mucize. Sağlıkla yaşamımı sürdürmemi sağlayan organlarım için şükrediyorum.
Engeli olan insanları hatırlıyorum.Yaradışımızda bedenimizin mükemmelliğe uyumlu olmasından
eksiklerimizin diğer organların yardımıyla bir şekilde dengelendiğini düşünsem de gözleri görmeyen insanlar için hiç de kolay olmamalı. Bu zorluğu başarıyla yenmiş ve adını tarihe
yazdırmış insanlar var yeryüzünde. Onların öykülerini hayranlıkla dinliyorum.Kendine acımak yerine yapabileceklerini engel tanımadan hayata geçirmişler. Güçlüklerle karşılaştığımda
insanların nelere karşın başarableceğini onlardan öğreniyorum. Hepimize örnek olmalı.

Bedensel engelle karşılaşan insanlara büyük saygı duyuyorum. Onları dışlamak yerine hayatımıza katarak destek olmalıyız. Yaşam kendilerini belki de sonuca büyük ödül olan bir
sınavdan geçiriyor. Nedenini bilemeyiz. Ne zaman hangimizin neyle karşılaşacağını da.
Hepimizin yapabileceği öyle çok katkı var ki yeryüzüne. Yeter ki biz onları da önemseyip
yanlarında duralım.

Engel ya da eksikliklerin her birimizin başına gelebileceğini, arkasına sığınarak yaşamdan uzaklaşmak yerine bununla beraber yaşama sevincini sürdürecek gücün de içimizde var olduğunu bilerek Yaradan'a güven duyuyorum.

turunç · 09-05-2009, 12:59 PM

Her yeni gün bir öncekinden ileride olmam gerektiğini biliyorum. Hedeflerim doğrultusunda
yol alıyorum. Bana yol gösteren rehberler çıkıyor yoluma, görüşlerimi destekleyen yazarların
kitaplarıyla karşılaşıyorum, ilginç olaylar geliyor başıma. Bazen hayal ettiğim durumların içinde buluyorum kendimi. Her şeyin bir sebebi olmalı.

Değişimleri sürekli fark etmeye çalışıyorum. Bunları gördüğümde evrenle uyum içinde
olduğumu ve yolculuğumda desteklendiğimi hissediyorum. Yeryüzünde bulunmamı anlamlı kılan en önemli şey bu. Çünkü inanıyorum ki isteklerimiz sadece kendimizin değil, bütünün hayrına olduğunda yolumuz açılıyor. O zaman herşeyin su gibi akarak gittiğini biliyorum.

Sadece kendimi düşünerek haraket etmiyorum artık. Ülkem için elimden geleni yapmalıyım.
Çevreme minicik de olsa bir faydam dokunmalı. Evrene, doğaya, insana katkım olmalı.
Yüreklerde "insan" olarak sevgiyle yazılmış ismimin izi kalsın istiyorum. Sadece bir taşın
üzerinde değil.

İşte bu evrensel güç, beni isteklerime ve istediklerimi bana ulaştırmak için yepyeni yollar
açıyor önüme. Mutlu oluyorum.

Şükürler olsun ki yaşam beni destekliyor ve her an mucize gerçekleşmeye devam ediyor.