[Bluesky24]

Ragıp Savaş ile yaklaşık beş yıl önce Neredesin Firuze filminde rol aldığı sıralarda bir röportaj yapmıştık. Zamansızlıktan ve şehrin dışında bir binada çalışmamızdan dolayı bir türlü röportaj yapacağımız yeri organize edemedik. Bunu üzerine Savaş, arabasına atlayıp, binaya geldi ve bu sayede konuşabildik. Aslında bu olay bile Savaş'ın ne kadar hırslı ve mükemmeliyetçi olduğunu ortaya koymuştu. Şimdiki röportajımız Lush Brasserie'deydi. Ragıp Savaş, çekimimiz için eksiksiz hazırladığı giysileriyle hızlı bir şekilde yanımıza geldi. Ayılmak için her sabah olduğu gibi kahve içerek güne başladı. Hem röportajdan hem de fotoğraf çekiminden önce bolca sohbet ettik. Sanatçı, en son gördüğümden bu yana daha da olgunlaşmış ve ağırlaşmış bir portre çiziyordu. Dokuz aylık bir kızı olmasının da etkisiyle gözlerinin içi gülüyordu. Sıra çekimimize geldiğinde Savaş'ın kendisi için ayrılan odaya aşırı titiz bir şekilde yerleştiğini fark ettik. Bütün takımlar düzenli bir şekilde gardıroba asılmış, kazaklar ve tişörtler yan yana istiflenmişti. Bu titizlik karşısındaki şaşkınlığımızı görünce "Evde de böyleyim, artık obsesifliğe doğru gidiyorum" diye cevap verdi. Neyse ki Savaş'ın eşi de en az onun kadar titizmiş. Fotoğraf çekimimiz boyunca çok enerjikti yakışıklı oyuncu. Bunun sonucunda ortaya birbirinden eğlenceli kareler çıktı.



İzmit Şehir Tiyatroları'ndaki görevinizi neden bıraktınız?

3,5 senedir İzmit Şehir Tiyatroları'nda genel sanat yönetmenliği yapıyordum ama şimdi yine İzmit'te çok güzel bir sanat merkezi açtık. Ben İzmit'te doğup, büyüdüm. Orada çalışırken şehrin bu konudaki eksikliğini çok daha iyi gördüm. Bu nedenle yaklaşık üç ay önce İzmit Sanat Merkezi'ni faaliyete geçirdik. Daha yeni yeni oturtmaya başladık her şeyi. Çünkü burası çok büyük bir yer. Yaklaşık iki dönüm içerisinde tiyatro salonu, sınıfları, arkada 500 metrekare yeşil bir bahçe içerisinde kafeteryası, resim stüdyoları var. Komple bir sanat merkezi oldu. Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı sertifikalı gruplar var, aynı zamanda tüm branşlarda hobi grupları, tiyatro, bale bölümleri bulunuyor. Balenin başında Tan Sağtürk var. Ayda bir gelip öğrencilerle ders yapıyor. Onun altında çok genç bir kadro eğitime devam edecek. Onun dışında Müşfik Kenter ayda bir kez gelecek. Ezel Akay sinema, televizyon oyunculuğu dersleri verecek. Yaratıcı drama, diksiyon ve etkili konuşma derslerimiz var. Bülent Özveren ve Elçin Temel ders verecekler. Yazın başından beri bu merkezle ilgileniyorduk. Artık her şey tamamlandı.



İstanbul'da tiyatroya devam ediyor musunuz?

Bunun dışında, Bakırköy Belediye Tiyatroları'nın kurucu sanatçılarındanım. 1990 yılında, Mimar Sinan Üniversitesi'ni bitirir bitirmez orada çalışmaya başladım. Hâlâ kadrom orada. İzmit Şehir Tiyatroları'nda vekaleten görev yapıyordum. Şu sıralar Yağmurcu adlı oyun üzerinde çalışıyoruz, provaları devam ediyor. Bir yandan da Kurtlar Vadisi sürüyor. Haftada iki-üç gün İzmit'e gidiyorum. Böyle yoğun bir tempo söz konusu. Ben seviyorum bu yoğunluğu, boş oturmak hiç bana göre değil. İşkolik bir ruha sahibim, ama böyle mutluyum. Çünkü sonucunda güzel şeyler yaptığımı düşünüyorum.



Sporcu bir geçmişiniz olduğunu biliyoruz. Oyunculuk nasıl başlamıştı?

İzmit'te okurken lisede voleybol oynuyordum. Oradan Eczacıbaşı takımına transfer oldum, 1982'de İstanbul'a geldim. 1986 yılına kadar orada devam ettim. O yıl Mimar Sinan Üniversitesi Devlet Konservatuarı'na girince voleybolu bırakmak zorunda kaldım. Konservatuardaki ders temposuyla maçlar çakışıyordu. Benim de bir tercih yapmam gerekiyordu ve oyunculuğu seçtim. 1990 yılında mezun oldum ve Bakırköy Belediye Tiyatroları'na geçtim. Orada oyuncu olarak başladım. Her yıl, sezonda en az iki oyunda yer aldım. O zamanlar bu çalışma temposundan çok şikayetçiydim ama şimdi bunun faydasını çok görüyorum. 2004 Eylül ayında İzmit Büyükşehir Belediyesi'nden teklif geldi. Çok güzel işler yaptık orada, yeni sahneler açtık. Seyirci sayısı çok arttı. Türkiye'de bir ilki yaptık ve sahneye dönüşen bir tırla üç yıl Kocaeli'nin tüm köylerini gezdik. Ücretsiz çocuk ve büyük oyunları oynadık.



İzmit'te sanat merkezi açmaya nasıl karar verdiniz?

İzmit'ten özellikle tiyatro için çok iyi sanatçılar çıkıyor. Orada kaldığım sürede çok yetenekli olduğunu fark ettiğim çocukların konservatuarı kazanamadıklarını gördüm. Bu nedenle psikolojik bir boşluğa düşüyorlardı. Tiyatro bir ilim. Bilmeden yapmak imkansız. Ama benim için şu anda bir oyuncunun illa ki konservatuar bitirmesi gerekmiyor. Ancak muhakkak o doğuştan var olan yeteneğin üstüne çok ciddi şekilde eğitim alması gerekiyor. Ben bir kişiyi ancak öyle olursa oyuncu olarak kabul edebilirim. Tabii ki konservatuara gitmesi mükemmel olur ama maddi imkansızlıklar onu engelleyebilir.



Çok titiz bir yapıya sahipsiniz. Hayat nasıl geçiyor böyle?

Titizlik bir Akrep burcu hastalığı. Evde de öyleyimdir. Temizlik ve titizlik benim için çok önemli. Çok uzun yıllar bekar yaşadığım için o yıllardan kalma bir hastalık bu. Bazı zamanlar bana gerçekten çok sıkıntı veriyor. Ama her şeye rağmen memnunum böyle olmaktan. Evde her şeyim düzenlidir, kıyafetlerim ütülüdür. Aslına bakarsanız obsesif bir duruma doğru gidiyor. Bundan korkuyorum. İşimde de bu var, orada da mükemmeliyetçiyim. Bir şey iyi olmadığı zaman hastalanmaya başlıyorum 'Neden böyle oldu' diye.



Kurtlar Vadisi'nde oynuyorsunuz. Televizyonda daha önce neler yaptınız?

Kurtlar Vadisi'nde Tataroğlu Ailesi'nin oğlu olan Fuat adında hovarda bir tipi canlandırıyorum. İlk olarak 1998 yılında Yangın Ayşe adlı bir dizide oynadım. Hülya Avşar'la bir iş yaptık. Katıldığım televizyon projeleri çok uzun soluklu değildi.



O dönemde Hülya Avşar sizi yeni jön ilan etmişti...

O sırada jön yok denince, ben de Hülya'yla oynayınca öyle dendi. O görüntüye sahip olmak iyi ama oyuncuya jön dendi mi de basmakalıp bir tipe dönüyor. Aslında tam tersi, oyuncu değişebilmeli: Yerine göre çirkin de olabilmeli, yakışıklı da görünebilmeli. Oyuncu ancak seyirciyi şaşırttığı zaman değerleniyor. Televizyondan bu yönünden korkuyorum. İnsanı çok çabuk öğüten ve posasını bir yere atan bir sektör orası. Onun için de ben işleri seçmeye çalışıyorum. Televizyonda buna alışmak gerekiyor, her şey çok iyi olabilse bile kötü gidebiliyor. Artık star dönemi de kapandı. Televizyonda o kadar çok dizi var ki, isimsiz birçok genç oyuncunun dizileri birinci oluyor. Seyirci artık isme bakmıyor, hikayeye bakıyor, ilgisini çekiyorsa ve iyi oynanıyorsa izliyor. Böyle olması çok doğal, dünyada da öyle.



Önceki röportajımızda evliliğe pek sıcak bakmıyordunuz. Hayat görüşünüzde neler değişti?

2,5 yıl önce evlendim. Eşim, özel bir şirkette yönetici. Dokuz aylık bir kızımız var. Bütün zamanımızı ona ayırıyoruz. Kızım Nil'le çok acayip bir aşk yaşıyorum. Eşime de söyledim; 'Seni aldatıyorum' diye. Çok mutluyuz onun hayatımıza girmesinden. Evlilik de insanı çok değiştiriyormuş. 40 yaşında evlendim. Niyetim de yoktu evlenmeye. Eşimi çok sevdim ve doğru insan olduğuna karar verdim. Ama ben aslında kendimden korkuyordum yürütemem diye. Çok iyi anlaşınca, sizi anlayıp destekleyen bir eşiniz varsa hayatınızda her şey çok kolay oluyor. Tabii kızımız Nil de tuz biber oldu.



Kızınızdan sonra hayat temponuz ne yönde değişti?

Çocuk olduktan sonra her şeye çok daha farklı bakıyorsunuz. Kendinizi daha çok korumaya çalışıyorsunuz; kötü şeyler yaşayıp ondan ayrılmamak için. Ama insanın yaşayabileceği en güzel duygulardan biriymiş babalık duygusu. Ben tüm zamanımı kızıma ayırıyorum. Eşimin hamilelik döneminde, doğumunda da yanındaydım. Nil doğduktan sonra da yanındayım; yıkıyorum, altını değiştiriyorum. Mamasını yapıyorum bazen. Onunla uyumayı, oyun oynamayı çok seviyorum. Gerçek aşk buymuş. Muhakkak benim de uçarı dönemlerim oldu ama hayat insanı çok büyütüyor. Mesela annemi, babamı kaybettikten sonra gökdelenden yüzükoyun asfalta yapışmış gibi oldum. Evden çıkmadım altı ay boyunca. Bu tür durumları herkes zamanında yaşasın; çok şey öğretiyor insana. Etrafıma bakıyorum; o hırslar, çekişmeler... Diyorum ki 'Niye bunu yapıyorsunuz? Sonuçta öleceksiniz. Hiçbir şey kalmayacak hayatınızda. Neden bu kadar sevgisizlik?'



Söz ettiğiniz çekişmeler oyunculuk piyasasında da yaşanıyor. Buna ne diyorsunuz?

Bizim sektördeki en büyük problem sevgisizlik. Kimse birbirini sevmiyor. Çünkü çok egosantrik bir iş bu. Herkes 'En iyi benim' diye düşünüyor. Değil, en iyi sen olamazsın, en iyi ben de olamam. Yeteneklerini bilmek zorundasın. Bir kere gençlere bir şeyler öğretmeye çalışacaksın. Bu iş Avrupa'da, dünyada da böyle. Bizde hâlâ sergüzeşt bir yaşam var. Hâlâ bizim üstümüz başımız pespaye, sakallar, uzun saçlar... Sabaha kadar içelim, alkol kokularıyla sete gidelim. Dünyada artık böyle bir şey yok. Şimdi trend şu, oyuncuysan erken yatıp, erken kalkacaksın. Sabah koşunu, sporunu yap. Sahneye çık, zımba gibi dur, en iyi şekilde oyna, git. Tabii ki seks yap, seyahat et ama disiplin diye bir şey var. Entelektüel olmak bizde öyle algılanıyor. Oyuncu, temiz, kendine bakan, okuyan, insandır. Böyle olmayınca ne oluyor? Camia içinde sorunlar olduğu için oyunculuk ilerlemiyor. Bakın Türk sinemasına, tiyatrosuna; ne durumdayız Avrupa'ya göre? Buradan çıkın Romanya'ya gidin orada bizden 15 yıl ileride sanat. Gürcistan 20 yıl ileride, yeni oyunculuk kuramları yaratmaya çalışıyorlar. Sanat böyle bir şey. Biraz tevazu sahibi olmak, insanları sevmek ve çok çalışmak lazım. Ben bunları mesaj olsun diye söylemiyorum. Bunlar benim fikirlerim. Tabii ki kimse de böyle olmak zorunda değil ayrıca. Sanatçıyı insanlar takdir etmeli, o kendi kendini takdir ederse o işte bir sorun var demektir. Sen halkın değerlendirebileceği bir iş yapıyorsun.



Söylediklerinizden bakımınıza ve beslenmenize dikkat ettiğiniz anlamı çıkıyor...

42 yaşındayım, 40'tan sonra çok dikkat etmek gerekiyor. Kepekli ekmek yiyorum, eti çok azalttım. Daha çok beyaz et, balık yiyorum. Sebzeyi çok seviyorum. Titizliğim beslenmeme de yansıdı. Genç kalayım ki, kızım büyüyünce onun yanında yaşlı kalmayayım istiyorum. Ama benim kokoş bir tarafım vardır; çok krem de kullanırım. Gözaltı, göz kırışıklığı, nemlendirici, vücut kremi... Seyahat çantam mutlaka yanımdadır. 'Haydi bir yere gidiyoruz' dendiğinde benim hazırlanıp evden çıkmam iki saat sürer. İşim gereği de ürün kullanıyorum ama hoşuma da gidiyor. Bir erkeğin bakımlı olması güzel bir şey bence.



Modayla aranız nasıl?

Bence erkeğin en iyi takısı ve aksesuarı saattir. Yüzük, kolye falan hiç takmam. Ayakkabı ve saat merakım çok fazla. Alışverişe çıkmayı seviyorum. Evde de kıyafetlerime özen gösteririm. Koyu renkleri, siyah rengi çok seviyorum. "Black is magic" benim için. Blazer altına kot, içine gömlek çok seviyorum. Yaş gereği çok iddialı şeyler giymedim hayatımda ama modayı takip ederim.



Özge Zeki, Cosmopolitan

Kaynak: Alıntıdır