farkındalık

[mehmet_enes]

İnsan 2 yol ile farkındalığını sabitler: 1. yol uzun ve zahmetli olandır, 2. yol ise kısa ama en temel korkuyu geçebilenlere açılan bir yoldur. Bunlar nedir diye sordu bir dost?



1.yol: Ağacın önce yapraklarını, sonra dallarını, sonra gövdesini, en son ise köklerini sökmektir. Kişi önce arayış duygusuna kapılır, temel soruyu sorar: "Ben Kimim?"

Cevap bir imaj olarak gelir genelde, kendi vücudunun hayalini görür zihninde, ve "Ben" ifadesi, vücut ile özdeşlik arzeder. Vücudu geçerse, fikirleri dikilir karşısına, onu geçtiğinde ise duyguları. Sonra bunların kaynağını merak eder, iner bilinçaltına. Ama buz dağının altına inince gözü korkar, bilinçaltının derinliğini görünce titrer. Nasıl temizlerim bunu, nasıl aydınlatırım her yerini der, öyle bir korkuyla sarsılır, arkasından hemen takviye kuvvet olan çaresizlik ve hüzün gelir. 2 seçenekle karşı karşıyadır artık. Ya derine dalmaya devam edecek ya da gerisin geri dönüp eski hayatına devam edecek. Çoğu kişi geri döner, çok azı ise ilerler.



Bilinçaltı 3 temel istekle programlanmıştır ve sahte benlik olan egoyu bunlarla besler; Kontrol etme isteği, Onaylanma isteği, Hayatta kalma isteği...



Kontrol etmek ister; havayı, dışarıda havlayan köpeğin sesini, alarmı çalan arabayı, hükümeti, devleti, dini, çocuğunu, ailesini, kocasını, karısını, işleri, parayı, filmlerin sonunu... aklına esen herşeyi kontrol etmek ister. Her kontrol etmek istediğinde daha da kontrolsüz hisseder, öfkesi artar, öfkesini daha da çok kontrol etme isteğine yönlendirerek, kısır döngüsünü zevkle sürdürür.



Onaylanmak ister; eşi tarafından, patronu tarafından, kedisi tarafından, kendisi tarafından, kızlar tarafından, erkekler tarafından, akrabaları tarafından, hayat tarafından, ölüm tarafından, tanrı tarafından... ister de ister...



Hayatta kalmak ister; lüks yatı içinde, süper katı içinde, gecekondusu içinde, mağara içinde, çöl içinde, sıcak yatağında, kutuplarda, yıldızlarda, hayalinde, rüyasında....



3 Temel isteği serbest bırakıp özgürleşen, farkındalığında sabitlenir, kaybetmez farkındalığını ne gece ne gündüz, ne uykuda ne uyanıkken. 1. yol budur, bütün isteklerin 3 temel istekten kaynaklandığını farketmek ve sonra bu kaynağı temizlemek. Yol uzun, yolcu ise sabırsız...



2.Yol: Ölümle karşılaşmaktır, yüzyüze muhabbet etmektir, bil ki ölümün muhabbeti susmaktır. Ölüm en büyük aşktır. Aşkın zirve noktası ölmektir. Bütün sahte olanın ölmesi, susması, DURması. Vücudun durur, fikrin durur, duygun durur. Bunlar durunca sen sonsuzluğa gark olursun. Artık yıldız değil, uzay olursun. Ölüm geldimi kökten söker atar, bilinçaltın artık kayıt yapamaz olur, ölen kişinin kaydı tutulur mu hiç? Ölmeden evvel ölünüz nidası kulaklarında yankılanır. Yüzüne, huzur içinde ölenlerin tebessümü yayılır. Böyle ölürsen kardeşim, öyle bir DİRİ olursun ki artık Hüvel Baki diye seni gösterir parmaklar. Uykun, diğerlerinin uyanıklığından hayırlıdır artık, uyanıklığın ise dile gelmeyen bir lütuftur. Kimedir bu lütuf? Elbette kendine, etrafına dön de bir bak, senden gayrı kim vardır? Ne kibirleneceğin bir kimse kalır nede tevazu göstereceğin. Senden gayrısının olmadığı yerde anca konuşursun kendinden kendine. Konuşurken gülersem tuhaf gelmesin sana. Ya gülünmezde ne yapılır buna. Yıldızlar milyonlarca ama uzay 1 tane. Sen kendini vücut sandıkça, fikirlerin sandıkça, duyguların sandıkça.. Senin gibi yıldızlardan çok olacak kardeşim. Her biri birbirini kıskanacak, öldürecek, saldıracak, ayıracak, bölecek, parçalayacak. Hırsı bitmeyecek, kibri bitmeyecek. Ama bir kere yıldız olmayı bırak ta ayrılıktan kurtul. Ebedi sonsuzluğun içinde 1 ol.



Farkındalık bir ulu güneştir, şu bulutları kaldırda gör o gül yüzünü, her zaman sende bulunan o pak cevheri. Şu dünyada en ufak haksızlıkla karşılaşsan bağırır çağırırsın, ya kendini bilmemenin karanlığı ve kendi hakkını gaspetmenin acısı için feryad etmez misin? Haydi uyan derin uykundan, çarp yüzüne aşkın ferah suyunu, aç o parıldayan gözlerini, gül doyasıya bu yapılan ilahi şakaya.