[balkan72]

merhaba zeytin85,
siz o kadar üvey anne sendromu düşüncesi içindesiniz ki, ona her yaptığınız sizin kendinize üvey anne hatırlatması yapıyor. Aslında sizin yaptıklarınızda (anlattıklarınıza göre) hiçbirşey yok. O'nun yaptığıda çok normal. çünkü kızlar babaya daha düşkün olurlar. benim 2 kızım var(iyi ki varlar) onlarda benimle babası arasındaki diyaloğu kısksnabiliyorlar. babaları onlar için yanaşabildikleri, sarılabildikleri ve güvendikleri tek erkek. hatta ablamın kızı var, babası annesine çiçek aldımı, çiçeği hemen kendisi alıp teşekkür ederim babacığım çiçeğim çok güzelmiş der.. yani anlatmak istediğim öz evlat olunca bunlar yadırganmıyor hatta şaka konusu oluyor. evde anne-kız-baba çekişmesi çok olur. bunlar çok normal. siz kendinizi ben üvey anne gibi davranmıyorum suçluluk moduna girmeyiniz. kızınızın her yaptığını da sanki sizin inadına yapıyor gibi düşünmeyin. eşinizin kızı sizinde canınızdan olsaydı böyle düşünmezdiniz. hatta arkadaşlarınıza anlatırken güülerek anlatırsınız. üvey anne ve üvey evlat pisikolojisi sizi bunları düşünmenize sebep oluyor. size bir soru sormak istiyorum. siz hiç üvey annelerle ve ya üvey evlatlarla ilgili bir olay, bir söz, bir durum yaşadınız mı?
sevgiyle hoş kalın

[zeytin85]

balkan72 Nickli Üyeden Alıntı

merhaba zeytin85,
siz o kadar üvey anne sendromu düşüncesi içindesiniz ki, ona her yaptığınız sizin kendinize üvey anne hatırlatması yapıyor. Aslında sizin yaptıklarınızda (anlattıklarınıza göre) hiçbirşey yok. O'nun yaptığıda çok normal. çünkü kızlar babaya daha düşkün olurlar. benim 2 kızım var(iyi ki varlar) onlarda benimle babası arasındaki diyaloğu kısksnabiliyorlar. babaları onlar için yanaşabildikleri, sarılabildikleri ve güvendikleri tek erkek. hatta ablamın kızı var, babası annesine çiçek aldımı, çiçeği hemen kendisi alıp teşekkür ederim babacığım çiçeğim çok güzelmiş der.. yani anlatmak istediğim öz evlat olunca bunlar yadırganmıyor hatta şaka konusu oluyor. evde anne-kız-baba çekişmesi çok olur. bunlar çok normal. siz kendinizi ben üvey anne gibi davranmıyorum suçluluk moduna girmeyiniz. kızınızın her yaptığını da sanki sizin inadına yapıyor gibi düşünmeyin. eşinizin kızı sizinde canınızdan olsaydı böyle düşünmezdiniz. hatta arkadaşlarınıza anlatırken güülerek anlatırsınız. üvey anne ve üvey evlat pisikolojisi sizi bunları düşünmenize sebep oluyor. size bir soru sormak istiyorum. siz hiç üvey annelerle ve ya üvey evlatlarla ilgili bir olay, bir söz, bir durum yaşadınız mı?
sevgiyle hoş kalın

öncelikle sorunuzu cevaplıyım ciddi bir durum yaşamadım ama çevremizdeki insanların sürekli sanki bizim çocukla aramızdaki ilişkiyi gözlemlediğini hissediyorum.gerek benim akraba çevrem gerekse eşimin ailesi ve akrabaları hep sanki anlaşabiliyormuyuz falan tarzı bakışlarla gözlemliyor bizi bunu hissedebiliyorum.ama şöylede bişey var herkesten duyduğum ne kadar fedakarlık yaptığım ne kadar sevgi dolu olduğum bunu eşimde dahil herkes bu şekilde görüyor.belki kendi çocuğum olsa böyle hissetmezdim diye hep düşünüyorum ama şöyle bi gerçek varki annesinin uzun bir zaman bize olan kışkırtmaları ve o dönemlerde bize karşı olan bariz olumsuz davranışları olunca annesinin planlar yapıp bizim hayatımızda uygulattığını bildiğim için dönem dönem yine böyle davranışlara girince bir plan dahilinde olduğunu düşünmeden edemiyorum.çok teşekkür ederim fikirleriniz için burası iyiki var.haftalardır içimi dolduran şeyleri bir parça olsun aktarıp rahatlamak çok güzel.sevgiler...