[bilgendilo]

teşekkür ediyorum sevgili bluepebbles, iyi ki bu konuyu başlatmışsın, burda yazılanları okuduktan sonra karar verdim affetmeye, sırtımdaki bu yükü bırakmaya..
iyi ki varsın

[Alexandra]

Sen de iyi ki varsın canım.

Sevgi ve mutluluk diliyorum sana da ailene de:))

[joseffb06]

Bluepebbles öncelikle bana yol gösterdiğiniz için çok teşekkür ederim.Hayatımda yaşadğımım

bir çok olumsuzluk oldu.çoğunu kafama takdım günlerce düşündüm belkide onlar yüzünden

psikolojim bozuldu.Başkasına hiçbir zararım dokunmadı yalnız yürekten evet bütün yaşadıklarımda

bana şu olayı yaşatan kişiyi 'affediyorumu' yürekten söylemem lazım ama bu olayı düşünmememi

ne sağlayacak aklımdan kim çıkarak.yaşadığım olaylardan örnek verecek olursam beni çok iyi anlayacaksınız.

[Alexandra]

İyi ki varsın Joseff... İstersen seninle bu konuda birlikte çalışabiliriz. Aslında çalışmak da denmez buna. Gözünde büyütme bu kadar. Ben sana destek olacağım.

[yaseminist]

Ben bir türlü kardeşimi affedemiyorum, kendine eş olarak seçtiği kişiyi kardeşime hiç yakıştıramadım, tamam biliyorum onun kendi hayatı, kendi seçimlerini yapabilecek yaşta ama bir türlü kabullenemiyorum hatta bu aralar sürekli rüyama giriyor, rüyamda ona anlatıyorum, "daha sözlüsünüz, eş seçimi çok önemli, iyice düşünüp karar ver" diyorum ama o hiç sesini çıkartmadan beni dinliyor... Bu mesele kafamı çok kurcalıyor, daha doğrusu artık bu konunun kafamda yer etmesini istemiyorum....Lütfen bu konuda bir fikri olan varsa paylaşırsa çok sevinirim...

[sincered]

ben bugün kendimi bağışlıyorum...

[Alexandra]

Selam Yaseminist,
Bence bu konuyu bambaşka bir yolla çözmen gerekiyor. Yani aslında onlar hayatlarından memnun mu? Memnun. Evlenecek yaşa gelmişler, kendi seçimlerini yapmışlar. Belki sen haklısın seçimi yanlıştı, belki de senin görmediğin ama eşinde varolan bir şeye tutkuyla bağlandı. Sonuçta evlenmişler. Bu dünyada kimseye görmek istemediği bir şeyi gösteremezsin. Hayatın gidişatına ancak kendisi karar verebilir. Sana da bunu saygıyla kabul etmekten başka bir seçenek düşmüyor. Hepimiz hatalar yapıyoruz, öte yandan hepimiz başkalarının hata sandığı doğruları keyifle yaşıyoruz. Herkesin bakış açısı kendine doğrudur. Sen sevgiyle kabul et. İleriki yıllarda yanlış olduğunu görürse de bu kendi kararı ve seçimi olacak. Dolayısıyla kendi sırtlaması gerekecek sorumluluğunu. Yine destek olursun elbette ama, seni şaşırtma olasılıkları da her zaman vardır.

Senin ısrarla reddetmen kardeşini kendinden uzaklaştırmaktan başka bir işe yaramaz. Yapma. Sıkıntısı olduğunda da yine sana gelebilsin. Birlikte çözüm üretebilin, dostluğunuz, kardeşliğiniz bozulmasın. Birinin gelip kardeşinle aranı bozmasına sen müsaade etme. Saygıyla kabul et ve ısrarla karşı çıktığın için kendini affet. Belki kızacaksın bu söylediklerime ama daha sonra ne demek istediğimi anlayacaksın. Kendini üzdüğün, kendini bu konu için yorduğun için, uykularına, rüyalarına taşıdığın için affet. Belli bir yaştan sonra kimseye doğruyu yanlışı gösteremeyiz. herkes kendi doğrusunu yanlışını belirler.

Onları oldukları gibi kabul et ve sevmeye çalış, olumlu yönlerini görmeye çalış. Eminim hayatınız daha da kolaylaşacak.

Sevgiler

[kediseverim]

ya arkadaşlar ben kendimi affedemiyorummmm...kendime çok kızgınım hala nasıl hata yaptım diye... af-e-de-mi-yo-rum kendimi...nasıl.neden.nasıl.neden....

[maviinci]

kediseverim Nickli Üyeden Alıntı

ya arkadaşlar ben kendimi affedemiyorummmm...kendime çok kızgınım hala nasıl hata yaptım diye... af-e-de-mi-yo-rum kendimi...nasıl.neden.nasıl.neden....

Nasıl neden diye sorduğun için olmasın =)

[denizyıldızı]

Kendimizi affetmek kolay değil; kendine baskı yapmamalısın kendimi mutlaka affetmeliyim diye.. Kendini anlamaya çalışman sana yardımcı olacaktır kendine karşı anlayışlı, şefkatli olmalısın ve zamana bırakmalısın... :)
Daha sonra kendini affetmeye başladığını göreceksin...