[SEEMANN]

Sağol yarimistanbul
Senin yazıların hem güzel, hem de gözlük takmadan, 2 metreden okuya biliyorum. bu da ayrı rahatlık tabi.
küçük kurbağa da iyi.

[bird of paradise]

Bağışlıyorum ve bırakıyorum… Anlıyorum ve biliyorum…

Kendi hayatımın yaratıcısıyım… Seçerek planlayarak bu yaşamımı evet birlikte olacağım yol arkadaşımı seçtim… Annemi, babamı ve diğerlerini…

Benim için en faydalı sonuçları almak üzere, ince planlar yaptım. Yüksek benlik düzeyinde en uygun araçları yarattım…

Benim hayat amacıma en uygun kişileri… Daha çok anlayış, daha çok bilgelik daha çok sevgi, ifade ve özgürlük için… Bu amaç bilinçaltımın derinliklerinde benim onu keşfetmemi bekliyor…

Her an, her deneyim bu planı açığa çıkaran bir kurgu aslında. Zaafiyetimi güce, acıyı sevince, yenilgiyi galibiyete dönüştürmek için…

Anlıyorum, bağışlıyorum ve teşekkür ediyorum. Bu hayatımı bu şekilde planladığım için kendimi kutluyorum ve sonra meleklere teşekkür ediyorum bütün olanakları bana koşulsuz sunduğu için Allah’a şükrediyorum…

Bana sevgisini sunmayanlar içimdeki sevgiyi, beni onaylamayanlar kendimi keşfetmeyi, beni anlamayanlar ifade gücümü arttırmak için benimleydiler… Onlara teşekkür ediyorum…

Bu rolü onlara ben vermiştim… Onlarda benle oynamayı istediler… beni üzen, beni yoran bana haksızlık eden, beni aldatan insanlar yapabiliceklerinin en iyisini yaptılar. Daha fazlasını evet daha başkasını yapamazlardı. Zaten ben onları bunun için seçtim… bende yapabiliceğimin en iyisini yapıyorum… Bağışlıyorum ve teşekkür ediyorum. Aynı sahneyi paylaşan oyuncular gibiyiz onlarla… Şimdi bu anlaşmadan doğan ışığı onların varlığına gönderiyorum… ihtiyacım olan bütün kaynakların kendi içimde olduğunu kabul ediyorum…

Onları kullandıkça başka insanlara duyduğum bağımlılık kayboluyor. Ben onlara gerçek bir sevgiden beslenen gerçek bir ilişki kuruyorum.

Hayatımın efendisi olduğumu biliyorum. Mutluluğu ve kendimi ifade etmeyi seçiyorum…

Her düşüncemin, her davranışımın hayatıma şekil veren araçlar olduğunu bilerek yaşıyorum…

Hayatım ve inançlarım arasındaki birebir ilişkiyi biliyorum… Bu yüzden dikkatli, özenli ve düşünerek yaşıyorum…

Konuşurken yaratıyorum. Ve eylem haline gelerek şekilleniyor.

Beni güçsüz bırakan ve sınırlandıran bütün inançlarımı bir bir değiştiriyorum… yerine beni geliştiren ve büyüten inanç ve düşünceleri koyuyorum…

Mazeret aramadan, ertelemeden, küsmeden devam ediyorum hayatıma…

Hayatımın bütün olaylarının, ve hayatımdaki insanlarla yaşadıklarımın gerisindeki anlamı çözüyorum… Orada benim asıl hayat amacım gizli… Ben bu amacı gerçekleştirmek için geldim…

Kimse beni kıramaz üzemez kötülük yapamaz eğer ben izin vermesem.

Şimdi gücümü kabul ediyorum ve ele alıyorum…

R.Şanal

[nurbanu25]

Guzel bır paylasım yarım ıstanbul,bunu uygulamak gerek...

[bird of paradise]

http://youtu.be/eY4IAkIuBX4




http://youtu.be/qZtpUinm1Cw



Affetmek...

Hepimiz hayatımızın bir döneminde kendimizi ya da bir sevdiğimizi affedememe duygusunu yaşamıştır.

Affedememenin altında birçok sebep yatabilir. Biri canımızı yakmıştır ya da kendimizi değersiz hissetmemize neden olmuş olabiir. Aslında bu hissettiğimiz şeyler kendimizle ilgili eksikliklerdir. Karşı taraf bizi incitemez ya da üzemez biz öyle sanırız, (hoş karşı taraf diye bir şey de yok da o başka konu) çünkü kendimizi sadece kişiliğimizle var olduğumuzu sanırız.

İnsanın kişiliği sadece büründüğü bir roldür. O rol eksik yönlerini geliştirmek amacıyla verilmiştir insana. Karşımıza da genellikle bu eksik yönlerimizi geliştirecek kişiler çıkar.

Önce kendimizi affetmek neden önemldir onu konuşalım. Çünkü hepimizin hata yapma hakkı vardır. Çünkü insan hata yaparak öğrenir. Başka yolu yoktur. Ve kendimizi affetmezsek sürekli geçmişe takılı kalırız ve bu bizim yol almamızı, gelişimimizi engeller.

Peki başkalarını affetmek niçin gerekli ? Canımız çok yandığında şöyle diyebiliriz : Ne yani, affedeyim de yaptığı yanına kar mı kalsın !

Öncelikle şunu bilin ki, yaptığımız her hareket ve zihnimizden geçirdiğimiz her düşünce ile evrene enerji yayarız. Bu enerji ya pozitiftir ya da negatif. Ve insanın yaydığı bu enerji kendisine geri döner. Gördüğünüz gibi, onun yaptığının yanına kar kalıp kalmamasının sizin ona duyduğunuz duygularla bir ilgisi yoktur. O kişinin yaydığı enerjinin ne olacağı konusu farklı bir konudur ve bu , o kişi ile Yaratıcı arasındadır.

Siz o kişiyi affetmediğiniz sürece kızgınlığı, öfkeyi içinizde taşırsınız. Uzun süre bu negatif duyguları içinizde taşıdığınızda, yavaş yavaş enerji dengenizi bozarsınız ve hastalık dediğimiz olay ortaya çıkar.

Affetme çalışmasına öncelikle en yakınımızdan başlamalıyız. Çünkü en yakınımıza karşı duyduğumuz kırgınlık, öfke ya da nefret en yıpratıcı olanıdır. Annemiz olabilir ya da babamız, kardeşimiz , sevgilimiz, eşimiz, çocuğumuz, arkadışımız, komşumuz...

Affetme çalışması yaparken şunu düşünerek işe başlayabilirsiniz :

Hepimiz bu dünyada bir tekamül(olgunluk) süreci içindeyiz. Ve hata yaparak öğreniyoruz. O sadece öğreniyor, bu davranışının benimle bir ilgisi yok. Öğrendiğinde(olgunlaştığında) zaten bunu bir daha yapmayacak. Ben de onun gibi öğreniyorum. O zaman ne kendime ne de başkasına kızmaya hakkım yok.

Karşılaştığınız olayların içeriğine değil, bundan ne öğrendiğinize odaklanın. Bu kişi hangi yönümü geliştirmek için hayatıma girdi. Bu olayı hangi yönümü geliştirmek için yaşadım. Sanırım sormamız gereken doğru sorular bunlar.

Şimdi , eğer affetmeye karar verdiyseniz, aşağıdaki olumlamayla işe başlayabilirsiniz. Bu olumlamayı R. Şanal'ın bir kitabında okumuştum , hoşuma gitmişti. İlla bu olumlamayı kullanmak zorunda değilsiniz, kendi cümlelerinizi de kullanabilirsiniz ancak cümleniz baştan sona kadar olumlu olmalı.

"Geçmişte yaptığım ve yapmadığım herşey için kendimi bağışlıyorum. Öğrenmek ve tekamül etmek içindi herşey. Ben de öğreniyorum ve tekamül ediyorum."

Tekamül kelimesi size sıcak gelmediyse onun yerine öğreniyorum ve olgunlaşıyorum diyebilirsiniz.



Kendinizi, tamamen affetme duygusu içinde hissedene kadar devam edin.

Daha sonra da aynı şeyi sevdikleriniz için yapın.

Örnek:
"Geçmişte yaptığı ve yapmadığı herşey için babamı bağışlıyorum. O da tıpkı benim gibi öğreniyor ve olgunlaşıyor."




ALINTI