[Bluesky24]

Öfke KrizleriÖfke krizleri ağlama ve bağırma, vücudunu hırpalama, başını vurma, nefes tutma, objeleri kırma veya atlama zıplama şeklinde farklı şekillerde olabilir. Sıklıkla 1-2 yaşlarında görülür. Bu öfke belirtileri çocuğun içindeki bağımsız olma savaşını gösterir ve gelişimin normal bir parçasıdır. Çocukların çoğu, krizleri sınırlarını denediği anne ve babalarıyla veya bakıcıları ile birlikte olduklarında yaşarlar. Bu tür kurallara sınırlara meydan okuma, kendilerini ıspatlamalarına yardım eder. Hem kontrol altında olabilmek hem de bağımsız olmak ve kendi kendilerine karar vermek isterler. Anne ve babaları veya diğer erişkinler ihtiyaçların veya duygularını anlamadıklarında ümitsizliğe kapılırlar. Kendi bildiklerini yapamayınca veya bir şey yapmaları engellendiğinde öfkelenirler. En basit olarak, acıkmak, yorgun olmak veya rahatsız olmak bile öfke krizlerine yol açabilir.

Çocuğunuzun ruh haline ve diğer belirtilere (uykusunun gelmesi, acıkması gibi) dikkat ederek pek çok problemi halledebilirsiniz. Öfke krizlerini her zaman engelleyemezsiniz; ancak öncelikleri ve bazı sınırları belirleyerek sıklıklarınızı azaltabilirsiniz. Örneğin, çocuğunuzu ümitsizliğe sürüklecek durumlardan kaçının (örneğin, çocuğun hareketsiz durması gereken, oyun oynamadığı uzun geziler veya ziyaretler). Eğer yemek gecikecekse, sağlıklı bir kahvaltı verin. Yoğun veya stresli aktiviteleri çocuğunuz dinlendikten sonra yapmaya çalışınb. Eğer çocuğunuz belirli bir aktivitede ümitsizliğe kapılıyorsa, dikkatini başka bir aktiviyete yöneltin.

Öfke krizinin ortasındaki bir çocuk fraklı yaklaşımlara farklı şekilde reaksiyon verir. Bu nedenle, çocuğunuz ve sizin için neyin uygunolduğunu bulmanız gerekir. Genellikle, sakin bir şekilde reaksiyon vermek önemlidir (öfke göstermek genellikle davranışı güçlendirir) ve çocuğu durdurmak için sözler vermeyin (her öfke krizinde ödüllendirileceğini bekler). Stres düzeyini düşürmeye çalışın; bu hem sizin hem de çocuğun daha fazla kontrol hissetmenize yol açar. Bazı çocuklar tutulup kaldırma,sallanma veya sırtına hafif vurma ile sakinleşir. Bazıları da öfkeleri kendi başlarına dindirebilecekleri güvenli bir yere götürülmeyi tercih ederler. Çocuğunuzu bazı şeylerden uyarmayı deneyin. Örneğin bir aktiviteden veya oyuncaktan ayırın veya komiklikler yapın (yüzünüzü komikleştirin veya çocuğunuzu güldüren bir söz söyleyin). Bu işe yaramazsa, ısrar etmeyin; krizin geçmesine izin verin. Hareketi umursamamaya çalışın (öfkesi kendisine zarar vermediği veya kriz herkesin önünde olmadığı sürece). Bu durumlarda, çocuğunuzu kararlı ve sakin bir şekilde sessiz bir yere götürerek sakinleştirmeye çalışın. Bazı çocuklar, kontrolden çıktıklarında kendilerini nasıl toparlayacaklarını bilmezler ve kendilerine yardım edecek bir erişkine ihtiyaç gösterirler.