[Berilce]

HER BİTİŞ BERABERİNDE BİR BAŞLANGICI DA GETİRİR... EN GÜZEL
BAŞLANGIÇLARA...

>>içinizde bir yerlerdesiniz, önce onu bulun sonra aşk sizi bulur....
>>hakettiğiniz aşkı yaşamanız dileğiyle..
>>Asil eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti.
>>Asil eksiklik, çareyi başkasında aramaktı
>>Hayatin matematiği farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor.
>>insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu olamiyor.
>>once yalnizdik.
>>9 ay boyunca karanlik bir yerde disari cikmayi bekledik ve dunyaya
>>ağlayarak
>>geldik. Pisman gibiydik.
>>Ya da mecburen gelmis gibi.
>>Biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda, icimizi kemiren,
>>kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:
>>Bir yerde bir eksik var.
>>Korktuk. “Bunun sebebi ne?” diye sorduk kendimize.
>>Cevabi yapiştirdik:
>>Demek ki sahip olmadiğimiz bir seyler var.
>>O yuzden eksiklik hissediyoruz.”
>>Peki, neye sahip olmamiz gerekiyor?
>>cocukken,”yasimiz kucuk” diye dusunduk.
>>Her istedigimizi yapamiyoruz.
>>Kurallar, yasaklar var. Büyüyünce her sey yoluna girecek.
>>Buyudukçe Bir sey degismedi.
>>Yine huzursuzduk. icimizden bir ses ayni sozcukleri fisildiyordu:
>>”Bir eksik var.”
>>Kafamiz karisti.

>>Nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan? Nasil gececek bu?
>>Aklimiza yeni cevaplar geldi: Okulu bitirince gececek.
>>
>>Ise girince gececek,
>>Para kazaninca gececek.
>>Tatile gidince gececek.
>>Okulu bitirdik. Diploma aldik. ise girdik. Kartvizit aldik.
>>Calistik. Para kazandik. Tasindik. Araba aldik. Calistik.
>>Eve yeni esyalar aldik.
>>Tatile gittik. Dans ettik. Terfi ettik. Kartviziti degistirdik.
>>Daha cok calistik. Daha cok para kazandik.Calistik.Calistik.
>>Gecmedi. “Bir yerde bir eksik var” hissi, hala orada duruyordu.
>>Bu sefer de “Sevgilimiz olunca gececek” dedik.
>>”Yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz.” Beklemeye basladik.
>>Derken, biri cikti karsimiza. asik olduk. Ve aninda baska biri olduk.
>>Daha guclu, daha guzel, daha akilli biri. Hesap cuzdanlari,
>>kartvizitler,hatta ilaclar bile boyle hissetmemizi saglamamisti.
>>Sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemis kadar buyuk sevgi ve
>>hayranlik gorduk.
>>Sevgilimizin gozlerinde Tanri’ yi gorduk.
>>Isigi gorduk. “Tunelin ucundaki isik bu olmali” diye dusunduk “kurtulduk.”
>>Sonra bir gun, daha dun bize deli gibi asik olan insan cekip gidiverdi.
>>Ya da artik eskisi gibi sevmedigini soyledi.
>>Ya da baska birine asik oldugunu soyledi.
>>Ya da daha kotusu, baska birine asik oldu ama soylemedi.
>>Telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan, sevismemesine bahane bulmak
>>zorunda kalmamak icin biz uyuduktan sonra yataga gelmesinden anladik, bir
>>terslik oldugunu.....

>>Belki de sevmekten vazgecen veya terk eden sevgilimiz degildi, bizdik.
>>Fark etmez.
>>Sonucta ask bitti.
>>Simdi her yer bomboş. Simdi tekrar yalnızız. Basladiğimiz yere döndük.
>>Yillarca uğrastik, eksiğin ne olduğunu bulamadık.
>>Halbuki her seyi denedik, her yere baktik.
>>oyle mi?
>>Bakmadigimiz bir yer kaldi. Icimize bakmadik.
>>Eksik parcayi disarda aradik ama
>>icimizde sakli olabilecegini akil etmedik.
>>Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastik ama kendimizi
>>sevmedik.
>>Sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik.
>>Kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk?
>>Canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanir miydik?
>>Kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik?
>>Terk edilmekten korkar miydik?
>>Asil eksiklik, eksik olduğumuzu düsünmekti.
>>Asil eksiklik, careyi baskasinda aramakti.
>>Hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor.
>>Insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu olamiyor.
>>Herkes beni sevsin” diye uğraşınca kimse gercekten sevmiyor, herkes
>>sevgisine sart koyuyor, sinir koyuyor.
>>Oysa “kendime duyduğum sevgi bana yeter” diye dusununce, kendimizi
>>olduğumuz
>>gibi kabullenince yarim tamamlanıyor.
>>Her sey bir oluyor.
>>iste o zaman perde aralanıyor. Aci diniyor.
>>iste o zaman başka ‘bir’ iyle bir
>>araya gelerek, hesabin kitabin,
>>korkunun kayginin
>>hukum surdugu sahte bir sevgi yerine, gercek bir sevgi yaratilabiliyor.
>>Sonsuz Sevgilerimle.....

>>CAN DÜNDAR