AŞK

Berilce · 29-09-2011, 05:38 PM

AŞK

Aşkını biriktirip saklama ve en kötüsü, aşkın hususunda hesaplı olma. Bu konuda hiç mi hiç cimriliğe yer yoktur. Her şeyi kaybetmek istemiyorsan bırak aşkın tohum versin. Sevgini bölüş, onu ver, paylaş, dağıt; böylelikle devasa boyutlara ulaşacaktır.

Ünlü bir kralın üç erkek evladından biri, varisi olacakmış. Kral veliaht seçiminde zorlanıyormuş, çünkü her üç oğlu da aynı oranda akıllı ve yürekliymişler. Üstelik üçüz, yani aynı yaştaymışlar. Kral bir bilgeye danışmış ve onun önerisini uygulamış. Üç oğlunu yanına çağırıp her birine birer torba dolusu çiçek tohumu emanet etmiş. Ve hacca gideceğini, en az üç yıl sonra dönebileceğini, tohumları onları sınamak adına bıraktığını söylemiş. “Döndüğümde tohumları geri vereceksiniz, ,içinizde onları en iyi saklamış olan benim yerime tahta geçecek.”

Birinci erkek çocuk şöyle bir mantık yürütmüş: “En iyisi bu çiçek tohumlarını çelik bir kasaya kilitlemek. Babam döndüğünde aynen iade eder, çalınmalarını da önlemiş olurum.” İkincisi ise tohumları, kardeşi gibi kilitlerse çürüyüp öleceklerini düşünerek götürüp satmış, parayı saklamış. “Babam döndüğünde gidip yenilerini satın alır, taptaze iade ederim.” diye kararlaştırmış. Üçüncüsüne gelince o, tohumları bahçeye ekmiş.

Üç yılın sonunda babaları geri dönmüş. Birinci oğlu kasayı açıp kurtlu, kokuşmuş, çürümüş tohumları iade etmiş.
“Bunlar benim sana verdiklerim olamaz. Çiçek tomurcuklanmalı ve güzel kokmalıdır. Bunlar leş gibi,” diye bağırmış baba. Oğlan, aynı tohumlar olduklarına yemin ettiğinde ise, “Sen kuru bir maddiyatçısın; defol” diye kestirip atmış.
İkinci oğlan çarşıya gidip yeni tohumlarla geri gelmiş. Babası tohumları inceledikten sonra:
“Bunlar benim bıraktıklarım değil, ama kardeşinden daha iyi düşünmüşsün. Gene de benim beklediğim ölçüde becerikli, yaratıcı değilsin. Sen genelde bir psikologsun,” demiş.
Üçüncü oğluna yaklaşırken korkuyormuş kral. “Ya o da bir densizlik yaptıysa, ya o da yeterli değilse, ülkeyi ben öldükten sonra kim yönetecek?” diye düşünmüş. Son oğlu onu bahçeye çıkartmış ve yüzlerce güler yüzlü çiçek, yüzlerce güzel kokulu bitkiyle karşılaşmış. “Bunlar bana verdiğiniz tohumlar babacığım. Dökecekleri yeni tohumları hemen size geri vereceğim.”

Ve kralın varisi üçüncü oğlu olmuş. “Gerektiği gibi davrandın, aferin” demiş kral.
Değeri biriktiren, ölü meta haline dönüştüren, hayatı kavrayamaz. Sürekli ince hesap yapan matematiksel beyin de, kaybetmeye yazgılıdır. Yalnızca yaratıcı bir beyin, gerçekten başarılı olabilir.
Çiçekler güzeldir; saklanıp biriktirilemezler. Onlar Tanrı’yı, aşkı temsil ederler. Ne Tanrı, ne de aşk saklanabilir. Yüzyıllar boyu çiçek, aşkın simgesi olagelmiştir. Her tür toplumda, her evrede, değişik kentlerde çiçek: aşk simgesi, sembolüdür.

Aşk çiçek gibidir. İçinde tomurcuklanmaya başladığında onu beslemek, paylaşmak, bir başkasına sunmak zorundasın. Ne denli cömertçe verirsen aşkını, o denli büyür, gelişir. Vermeyi sürdürürsen, gün gelir bitmek bilmez bir aşk kaynağı haline dönüşürsün.

ZEN: PARADOKSUN PATİKASI
Cilt: 2. Sayfa: 43-45