Normallik nedir ?

[PAMİRNAZLI]

Merhaba arkadaşlar
Buda benden küçük bir oyun..
Kitaplardan kopya çekmek yok.
Nedir sizce normal olmak.. Normallik nedir ne değildir. Kimdir normal olan. Hangi davranışlar normaldir. Normal sayılmaması için ne olması gerekir.

Oyunumuz başlamıştır..Kolay gele

[jaunty]

pamir ben genel bir tanımla başlayayım.
normal olan sey evrenle butunluk içinde olan olan şeydir.
sevgiler

[pisimbat]

ben kendimi hiç ama hiçbir zaman normal bir olarak ne gördüm ne hissettim ,hep aykırı,apsürt,marjinal,sıradışı oldum haa bu kıstasları ben koymadım ben hiçbir şekilde ne sınırlara çerçevelere nede kalıplara sığmayan birisiyimdir ben ele avuca sığmam normal değilim anormalde değil ben yahuuuuuuuuu

konu güzel üstünde durmalıyız diyor kedicik

[shamanic]

buda bizim uydurduğumuz kavramlardan birisi...

normal.. neye göre kime göre ne için niyee...

şimdi biz burda subliminal kayıt.. siprütüel gelişim... enerji geçişi... yüksek benlik falan diye konuşuyoz ya normal normal.. super

istanbul caddelerinin en modern olarak düşündüğünüz cadelerinden bir kaç tanesinde yol üstü anket yapın...

bakalım ne kadar normal diye bakıyorlar bize...

albert einstein dan mevlanaya.. peygamberlerden filozoflara deli damgasını vuran çok bilmişlerin uydurduğu normallik kavramı içerisinde..

kişiler kendi doğallıklarından uzaklaştırılarak yalan maskeler takmaya zorlanıyorlar...

hal böyle olunca sırtımıza takdığımız küfelerde bir sürü maske ortama uyacak en normal olanı yerleşiveriyor bedenimize...

ülkelere toplumlara şehirlere mahallelere ve insanlara göre değişen normallik acaba ne kadar normal... dusun

normal normal normal normal diye tekrarlayın kelime normal olmaktanm çıkarak bilinçaltındaki normal(abuk) kalıbını kırıyor bir süre sonra 44

normal cevap vermeye çalıştım ama anormal bişiler çıktı galiba gene...

neyse normale döneyim ben

[jaunty]

normal olan şey istatistiki olarak çoğunlukta olandır diyenlerde var..
oyle bir devirdeyizki istatistiki verilere bakarsak yandik.
o zaman biz anormaliz.
diğer bir dille sıradan değiliz.
sıradan olmak benim hosuma gider.maske takmaya yeğlerim yani.
fakat bu durumda o kadar cok maske takan varki biz anormal kaliyoruz.
ayh neler dedim ben şimdi. iyce karıstı imdat!.

[turgay0101]

norm koşul ortam demek herhalde nomalde ortama duruma uygun bi bakıma normal ,anormal olmayandır anormalde normal olmayan o zaman bu cümle anormal oldu herhal 44

[hülyaa]

neye göre kime göre normal ya da değil?bana anormal gelen diğerine normal gelebiliyor..ya da bana normal gelen diğerine anormal gelebiliyor..o halde normal diye birşey aslında yok..
nasıl çözdüm ama...

hülyaa Nickli Üyeden Alıntı

neye göre kime göre normal ya da değil?bana anormal gelen diğerine normal gelebiliyor..ya da bana normal gelen diğerine anormal gelebiliyor..o halde normal diye birşey aslında yok..
nasıl çözdüm ama...

ewet banada hep karışık gelmiştir..dediğin gibi hülyacım..benim normalim başkasına anormal gelebiliyor yada tersi..valla bravo sen güzel çözdün bu işi

[shamanic]

insanı gerçek kılan nedir ?

sevgili nilgün hn. ın kaleminden çıkanlar bir çok normalll insanın hislerine tercüman olmuş sanırım...
en azından bizler onunla aynı normal frekanstayız


insanı insan yapan fiziksel görünüşü müdür, yoksa ruhunda ki duruşu mudur?

“ne elbiseler gördüm içinde insan yok, nice insanlar gördüm üzerinde elbise yok.” mevlana

insanın gerçeği nedir?

biyolojik bir anne babadan doğarak dünyaya gelmek, toplumsal kurallara göre eğitilmek, vakti saatinde geldiğinde,
diğerlerinin de yürüdüğü yollardan geçerek; okul, iş, hayat arkadaşı, dostlar, çocuklar, emeklilik ve
an be an yaşlılığın refakatinde ölümle sonlanan bir yaşam mıdır?

eğer insanoğlu, içinde yaşadığı toplumun görünmeyen elleri tarafından standardize edilerek, kişiye sunulmuş
“bilgisayar paket programı” gibi, kuralı, şartı, kalıbı, sınırı, başı, sonu belli olan bir yaşam yaşıyorsa ve
bunun farkında bile değilse bu yaşam , “yaşamak” mıdır? yoksa nedir?

düşmez insanın yakasından, toplumun kuralları, ailenin baskıları, dostların
sitemleri, sistemin kanını emen demir pençeleri.
rahat bırakmaz insanın ruhunu, öğretilerin tütsülü prensipleri, tarikatların; gücünü cehennemden alan sindirmeleri,
dinlerin binyıllık tozlu baskıları, ahlaksal yapıları v.s
sistemin işleyişi ortak mutabakatla sağlanır.

toplumun çoğunluğunu oluşturan %99 kitle (subjektif olarak) neyin doğru veya neyin yanlış,
oluşunu belirleyen bir yargı - ilkeler sistemi kavramı veya inancı üzerine üyelerinin davranışlarını
an be an bizlerin düzene katılımı ile düzenlemektedir.

bu düzene uyanlar normaldir. uymayanlar anormaldir. sistemin kurguladığı oyuna katılıp katılmamanıza göre
ya “normal” olursunuz toplumun içinde kalırsınız yada “anormal” olursunuz toplumun dışında yer alırsınız.

fakat bu ortak “normal” mutabakata rağmen yine de gezegende yaşayan bizler
yeryüzünde ki dünya toplumsal bilincinin ortak yaşam için oluşturmuş olduğu bütün kuralların;
kaynağı ne olursa olsun, insanoğluna dünya gezegeninde mutluluk, özgürlük, huzur, refah, sevgi, barış getirmediği konusunda da mutabıkızdır.

peki sistemde mutabıkız. sistemin birey ve toplum için ürettiği değerlerin insanı insan yapmadığı ve
yıkım getirdiği konusunda da mutabıkız. nedir burada olmakta olan. çanların çaldığı yer işte tam burasıdır.
görmemiz gereken “şey” olduğu gibi karşımızdadır.

bu “görüş; insana acı, savaş, esaret, sefillik, acizlik getiren her şey” noktasından bakıldığında
ya sistem doğru ve normal değildir. ya da insan doğru ve “normal” değildir.

insan nedir? insan canlıdır. gerçektir. basitçe vardır. sonsuza kadar var olacaktır. güneş vardır.
gezegenler vardır. yaşam vardır. basitçe vardır.

sistem ve kural nedir? kurgulamadır. insan tarafından yaratılır.
insanın kendi doğasını yaşamasına hizmet etmesi için vardır.
insan doğasına hizmet etmediği zaman bırakılır ve “yenisi” kurgulanır.

bu nedenle; sistem ve kurallar, insanlar için vardır. insanlar, sistem ve kurallar için yoktur.

farkına varılması gereken en önemli “gerçek” ise sistemleri ve kuralları “”insanların”” değiştirebileceğidir.

sistemlerin ve kurallarının değişmesinin insan eliyle yeniden kurgulanması ve değişmesi ise;
insanoğlunun kendini değiştirmesi ile mümkün olabileceğidir. insanın kendini değiştirmesi;
düzenin devamı için, doğduğu sistem ile birlikte, ona öğretilen her şeyi terk etmesi ile mümkündür.
bu noktada yeninin doğması için “0” görüş gereklidir.

sistem ve kurallar insanları değiştiremez. robotlaştıramaz.
sistemlerin – kurallar insanları değiştiriyorsa buradan acı zülüm kin öfke nefret yıkım ve savaş doğar.
insanoğlu bu sistemde; güneşi olmayan sabahtır her gecede. meyvesi olmayan ağaçtır yaşamın kendinde.
ölü gözlerle seyreder, kendisine olmakta olanı, tükenişini bir ömürlük göz açıp kapayışında.

insanoğlu; bu sistemde; mevlana’nın sözlerinde anlatmaya çalıştığı, “elbise”dir;
insanın; içinde bir türlü “var” olamadığı ve doğasını yaşayamadığı.

william shakspeare’in yüz yıllar öncesinden anlatmaya çalıştığı gibi…….
yıldızları süpürürsün, farkında olmadan,
güneş kucağındadır, bilemezsin.
bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür.
ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.
kocaman bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.
uçar gider, koşsan da tutamazsın…..

görmek isteyen için “gerçek” çok açık ve yalındır.
yapılması gereken gerçekten olmakta olanı görmeyi istemek, görmeyi isterken cesaretle değişime hazır olmak,
değişime hazır olurken iradeyle gelmekte olanı uzanıp almak ve korkusuzca gitmesi gerekenleri sevgiyle bırakmaktır.

yoksa her şey bizim gücümüzle, onun öyle olduğuna inancımızla beslenen bir illüzyondan başka bir şey değildir.
ve işte o zaman hayat; yaşandığı sanılan kocaman bir “yalanmış” olur.

illuzyonu görmek bir adımdır. fakat görmek yetmez.
değişmeyi de istemek gerek. illuzyondan vazgeçmeye gönüllü olmak, kararlı, cesaretli olmak gerek.
insanın kendi gerçeğini ve kurtuluşu araması bir adımdır. fakat yetmez.
“kendi” gerçeğini almaya da hazır olmak gerek. ışıkta aşkta sevgide yaşamaya gönüllü olmak, kararlı, cesaretli olmak gerek.

illuzyon vardır. insanın zihinde ve her yerdedir.
gerçek de vardır. insanın yüreğinde ve her yerdedir.
hangisinin insanın yaşamında “görünüşe” çıkacağına karar veren yine insanın kendisidir.
insanın farkındalığı, seçimleri ve iradesi; her an’da hangisinin ( gerçeği mi illuzyonu mu) gerçek” olacağını belirler.

insanoğlunun doğası; özgürlük, sevgi, aşk, mutluluk, refah, başarı, huzur, barış, paylaşım ve yansımadır. akıştır.

normal olmak ve normal olan, insanın doğasına uygun olandır. aşkta, sevgide, huzurda, barışta, özgürlükte,
bollukta, başarıda, paylaşımda, yansımada, akışta, dengede kısaca “kendimizde” olmaktır. ve doğamıza uygun olan düzen de yaşamaktır.

elbise pekaladır, insan da pekaladır.
elbiseli insan, gerçek insan, gerçek yaşam; yaradan’ın insanoğluna armağanıdır. vardır ve gerçektir. ve muhteşemliktir.
muhteşemlik; insana lütfedilmiş tanrı’nın armağanı olan “yaşamı”, “sevgiyi”, “aşkı”, “kendisini” özgür iradesi ile fiziksel alemde görünüşe çıkarmasıdır.
gerçek kılmasıdır.

öyle ol’malıdır ki, öyle eylemelidir ki, öyle durmalıdır ki, her yeri ve her şeyi tıpkı yüreğindeymiş gibi yaşasın ve ol’sun.

öyle bir yaşamalıdır ki ne içerisi kalsın ne de dışarısı.
dolu dolu her hücresine kadar fizikselliğinin beş duyusu ile birlikte içerisini dışarıda da deneyimlemelidir ki, “yaşam”, yaşam olsun.

insanın gerçek olması; “yüreğinde” olması, “gönül dergahında” yaşaması demektir.
kalbin arzularının ve yasalarının geçerli olması demektir.
ve bu “kendisi” olarak “yaşamın” gerçekleşmesidir.

kısaca “gerçek” olmak; insanın; ruhunun asaletinde, özgün doğasında, aşkı, sevgiyi, huzuru,
barışı, refahı, başarıyı, özgürlüğü yaşamak için kararlı olması ve daha azına asla asla razı olmaması demektir.

ruhun duruşu; yürekte yaşanmak istenilenlerin ve ol’mak istenilenlerin başında hazır olda nöbet tutarak
cesur bir iradeyle ilgili anlamları “kendinde” an be an yeniden var etmektir.

herkesin yüreğinde oturan o’dur. ve o sevgidir. ve yaşamdır.
ve “kendimizi” bu fiziksel alemde gerçek kılmak, sevgiyi gerçek kılmaktır

işte o zaman içerisi dışarısı olur. her yer ve her şey sır olur. her şey “bir” olur. aşk olur.
var oluşun sevinci hücrelerinizde tek nabız gibi atmaya başlar. yaşamın ihtişamlı renkleri dolar gözlerinize.
yüreğinizde ki mevsim, sonsuz aşkın çiçek açtığı her daim bir ilkbahardır.
her şeyden özgür ve azade. koşulsuz. ihtiyaçsız. zarasız.

galaktik düzlemde gelinen moment, insanlığın;
ebedi bir günün şafağından “kendisine”, “gerçeğine” doğması içindir.

hadi kalk artık binyıllık uykundan

gün senin, yaşam senin, aşk senin
dileyebileceğin ve düşleyebileceğin her şey, ama her şey senin
hadi bırak sana ait olmayanı, bak içindeki hazine senin
aş dünyayı; kuralları, sınırları, beni, seni, değirmen seni de öğütmeden
söyle dağa taşa ve insana sevgini, dil lal olup susmadan
hisset ve yaşa aşkı, dünyanın acı ve kederi yüreğine doluşmadan
paylaş, paylaşabildiğin her güzelliği, bir gün gelip senden alınmadan
gül gülebildiğince. kahkahanla çınlasın alemler, güller yüzünde solmadan

söyle söylenecek ne varsa aşk ve sevgi adına, yaşam ve insanlık adına, henüz vakit geç olmadan

“kendini” yaşa doyasıya aşkla sevgiyle; bir şelalenin coşkusunda, baharın tazeliğinde çocuğun saflığında, bulutun hafifliğinde suyun duruluğunda.

efendi ol, henüz gören gözlerin, söyleyen dillerin, bir dünya bedenin varken
ol.
ol ki “kendin” ol.
ol ki yaşamın ta kendisi ol.

nilgün nart

[25emel]

PAMİRMÜHÜR Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba arkadaşlar
Buda benden küçük bir oyun..
Kitaplardan kopya çekmek yok.
Nedir sizce normal olmak.. Normallik nedir ne değildir. Kimdir normal olan. Hangi davranışlar normaldir. Normal sayılmaması için ne olması gerekir.

Oyunumuz başlamıştır..Kolay gele

senin tersin dersem e baksanıza öyle bir konu açmış ki çık çıkabilirseniz işin içinden e tabi bunun insanın aklına acaba bu oyun nezaman bitecek die bir soru getirmeside olagan snuçlarından